ตอนนี้ผม อายุ 30 มีลูก 2 คน เป็นลูกเล็กหมด ทำงาน 3 หน้าที่ แต่ทำงานอยู่ที่บ้าน
พื้นที่ที่อยู่เป็นชนบทเล็กๆ และผมเป็นคนที่กินอะไรอยากมาก เพราะชีวิตเคยอยู่ในเมืองมาก่อน
ทำงานประจำ work from home
ทำงานเสริม online เขียนโปรแกรม
ที่บ้านเปิดร้านของชำ
เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อก่อนแฟนจะเป็นคน จัดหาอาหารให้กิน ตลอด ตรงเวลา
ตั้งแต่เปิดร้านของชำ แฟนจะตื่นเช้าเผื่อเปิดร้าน และขายของแทบจะตลอดเวลา
จึงหลังไม่ค่อยทำอาหารให้กิน ผมเลย ทำเองบ้างหรือ ซื้ออาหารมากิน
แต่ด้วยความที่เป็นชนบทห่างไกลอาหาร จึงไม่ค่อยมีอะไรที่กินได้
เลยกลายเป็นคนที่กินอะไร แล้วไม่อร่อยเลยสักอย่าง แม้แต่ไส้กรอกทอดหรือไข่เจียว
แค่เห็นก็หมดอารมกินข้าวแล้ว ข้าวเจ้าถ้าอยากกินต้องหุงเอง อาหารต้องหากินเอง
แล้วด้วยการที่ผมทำงานหลายอย่างมากๆ จึงทำให้บ้างที่ก็ ลาเกินที่จะหาทำอาหารกิน
จึงปล่อยอด ไป จนถึงช่วงเย็นแล้วค่อยไปหาอะไรที่ชอบๆ กิน แต่พอถึงตอนนั้นจิง ๆ ก็กินไม่ลงแล้ว
กินได้นิดเดียวก็อิ่ม
แล้วผมเป็นคนที่นอนดึกมาก ๆ เพราะเมื่อชอบทำงาน จนดึก หรือ เล่นเกม
ตอนนี้ อาการที่เป็นโคม่ามากๆ เริ่มกินอะไรไม่ได้ นอนไม่หลับ
ดื่มเหล้าทุกวันที่จะได้นอน
ไม่สามารถย้าย ตัวเองออกจากที่ตรงนี้ได้เพราะเป็นห่วงลูก อยากอยู่กับลูก
แต่สภาพแวดล้อมตอนนี้ก็ แย่ๆ สุดๆ เครียดมาก เครืยดทั้งวัน หงุดหงิดง่าย
อารมเสียตลอดเวลา
ยิ่งเห็นแฟนทำนู้นทำนี้ ทำตัวไม่ค่อยมีเวลาว่างมาดูแล หรือจัดหาของกินให้ ยิ่งหงุดหงิดสุดๆ
เพราะบอกให้ทำให้ ก็ไม่เต็มใจทำให้ หรือจะบอกว่าทำไมไม่ทำเอง
แต่เวลามันมีอาการเครียดหรือเหนื่อยลามาก ๆ ก็จะไม่มีอารมทำอะไรสักอย่าง
อย่างอยู่เฉยๆ แล้วยอมอดอาหารแทน
มีของกินเยอะมากๆ นะคับ ที่ร้าน แต่ไม่รู้ทำไม ผมไม่รู้สึกอยากกินอะไรเลย ทั้งๆ ที่มันเป็นของที่กินง่ายๆ
แล้วอร่อยปกติทั่วไป แต่ผมกลับกินมันไม่ได้เลย
ตอนนี้ผมงงกลับตัวเองมาก ไม่รู้ว่าเป็ฯอะไร
ชีวิตรวนไปหมด งง ทุกเรื่อง เริ่มความจำสั้น
ทำอะไรพร้อมๆ กัน แล้วจะ งง เอ๋อ ไปแปปนึง แล้งกลับมาปกติ
ปล... ดื่มเหล้าทุกวันครับ เพราะ ไม่รู้จะทำวิธีใหน ให้เลิกเครียดแล้วพักผ่อนได้
เครียดลงกะเพราะ กินข้าวไม่ได้ จะอ้วกตลอดเวลา
พื้นที่ที่อยู่เป็นชนบทเล็กๆ และผมเป็นคนที่กินอะไรอยากมาก เพราะชีวิตเคยอยู่ในเมืองมาก่อน
ทำงานประจำ work from home
ทำงานเสริม online เขียนโปรแกรม
ที่บ้านเปิดร้านของชำ
เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อก่อนแฟนจะเป็นคน จัดหาอาหารให้กิน ตลอด ตรงเวลา
ตั้งแต่เปิดร้านของชำ แฟนจะตื่นเช้าเผื่อเปิดร้าน และขายของแทบจะตลอดเวลา
จึงหลังไม่ค่อยทำอาหารให้กิน ผมเลย ทำเองบ้างหรือ ซื้ออาหารมากิน
แต่ด้วยความที่เป็นชนบทห่างไกลอาหาร จึงไม่ค่อยมีอะไรที่กินได้
เลยกลายเป็นคนที่กินอะไร แล้วไม่อร่อยเลยสักอย่าง แม้แต่ไส้กรอกทอดหรือไข่เจียว
แค่เห็นก็หมดอารมกินข้าวแล้ว ข้าวเจ้าถ้าอยากกินต้องหุงเอง อาหารต้องหากินเอง
แล้วด้วยการที่ผมทำงานหลายอย่างมากๆ จึงทำให้บ้างที่ก็ ลาเกินที่จะหาทำอาหารกิน
จึงปล่อยอด ไป จนถึงช่วงเย็นแล้วค่อยไปหาอะไรที่ชอบๆ กิน แต่พอถึงตอนนั้นจิง ๆ ก็กินไม่ลงแล้ว
กินได้นิดเดียวก็อิ่ม
แล้วผมเป็นคนที่นอนดึกมาก ๆ เพราะเมื่อชอบทำงาน จนดึก หรือ เล่นเกม
ตอนนี้ อาการที่เป็นโคม่ามากๆ เริ่มกินอะไรไม่ได้ นอนไม่หลับ
ดื่มเหล้าทุกวันที่จะได้นอน
ไม่สามารถย้าย ตัวเองออกจากที่ตรงนี้ได้เพราะเป็นห่วงลูก อยากอยู่กับลูก
แต่สภาพแวดล้อมตอนนี้ก็ แย่ๆ สุดๆ เครียดมาก เครืยดทั้งวัน หงุดหงิดง่าย
อารมเสียตลอดเวลา
ยิ่งเห็นแฟนทำนู้นทำนี้ ทำตัวไม่ค่อยมีเวลาว่างมาดูแล หรือจัดหาของกินให้ ยิ่งหงุดหงิดสุดๆ
เพราะบอกให้ทำให้ ก็ไม่เต็มใจทำให้ หรือจะบอกว่าทำไมไม่ทำเอง
แต่เวลามันมีอาการเครียดหรือเหนื่อยลามาก ๆ ก็จะไม่มีอารมทำอะไรสักอย่าง
อย่างอยู่เฉยๆ แล้วยอมอดอาหารแทน
มีของกินเยอะมากๆ นะคับ ที่ร้าน แต่ไม่รู้ทำไม ผมไม่รู้สึกอยากกินอะไรเลย ทั้งๆ ที่มันเป็นของที่กินง่ายๆ
แล้วอร่อยปกติทั่วไป แต่ผมกลับกินมันไม่ได้เลย
ตอนนี้ผมงงกลับตัวเองมาก ไม่รู้ว่าเป็ฯอะไร
ชีวิตรวนไปหมด งง ทุกเรื่อง เริ่มความจำสั้น
ทำอะไรพร้อมๆ กัน แล้วจะ งง เอ๋อ ไปแปปนึง แล้งกลับมาปกติ
ปล... ดื่มเหล้าทุกวันครับ เพราะ ไม่รู้จะทำวิธีใหน ให้เลิกเครียดแล้วพักผ่อนได้