เราเคยเจอสำนวนที่คนกล่าว ''คบกับผู้ชายที่มีเงินมีทองมากมาย ทำให้ชีวิตเรามีความสุข" เเต่สำหรับเรามันไม่ใช่เลย เรากับแฟนคบกันมาจะ 5 ปีเเล้วค่ะ ซึ่ง 5 ปีที่ว่า เราไม่เคยได้มีโอกาสได้อยู่ด้วยกันเลย ไม่เคยได้ใช้ชีวิตนเรียนรู้อะไรไปด้วยกัน เค้าอยู่บ้ายกับครอบครัว เพราะที่บ้านนั้นไม่ใช่ของเขา ต้องเคร่งตามกฏที่บ้าน เนื่องจากมีเด็ก เเล้วยิ่งสถานการณ์โควิดอีก ยิ่งเเทบไม่ได้เจอกันเลย 2-3เดือนจะเจอกันที หรือ 5เดือนเลย ซึ่งตัวเรา wfh ทำงานอยู่คนเดียว เดินวนๆอยู่ในห้อง อยู่กับตัวเอง ท้อเเท้บางทีก็โทรหาแฟนได้นะคะ เเต่คุยกันไม่ถึงนาที แฟนก็ต้องไปทำงานต่อ เราต้องเช่าหอเพื่อรอสักวันเค้าจะพาเราไปอยู่ด้วยกัน เค้ามีเงินเดือนมากกว่าเรา เลี้ยงดูเราได้ ขาดเท่าไรก็โอน เเต่ถ้าวันไหนเรามีอยู่เเล้ว ก็จะไม่โอน เอาเข้าจริงๆเเล้ว ถามว่าเงินเป็นปัจจัยสำคัญไหม ใช่ค่ะ มันสำคัญ เเต่สิ่งที่เราต้องการ คือเราต้องการใครสักคนอยู่ตรงนี้กับเรา ให้กำลังใจซึ่งกันเเละกัน ต่อให้เราอยู่คนละบริษัท มันไม่สำคัญหรอก ขอแค่กลับมาเจอหน้ากันหลังเลิกงาน ...โคตรฟิลลิ่งกู๊ดอ่า อยากมีแบบนั้น เเต่เราต้องทำได้เเค่ฝันอ่ะ นี้อีกกี่ปีเราไม่รู้จะทนกับความสัมพันธ์นี้อีกนานไหม 

 ส่วนครอบครัวแฟน เค้าดูเเลเราดีมาก พาไปกิน พาไปเที่ยว เเต่เงินก็ต้องเก็บที่แฟน บ้านที่แฟนอยู่เป็นบ้านของฝ่ายน้องชายเเม่แฟนเราเอง ทำงานเหมือนเป็นคนใช้มากกว่าครอบครัวอีก สงสารแฟนนะ อยากให้รีบออกมา เเละด้วยจุดนี้เเหละมั้ง เวลาเราคิดจะไปไหนกับครอบครัวแฟนหรืออะไร จะคิดหนักมาก เพราะเงินเราไม่ออกเลยค่ะ มีเเต่เเฟนต้องออกเเละต้องจ่ายเเทนตลอด เรารู้สึกไม่อยากเป็นภาระเค้า อีกทั้งเราอยู่กับเค้าเเล้วไม่มีความสุขเลย เราควรทำยังไงดี เราอยากออกไปจากจุดนี้ เราตัดสินใจเเล้วว่ากลางปีจะกลับไปอยู่กับเเม่ที่ตจว. เเละลดความสัมพันธ์กับแฟนลง ให้เค้าไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ดีกว่านี้ เเละให้ไปเจอกับคนที่ดูเเลเเม่เค้าได้...