สองตอนล่าสุดคืออดชมไม่ได้จริงๆกับเรื่องปมของวิอัณณา ตอนแรกไอ้เราก็คิดว่านางเอกกับย่าจะใช้ปมเรื่องทีอัณณาถูกพ่อเลี้ยงข่มเหงมาเด็ดนางออกจากบ้าน ซึ่งแบบนั้นไม่โอเคอย่างแรงเลยเว้ย แต่มันกลับกัน นอกจากไม่ทำแล้วยังช่วยกันกำจัดไอ้พ่อเลี่ยงเลวๆไปจากอัณณาอีก อ๋อแล้วอีกอันประโยคที่ย่าบอกว่า อย่าอายที่จะถูกทำร้าย ผู้ชายเลวๆต่างหากควรจะอาย ทัชใจมากประโยคนี้เราชอบมากๆเลยเหมือนสร้างทัศนคติใหม่ๆให้สังคมทั้งเรื่องการไม่กลัวที่จะเปิดเผยและเรื่องการไม่โทษคนถูกกระทำ(เสียอย่างเดียวกฏหมายเรื่องล่วงละเมิดมันเบามาก) อยากให้ละครหลายๆเรื่องเอาเป็นเยี่ยงอย่าง และสองตอนที่ว่ามามันก็ทำให้เราเห็นว่าพีย์นางก็ไม่ใช่คนใจดำอะไรมากมาย นางให้ความรักกับลูกไม่เป็น อยากให้นางเอกแกร่งแหละแต่อย่าลืมว่านางเอกเป็นผญ. รู้สึกถึงความเจ้าพ่อแบดๆที่มีมุมอ่อนอ่อนโยนอะ(แล้วมันทำให้เราระแวงพ่อพระเอกด้วย นุ่มนวลจริงป่าววะ หน้านักแสดงทำให้ไม่ค่อยเชื่อไปใหญ่) อ๋อแล้วพระเอกก็ไม่โง่นะจ่ะนึกว่าจะเชื่อยัยริสาซะอีก(แอบสมน้ำหน้านางนิดๆ นางเอกไม่เคยเหยียดหรือทำอะไรให้นางด้อยค่านางด้อยค่าตัวเองทั้งนั้น) ชอบอะ