เหนื่อยใจกับพ่อมากเลยค่ะ

เราเคยโดนพ่อล่วงละเมิดทางเพศเป็นปีช่วง.ต้นค่ะ เราเป็นซึมเศร้าแล้วย้ายออกมาอยู่กับญาติ ตอนนี้เราอยู่ปี 1 เรื่องเครียดของเราคือ พ่อไม่หยุดความคิดเรื่องแนวชู้สาวกับเราค่ะ พยายามจะคุยเรื่องส่วนตัว(เรื่องเพศ) กับเรา อ้างว่าคุยแล้วสบายใจ เขามีโรคประจำตัวที่ถ้าเครียด อาการจะกำเริบ เขาก็จะเอาอันนี้มาอ้าง เราไม่เคยยอมเขานะคะ ด่ากลับทุกรอบ แต่ไม่เคยสำนึก วนกลับมาด้วยมุกใหม่ที่รุนแรงขึ้น ไม่ให้เงินค่าเทอม ค่ากินบ้าง ขู่เราถ้าไม่ยอมจะตัดเราทิ้ง ไม่ส่งถ้าไม่ยอมคุยเรื่องส่วนตัว(เรื่องเพศ รักๆใคร่ๆ) ส่วนตัวเราก็ พยายามหาเงินนะคะ แต่เนื่องจากมหาลัย สาขา มันมีค่าใช้จ่ายเยอะ ค่าหอค่าไรอีก บางทีมันก็ไม่พอ พ่อเป็นคนเดียวที่มีกำลังทรัพย์ ส่วนแม่ไม่ต้องพูดถึงเลยค่ะ คิดจะเอาเราเป็นเครื่องมือเอาเงินพ่อ ไม่เคยส่ง ไม่เคยมาดู 

กลับมาเรื่องพ่อ เคยอ้างว่าส่งเรื่องให้มูลนิธิไป เขาเปลี่ยนสีอย่างไวเพราะกลัวคุก แต่ไม่กี่วันก็เริ่มพูดเหมือนเดิมเพิ่มเติมด้วยการพยายามบอกว่าเขาเป็นพ่อที่ดีแล้วนะ ไม่คิดไรแล้วนะ แค่ถามเฉยๆ มุกล่าสุดของเขาคือบอกว่าเปย์เงิน ของแบรนด์เนม ให้ผู้หญิง จะให้ผญ.มาเป็นแฟนอีกคน เขามีเหมือนแฟนใหม่อยู่แล้วนะคะ ที่อยู่ดูแลเขา แต่เดี๋ยวนี้ไม่ลงรอยกัน เราบอกแล้วการเรียนลูกล่ะ แฟนคุณล่ะ สถานการณ์การเงินพร้อมหรอ เขาก็อ้างไปเรื่อย ด้านความสมเหตุสมผลคือไม่มีเลย พอเราไม่พอใจ ว่าที่เขาไม่คิดเลย ก็หาว่าเราหึงค่ะ แล้วดันมั่นใจในความคิดตัวเองมากด้วย พยายามถามเราว่าตอนที่เขาเคยล่วงละเมิดเรา ไม่เคยรู้สึกเกินกว่าพ่อหรอ เราแทบจะด่าเขาอยู่แล้ว ยืนยันคำตอบเดิมว่าไม่ แต่ก็ยังถาม ทำให้เราคิดว่าเขาเหมือนโกหกเพราะคิดว่าเราจะหึง จะยอมเขา หรือคิดว่าเรารักเขาเกินกว่าพ่อ เราไม่รู้เลยค่ะ เหมือนเขากำลังหลงผิดยังไงไม่รู้ เขาเคยยอมรับนะคะว่าเขาไม่เคยมองเราเป็นลูก มองเป็นคนรู้ใจ

เราก็เลยไม่รู้จะรับมือยังไงเลย ประสาทเสียขึ้นทุกวัน ทางด้านกฎหมายมันสามารถทำอะไรได้บ้างมั้ยคะ เราไม่รู้เรื่องนี้เลย หรือแค่ให้กำลังใจ แนะนำวิธีการรับมือไรพวกนี้ก็ได้ค่ะ เราแค่เหนื่อยมากๆเลย พ่อเขามีปัญหาอะไรนักหนา เราพยายามจัดการกับความคิดตัวเองไม่ให้เครียด ระบายให้คนสนิทฟังก็เหมือนไม่ได้ทุเลาลง เลยอยากได้แง่มุมอื่นๆ เผื่อทุกๆคนจะมีข้อคิดเห็นอื่นๆที่น่าสนใจค่ะ