คือเท่าที่ติดตามโครงเรื่องหลักของเรื่องคือ
เรื่องราวของผู้หญิงใบ้ที่จับพลัดจับผลูเข้ามาอยู่ในบ้านของคุณนายรองของบ้านที่มีกิเลสตัณหาร้ายกาจที่มีลูกชายเป็นคนโรคจิตคลุ้งคลั่งควบคุมตนเองไม่ได้เมื่อเจอของนุ่นๆแล้วชีวิตก็บัดซบโดนผัวกับแม่ผัวสุดร้ายกาจกระทำแล้วมีลูกสาวที่เป็นนางเอกของเรื่องซึ่งลูกสาวปกป้องสู้เพื่อแม่ที่โดนคุณนายรองที่ร้ายกาจและเป็นย่าของตนเองกลั่นแกล้งรังแกตนกับแม่ส่วนตนเองก็รักกับหลานของคุณนายใหญ่ของบ้านที่เป็นคู่อริของยายตนเองซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน แล้วตัวละครในเรื่องแต่ละตัวละครมีความสัมพันธ์กันไปอีรุงตุงนังไปมาระหว่างตัวละครในเรื่องที่พัวพันไปหมดโดยมีตัวละครขับเคลื่อนเรื่องที่สำคัญคือคุณนายรองของบ้านที่ร้ายกาจ คุณนายใหญ่ที่เป็นคู่อริ กับหญิงใบ้สุดรันทด
เท่าที่ดู 2 ตอนแรก
-เดินเรื่องเร็วมาก แป๊ปๆ เร่ง speed มาก อย่างดอกรักรักคุณต่อได้อย่างไรก็ไม่รู้อยู่ๆดีก็โชว์ภาพดอกรักกับคุณต่อสีไวโอลีนแล้วนวยนาดก็กีดกันพาดอกรักไปตบกระทืบก็จบ เป็นต้น แต่คิดว่าที่เดินเรื่องเร็วเพราะต้องการเร่งให้ตัวละครรุ่นหลานที่เป็นเจนที่ 3 ของเรื่องออกฉากมีบทบาทไวๆ ไม่แน่บางทีสัปดาห์หน้าพระเอกนางเอกอาจจะโตแล้วก็ได้
- กระจายความเด่นกระจายซีนได้ใกล้เคียง ตอนแรกนึกว่าบทเด่นจะอยู่แค่ 2 คนคือจอย กับกวาง แต่ 2 ตอนแรกแจกซีนได้ใกล้เคียงกันทุกคน จอย กวาง ต่อง โอ 4 ตัวละครนี้มีซีนใกล้ๆกัน โดยที่เขตต์ พีท หมวย อาจจะซีนน้อยกว่านิดนึงแต่ก็ใกล้เคียงกันไม่ได้ห่างมาก เล่นดีทุกคน จอยเล่นบทใบ้ได้ดีมาก กวางเล่นร้ายได้ยียวนกวนประสาทร้ายแต่มีมุมรักลูก ต่องเล่นแนวเดิมๆคุณนายที่ด่าทอฟาดฟันอาวะลาดบ้านแตก ที่ขอชมมากที่สุดคือโอ อนุชิต เล่นบทคนจิดประสาทได้ดีดูแล้วมีทั้งมุมบ้ากับมุมน่ารักน่าสงสาร (แต่มันคือโรคอะไรที่เจอของนุ่มๆแล้วจะบ้าคลั่ง)
- เพลงเพราะทั้งเพลงของพี่กวางและพี่จอย
- การตัดต่อ สลับไปสลับมาแต่เร็วและเร่งรีบมาก
- บทสนุกดี ปะทะมันส์ดีโดยเฉพาะพี่กวางกับพี่ต่อง
- ฉากละคร ไม่เนียนหลายจุด บางฉากมีตุ๊กตาหมีพูห์ที่ไม่น่าจะมีในยุคนั้น ฉากดูประดิษฐ์เป็นปัจจุบันไปหน่อย
บ่วงใบบุญ 2 ตอนแรก กระจายบทบาทดี นักแสดงเล่นดีแต่เดินเรื่องเร็วไม่ค่อยรู้เรื่อง
เรื่องราวของผู้หญิงใบ้ที่จับพลัดจับผลูเข้ามาอยู่ในบ้านของคุณนายรองของบ้านที่มีกิเลสตัณหาร้ายกาจที่มีลูกชายเป็นคนโรคจิตคลุ้งคลั่งควบคุมตนเองไม่ได้เมื่อเจอของนุ่นๆแล้วชีวิตก็บัดซบโดนผัวกับแม่ผัวสุดร้ายกาจกระทำแล้วมีลูกสาวที่เป็นนางเอกของเรื่องซึ่งลูกสาวปกป้องสู้เพื่อแม่ที่โดนคุณนายรองที่ร้ายกาจและเป็นย่าของตนเองกลั่นแกล้งรังแกตนกับแม่ส่วนตนเองก็รักกับหลานของคุณนายใหญ่ของบ้านที่เป็นคู่อริของยายตนเองซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน แล้วตัวละครในเรื่องแต่ละตัวละครมีความสัมพันธ์กันไปอีรุงตุงนังไปมาระหว่างตัวละครในเรื่องที่พัวพันไปหมดโดยมีตัวละครขับเคลื่อนเรื่องที่สำคัญคือคุณนายรองของบ้านที่ร้ายกาจ คุณนายใหญ่ที่เป็นคู่อริ กับหญิงใบ้สุดรันทด
เท่าที่ดู 2 ตอนแรก
-เดินเรื่องเร็วมาก แป๊ปๆ เร่ง speed มาก อย่างดอกรักรักคุณต่อได้อย่างไรก็ไม่รู้อยู่ๆดีก็โชว์ภาพดอกรักกับคุณต่อสีไวโอลีนแล้วนวยนาดก็กีดกันพาดอกรักไปตบกระทืบก็จบ เป็นต้น แต่คิดว่าที่เดินเรื่องเร็วเพราะต้องการเร่งให้ตัวละครรุ่นหลานที่เป็นเจนที่ 3 ของเรื่องออกฉากมีบทบาทไวๆ ไม่แน่บางทีสัปดาห์หน้าพระเอกนางเอกอาจจะโตแล้วก็ได้
- กระจายความเด่นกระจายซีนได้ใกล้เคียง ตอนแรกนึกว่าบทเด่นจะอยู่แค่ 2 คนคือจอย กับกวาง แต่ 2 ตอนแรกแจกซีนได้ใกล้เคียงกันทุกคน จอย กวาง ต่อง โอ 4 ตัวละครนี้มีซีนใกล้ๆกัน โดยที่เขตต์ พีท หมวย อาจจะซีนน้อยกว่านิดนึงแต่ก็ใกล้เคียงกันไม่ได้ห่างมาก เล่นดีทุกคน จอยเล่นบทใบ้ได้ดีมาก กวางเล่นร้ายได้ยียวนกวนประสาทร้ายแต่มีมุมรักลูก ต่องเล่นแนวเดิมๆคุณนายที่ด่าทอฟาดฟันอาวะลาดบ้านแตก ที่ขอชมมากที่สุดคือโอ อนุชิต เล่นบทคนจิดประสาทได้ดีดูแล้วมีทั้งมุมบ้ากับมุมน่ารักน่าสงสาร (แต่มันคือโรคอะไรที่เจอของนุ่มๆแล้วจะบ้าคลั่ง)
- เพลงเพราะทั้งเพลงของพี่กวางและพี่จอย
- การตัดต่อ สลับไปสลับมาแต่เร็วและเร่งรีบมาก
- บทสนุกดี ปะทะมันส์ดีโดยเฉพาะพี่กวางกับพี่ต่อง
- ฉากละคร ไม่เนียนหลายจุด บางฉากมีตุ๊กตาหมีพูห์ที่ไม่น่าจะมีในยุคนั้น ฉากดูประดิษฐ์เป็นปัจจุบันไปหน่อย