กลอน (share)

พจนานุกรม ราชบัณฑิตฯ
กลอน ๒
[กฺลอน] น. คำประพันธ์ซึ่งแต่เดิมเรียกคำเรียงที่มีสัมผัสทั่วไป 
จะเป็นโคลง ฉันท์ กาพย์ หรือร่าย ก็ตาม 
เช่นในคำว่า ชุมนุมตำรากลอน
 
ครั้นเรียกเฉพาะคำประพันธ์
เฉพาะอย่างเป็นโคลง ฉันท์ กาพย์ ร่าย แล้ว 
คำประพันธ์นอกนี้อีกอย่างหนึ่ง
จึงเรียกว่า กลอน 

เป็นลำนำสำหรับขับร้องบ้าง คือ บทละคร สักวา เสภา 
บทดอกสร้อย, 
เป็นเพลงสำหรับอ่านบ้าง คือ
กลอนเพลงยาว หรือ
กลอนตลาด.
0636359145