การโวยของนักเตะแมนยู

- ผมเองก็ดูพรีเมียร์มานาน พอควร
นักเตะเก๋า ๆ แบบยังมีของก็พอเห็นบ้าง
แต่เรื่องความนิ่งความแน่นอน หัวจิตหัวใจ สภาพร่างกาย การโวยเพื่อน การตำหนิเพื่อทีม
หงส์ สิงห์ เรือ เกินล้ำหน้าแมนยูไปเยอะจริง ๆ
จังหวะได้จังหวะเสีย ไม่มีโวยวายไม่มีร้องหา กรรมการ ก้มหน้าก้มตาเล่นกันต่อ
ไม่โวยเพื่อนแบบ แอ๊คอาร์ท ทุกอย่างคือทีมมาก่อนเสมอ 
สมแมตช์ราคานัดชิง อารมณ์อย่างกะ UCL ไฟนอล

- สภาพที่เห็นแมนยูตอนนี้ คือทุกคนอยากเป็น นัมเบอร์วัน ฉันต้องได้ ข้าต้องเก่ง ความเป็นทีมแทบจะไม่เหลือแล้วบนสนาม
โรนัลโด้กลับมาคราวนี้ สิ่งที่เหลือคือชื่อไว้ขู่ หมดไฟจริงๆ พยายามจะเล่นเหมือนตัวเองหนุ่มฟิตตลอดเวลา หาจุดขายโชว์เท่ไปวัน ๆ
เปรียบเทียบชัด ๆ ซลาตัน ตอนมาแมนยู อายุอานามก็โรยรา แต่ยังเล่นเพื่อทีม เล่นลงระบบ ทำให้น้อง ๆ เล่นง่ายได้
โรนัลโด้ เหมือนอีโก้ตัวเอง ข้าเจ๋งสุดมากไปหน่อย พาลให้กดดัน ฟอร์มเลยฝืด
รวมถึงคู่หูโปรตุกีส บรูโน่ เห็นรุ่นพี่เล่นใหญ่ เลยใส่ไฟตามบ้าง กลายเป็นกดดันตัวเอง รวมทั้งเพื่อนร่วมทีมไปในตัว
นักเตะแมนยู เลยไม่มีใครกล้าเล่น กล้าพลาด เดี๋ยวโดนพวกนี้โวย กลายเป็นกดดัน เล่นไม่ออกฟอร์มบู่ยกทีม

- ต่างชัด ๆ กับนักเตะลิเวอร์ เชลซี แมนซิ เพื่อนเล่นพลาด มีคนโวย ก้มหน้าก้มตาเล่นต่อ
การโวยเหมือนกัน แต่ภาษากายที่สื่อ หรือสิ่งที่กระตุ้นมันต่างกันจริง ๆ
3 ทีมชั้นนำของลีค โวยเพื่อทีม เล่นให้เป็นจิตใจหนึ่งเดียว
แมนยู โวยเพื่อขอซีน ใส่ไฟเพราะเพื่อนไม่ได้ดั่งใจตัวเอง
ถ้าแก้ไม่ได้ ก็เละแบบนี้ต่อไป
- เพื่อน ๆ คิดกันว่าไง เห็นด้วยกับผมมั้ย มาถกกันหน่อยครับ