แค่อยากได้กำลังใจ ผู้ชายคนนี้แทนตัวว่า P เคยเป็นแฟนเก่าที่เลิกกันไปเพราะไม่มีเหตุผลอะไรบอกเราเลย เราจำได้แต่ว่า เขาค่อยๆออกห่างและก็หายไปจากชีวิตเรา ไม่มีเรื่องผู้หญิงเข้ามาเลยคงเพราะเขาอาจจะไม่ได้สนใจใครใครเข้ามาก็เห็นเขาไม่ได้ใส่ใจ เลยทำใจนานเกือบ2เดือน หลังจากนั้นเริ่มมีคนมาจีบเรา เราไม่พร้อมคบสักคนเพราะลืมแฟนเก่าไม่ได้กลัวจะเอาเขามาแทนที่แฟนสะมากกว่า แต่ด้วยที่เขามาพูดทำให้เรารุ้สึกผิดรุ้สึกแย่ ที่ไม่รับรักเขา ก่อนที่จะจีบเราเริ่มเป็นเพื่อนกันเลยมีความรุ้สึกให้ ฃที้เรียกว่าแคร์คงามรุ้สึกอีกฝ่าย จึงเกิดเป็น ความสงสาร ลองดู ลองคบก็ได้ แต่ลืมแฟนเก่าไม่ได้อยู่นะ ไม่โอเคเราก็เลิก แล้วก็วนลูป มาที่เดิมเราคบมา4คนได้กว่าๆแล้วทุกครั้งที่ตั้งใจรักเขา แล้วเราก็รักเข้าจริงๆ แล้วผลลัพธ์ที่ตามมาคือ เขาบอกสเปคเขาสูง เขาชอบคนสวย เขาชอบสันโดษ เค้าอยากมีเวลาส่วนตัว แรกๆอะไรก้ยอมหลังๆมองฉันว่าน่ารำคาญ ก้เลยเลิกทุกราย มาคิดได้ตอนคบคนที่5 เราลืมคนเก่าคนแรกไม่ได้เลย เราจึง นึกถึงคำพูดนึงของคนอื่น ให้หันมารักคนที่รักเราบ้าง เราจึงไปหาเพื่อนคนนึงที่แอบชอบเราตั้งแต่  ม.ต้น( ตอนนี้เราอายุ 22 แล้ว )เราไปบอกตอนเรีบนอยู่ปวช.กำลังจะขึ้น ปวส. บอกว่า เรามีคนที่ลืมไม่ได้รักมากๆทแต่อยากออกมาจากความคิดถึงนี้แล้ว คบกับเราไหม' แต่เราลืมแฟนเก่าไม่ได้นะ แล้วแต่แกเลือกเลย เขาตอบตกลง เป็นแฟนมีตัวมีตน แล้วเราพยายามนึกถึงแต่เรื่องอดีตเจอคนแย่ๆ แล้วเราก้ทำพลาด ไปบอกเลิกก่อนเพราะทนไม่ได้ที่เห็นตัวเองเอาใครมาแทนแฟนเก่า รุ้สึกแบบนั้นเลย แล้วเราก้ร้องให้หลายวันคิดถึงที่พยายามแล้วพยายามอีกก้ยังรักคนนั้น แล้วก็ไปขอโอกาสคนเมื่อมี.ต้นที่แอบชอบว่า ลองอีกครั้งได้ไหม ขอโทษ แล้วก้กลับมาคบกัน จนขึ้นปวส.2ใกล้จบ เขาเริ่มแสดงท่าที รำคาญเราเป็นพิเศษ ที่เราคอยทำตัวบ่นเหมือนแม่ คอยเรียกให้ทำงาน เพราะแฟนเรามันไม่มีจะกินพ่อแม่ไม่ส่งเงินเรียนให้ เงินก้ไม่มีเรียนซื้อของใช้เรียน เราจึงให้เขาหางานทำถ้าอยากเรียน เขาบอกง่าเหนื่อยเราก้เลยอาสาไปทำด้วย ทั้งๆที่บ้านก้ไม่ให้ด้วยซ้ำ เขากลัวเราลำบาก เราก้ไม่ฟังแม่ยายเลย เขาทำกับเรา ช่วยกันเราได้เงินให้เขาจ้ายค่าเทอม ส่วนเงินของเขาเราให้ใว้ไช้ตอนเรียนหิวซื้ิหนังสือเรียน แม่บังคับให้ออกงานเราก้เลยออก บอกแฟนทีหลัง แล้วแฟนเราก็ออกมาตามเราแอบช็อคเลยที่ ทำไมถึงทำอะไรแบบนั้น กว่าจะหางานได้ช่วงโควิดไม่ได้หาง่ายๆ กว่ามันจะหางานทีก้บอกไม่เอางานนั้นไม่เอางานนี้ เราต้องพามาหางานตลอด มันบอกขอโทษ เลยจับใจใช้เงินเรา เราเอาไปวันละ 100บาท ให้เขา 50 บาท บางครั้งเขาก็ขอเพิ่มมากกว่านั้นเพราะกินหนม เราก็เอ็นดู เพราะที่บ้านไม่มีข้าวให้กินเช้ากลางวันเลย เล่ามาถึงขนาดนี้เข้าใจไหมว่าเราตั้งใจรักเขามากแค่ไหน อะไรๆก็นึกะึงเขาก่อนตลอด แต่เขาทำให้เรารุ้สึกว่า เราน่ารำคาญสำหรับเขามาก ไปปลุกตอนนอนในคาบเรียน เขาก็ตะคอกใส่เราเสียงดังสบัดมือเราออก เราแอบน้ำตาคลอมากเพราะรัก เราไปนั่งเรียน เป็นแบบนี้อยู่หลายครั้ง จนมีครั้งนึงเพื่อนผญมาปลุกต่อเราว่าอาจานยะเข้าแล้ว แล้วมันก็ พูดอ่อนโยน กับเราทำตะคอกตะวาดใส่ เราเลยน่ำตาคลอลงไปล่างตึกร้องให้ไม่ไหวแล้ว จุ่ๆก้เกิดบาดแผลในใจว่าขนาดรักคนที่รักเราเขายังทำแบบนี้เลยมีการทำร้ายตัวเอง คัตเตอร์กรีดขา ในห้องน้ำร้องให้เหมือนคนบ้า แล้วก้ไม่ขึ้นห้องเรียน จนเพื่อนสนิท2คนลงมาตามหา เราร้องให้จน แห้งนิ่งไปเลย เพื่อนก็มานั่งคุยเล่นอยู่เป็นเพื่อนจนมันมาโดนตัวเรา เราทำหน้าเจ็บๆมันเลยเปิดกระโปรงขึ้น พอเห็นมันก็รีบพาเราไปโรงบาล เพราะแผลค่อนข้างลึกเปิดเห็นเนื้อ เลยต้องเย็บ จนดึกเพื่อนโทรตามแม่ แม่โทรมาเป็นห่วงว่าทำไมไม่กลับ เค้าก็นั่งร้องให้บอกแม่ว่าหนูขอโทษ แล้วแม่ก้มารับ ไม่พูดอะไรกันสักคำ แม่เริ่มร้องให้กับที่เค้าเป็น ทำร้ายตัวเอง เค้าก็ไม่คุยกับใครเลย แฟนเค้าก็มารุ้จากปากเพื่อน3-4วันหลัง แต่ก็ไม่พูดอะไร เค้าเริ่มเย็นชากับแฟนตัวเอง เริ่มอยากออกมาจากชีวิตเขา เริ่มแบ่งตัวออกมาอยู่กับเพื่อนของเค้ามากขึ้น แต่มันอดสงสารไม่ได้เพราะแฟนเค้าไม่ยอมคุยกับใครเลย อยุ่คนเดียวมาตลอดตั้งแต่ม.ต้น เพื่อนก้บอกว่าอย่าไปสนใจ ทำตัวเองไม่ผิด เค้าก็เลยนึกถึงคำที่อาจาร์ยพูดก่อนเข้ามาเรียนว่า คบกันอย่าเพิ่งเลิกกันกลางคันนะ เดี๋ยวเรียนไม่จบ ไม่ทันขาดคำ  เค้าไปบอกว่าขอเลิก มันก็บอกว่า จะไม่เรียนต่อเพราะเรา  เอาอีกแล้ว..ทุกคนเอาแต่โทษเราทำให้เรารู้สึกผิดเพื่อให้ได้สิ่งที่ตัวเองต้องการ เค้าทนคบกับเขาทำเหมือนปกติแต่จริงๆในใจเขาเลิกรักเขาเต็มทีแล้ว พอเรียนจบเขามาทำดีกับเรามากๆแต่เรา พูดบอกรักด้วยสีหน้าแบบ ไม่รุ้สึกอะไรกันแล้วอะ  แยกย้ายกลับบ้านหลังเรียนจบไม่ถ่ายรูปคู่ด้วยเราแยกตัวออกมาจากแฟน โควิดจึงทำให้ไม่เจอกัน แต่ก่อนบอกเราว่าไม่อยากออกมา เดี๋ยวนี้อยากออกมาไม่รู้เพราะอะไร แต่เราก็แค่อ้างว่าโควิด แล้วเราก็เฉยเมยกับเขา ในใจเราจะพิมพ์ขอเลิกไปหลายครั้งแต่กลัวว่าตัวเองจะรับไม่ได้ เพราะไม่ใช่ว่าเราไม่รักเขาเลย คบกันอฃเจอหน้ากันทุกคนจน 3ปีกว่า จะไม่ให้รักได้ยังไง กลัวจะเสียเขาไป แต่ความรุ้สึกเราไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้วอะ  จนเราติดเกมแทนเลือกที่จะเมินแชทเขา จนเราเจอเพื่อนในเกมเราเลยระบายออกไปว่ามีคนที่รักมากแต่เรารุ้สึกแย่กับเขาไปแล้ว เขาเลยอาสาจะช่วยดูแลเราให้ระหว่างที่เราออกมาจากเขา เราเลยตัดสินใจขอเลิก แค่พิมพ์ขอเลิกที่คิดมาตลอดมันโคตรยากเลย แต่ก็พิมพ์ออกไปแล้ว น้ำตาแตกค่ะ 555555 ก็รักมากแต่ต้องเลิกอะ ความรุ้สึกที่ผ่านมาของเรามันสะเทือนเกินกว่าจะกลับมารุ้สึกดีเหมือนเดิม เขาอ้อนวอนให้กลับมา แต่เราพลักออกหมดเลย มาบ้านเราหลายวัน จนเราหลอน ทุกวันเลย เลนอ้างว่ามีแฟนใหม่ เขาเลยเลิกยุ่ง แล้ว แต่ก็ยังหลอนอยุ่ทุกวัน ว่าเขาจะมาบ้าน ปัจจุบันเราก้ยังคิดถึง P อยู่ค่ะ ค่อยมาต่อเรื่องP นะเมื่อยเอาแค่นี้ก่อน 😿