ตอนที่-7:....พุทธวจน ทรงเป็นผู้เอ็นดูเกื้อกูล แก่สรรพสัตว์ทั้งปวง

“ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ! พระผู้มีพระภาค ทรงเป็นผู้เอ็นดู เกื้อกูลแก่สัตว์ทั้งปวง อยู่มิใช่หรือ พระเจ้าข้า ?”. คามณิ ! ถูกแล้ว, ตถาคตเป็นผู้เอ็นดูเกื้อกูลแก่ สัตว์ทั้งปวงอยู่. “ข้าแต่

พระอรหันต์ คือผู้ยังประโยชน์แก่ตนแล้ว จึงเรียกว่า ปัจเจกพุทธยาน  คือยานลำเล็กๆที่นำพาตนเท่านั้น  จึงเรียกว่าปัจเจก ไปคนเดียว  หีนยานจึงแปลว่า เรือลำเล็ก พระโพธิสัตว์คือผู้ยังประโยชน์แก

บทนำ คำถามที่ว่า "บุคคลกระทำตนและผู้อื่นให้เป็นที่รักได้อย่างไร หรือนำพาตนและผู้อื่นให้ประสบทุกข์ได้อย่างไร" เป็นแก่นแท้ของจริยศาสตร์สากล และเป็นประเด็นสำคัญที่พระพุทธศาสนาในยุคต้นได้ให้คำตอ

คุณลองจินตนาการว่า เคยเดินบนเส้นทางสายหนึ่งทุกวันเป็นประจำ แต่อยู่มาวันหนึ่งพบว่าเส้นทางที่เคยสัญจรเต็มไปด้วยหลุมบ่อและภัยอันตราย อีกทั้งระหว่างทางก็มีทั้งโจรผู้ร้ายและสัตว์ร้ายซุ่มอยู่เนือง ๆ คุณต้อง

เราเห็นหมู่สัตว์นี้ ผู้ตกไปในอำนาจตัณหาในภพทั้งหลาย กำลังดิ้นรนอยู่ในโลก นรชนที่เลว ผู้ยังไม่คลายตัณหาในภพน้อยภพใหญ่ ร่ำไรอยู่ใกล้ปากมัจจุราช (พระผู้มีพระภาคตรัสว่า) พวกเธอจงดูหมู่สัตว์ผู้กำลังดิ้นร

วลีที่ว่า "สัทธาในพระตถาคตของผู้ใด, ตั้งมั่นอย่างดี ไม่หวั่นไหว." เป็นประโยคที่สะท้อนถึงแก่นของพระพุทธศาสนา นั่นคือ สัทธา (ศรัทธา) ซึ่งเป็นคุณธรรมแรกเริ่มและเป็นรากฐานแห่งการปฏิบัติธรรม โดยเ

ในพุทธธรรมนิกายของท่านนิชิเร็ง มีแนวคิดสำคัญที่เรียกว่า "การละทิ้งสภาพชั่วคราวและเปิดเผยตัวตนที่แท้จริง" (Casting Off the Transient and Revealing the True) ซึ่งเป็นหลักการที่อธิบายถึงการเปลี