ผมอยากถามชีวิตผมตอนนี้มันมืดมัวแค่ไหน

ขอเล่าตั้งแต่จำความได้เลยผมรู้สึกว่าไม่เคยได้รับความรักเลยและไม่รู้ว่าความรักเป็นยังไงตั้งแต่ผมอนุบาลผมไม่มีเพื่อนเลยสักคนอาจเพราะพัฒนาช้ากว่าเพื่อนที่ผมจำได้คือผมยังต้องให้แม่ชงนมใส่จุกดูดจนอนุบาล3พอเข้าประถมโดนเพื่อนแกล้งทุกวันจนป.4มีความคิดว่าจะไม่ยอมอีกแล้วเลยชกต่อยกับคนที่มาแกล้งจนเขาไม่กล้าแกล้งอีกเลยหลังจากนั้นผมคิดว่าการใช้กำลังคือทางออกที่ดีที่สุดและชอบเห็นคนอื่นเจ็บปวดแล้วมีความสุขพอเข้ามต้นก็คบแต่เพื่อนที่ชอบชกต่อยกันจนเข้าม.ปลายเริ่มออกไปไกลจนติดยาอย่างหนักแต่ก็เรียนจนจบเข้ามหาลัยก็ติดยาจนเรียนไม่จบตอนนี้เลิกยาได้แล้วแต่ผลที่ตามมาคือเป็นโรคซึมเศร้าอย่างหนักกินยามา6ปีแล้วเพื่อนก็หนีหายไปหมดไม่มีใครคบตั้งแต่เขารู้ว่าผมเป็นโรคซึมเศร้ามีความรู้สึกว่าทุกคนพยายามหนีเราไปแต่ก็ยอมรับกับโชคชะตาคิดแค่ว่าเลือกที่จะเป็นไปตามทางของตัวเองแม้จะไม่เหลือใครเลยก็ตาม