ตามหัวข้อเลยค่ะ คือเราเปนคนที่มีเพื่อนเยอะพอสมควรแต่คนที่สนิทจริงๆมีแค่สองคนค่ะ เราขอเรียกว่าเอกับบีแล้วกันนะคะ สองคนนี้เปนเพื่อนเราตั้งแต่ประถมจนมัธยมก้ยุร.รเดียวกัน เรารักเอกับบีมากพอมีโควิดก้มีแค่เอกับบีที่เราคุยบ่อยและสนิทที่สุดส่วนคนอื่นเราก้ไม่รู้จะคุยอะไรพอไม่ได้เจอหน้ากันก้เหมือนต่อกันไม่ติด แต่กับเอบีเราต่อกันติดเสมอไม่ว่าจะไม่ได้เจอกันนานแค่ไหน แต่เอกับบีเนี่ยเค้าก้มีเพื่อนสนิทของเค้าอีกที่เราไม่ได้สนิท เพื่อนที่เค้าคุยภาษาเดียวกัน ไปแฮงค์เอ้าท์กันตลอด ส่วนเราก้เปนคนติดบ้านค่ะ ที่เราบอกเค้าคุยภาษาเดียวกันเพราะเรื่องที่เค้าชอบคุยกันมักเปนเรื่อง18+ในโซเชี่ยล เราไม่สันทัดสักเท่าไหร่ เพราะเราไม่ค่อยได้ดูคอนเท้นแนวนี้ เราไม่ได้บอกว่าเรารู้สึกไม่ดีกะคอนเท้นแนวนี้นะคะ แต่เราแค่รู้สึกแปลกแยกจากเพื่อนเฉยๆ มันเหมือนกับว่าเรามีแค่เอกับบี แต่เอกับบีเค้าก้มีเพื่อนสนิทของเค้าอีก เรื่องที่เราคุยเวลาเจอกันก้เปนเรื่องตลกๆทั่วไป แซวกันโน่นนี่ไปเรื่อย แต่พอเพื่อนสนิทของเอกับบีมา เราก้คุยกันคนละภาษาทันที เราไม่รู้จะคุยอะไร เค้ามีกลุ่มในดิสคอทกันด้วยเราก้อยู่นะคะ เราเคยเข้าไปครั้งนึงแล้วเอพูดขึ้นมาว่า "เข้ามาทำไม" เราก้ไม่กล้าเข้าอีกเลยรู้สึกว่าไม่ใช่ที่ของเรา แล้วเราก้เปนคนที่ชีวิตไม่มีสตอรี่ค่ะ แบบชีวิตเราไม่มีอะไรน่าสนใจให้เอาไปคุยกับเพื่อนเลย อย่างเอเนี่ยเค้าก้ชอบปัดทินเดอร์ แมชกับคนเปนร้อยเค้าก้จะมีทอปปิคไปคุยกะเพื่อนเค้า บีชอบเล่นเกมเค้าก้จะมีทอปปิคไปคุยกะเพื่อนเค้า เค้ามีเรื่องอะไรเค้าก้ไม่ได้มาเล่าให้เราฟัง เราเคยพยายามทำทั้งสองอย่างนี้เผื่อจะได้คุยภาษาเดียวกับเพื่อนบ้างแต่มันไม่ใช่ตัวเราเลย สิ่งที่เราชอบก้มีนะคะแต่เพื่อมองว่าไร้สาระ เพราะเราเปนติ่งค่ะ เราเคยเล่าเรื่องศลปที่เราชอบให้บีฟัง บีบอกว่าไม่ชอบเค้าเราเสียความรู้สึกนิดหน่อยและคิดว่าจะไม่เล่าให้ฟังอีกดีกว่า เรามีแค่เอกับบีเปนเพื่อนสนิทตอนนี้ แต่เอกับบีก้ไม่ได้มีแค่เรา ถ้าให้เลือกเค้าคงเลือกเราเปนคนสุดท้าย เราคบเอกับบีมาเปนสิบปีเอกับบีสำคัญกับเราที่สุด แต่เราสำหรับเค้าเราสำคัญน้อยกว่าเพื่อนที่เค้าเพิ่งคบมาสามสี่ปีอีกมั้งคะ เรามาลองนั่งคิดดูเรื่องส่วนใหญ่ที่เราคุยกะเอมักเปนเรื่องตลกๆขำๆบนโลกโซเชี่ยลแต่ก้ไม่ได้คุยเยอะ ส่วนเรื่องที่เรามักคุยกะบีก้จะเปนตอนเรียนค่ะ มีเรียนออนไลน์เรากะบีชอบบ่นเรื่องเรียน เรื่องครูสั่งการบ้านเยอะเราจะคุยกันเรื่องพวกนี้เยอะหน่อย หรือเพื่อนจะมองว่าเราไม่เคยแชร์เรื่องราวในชีวิตเราให้ฟังเลยไม่ได้คุยกันหลากหลายกว่านี้ ที่เราไม่ได้เล่าเพราะชีวิตเราไม่มีเรื่องอะไรจะเล่ายังไงล่ะคะบอกแล้วว่าเราเปนคนที่ชีวิตไม่มีสตอรี่ไม่มีทอปปิคน่าสนใจให้พูดถึงเพราะแบบนี้รึเปล่าที่ทำให้เราคุยกันคนละภาษา