เมื่อก่อนเรามีความสุขถึงไม่มากแต่ก็มี แต่พออายุเริ่มมากขึ้น ชีวิตก็มีแต่ทำงานๆหาเงินเลี้ยงตัวเองไปเรื่อยๆ เพื่อนก็ห่างหาย แยกย้ายกันไปหมด ที่เคยสนิทก็เริ่มหายไปเรื่อยๆ เป้าหมายชีวิตยังไม่รู้เลยว่าเราอยากทำอะไร อยากเป็นอะไร ชอบอะไร
เราไม่มีความสุขเลย ความคิดตอนนี้คืออยู่ก็ได้ไม่อยู่ก็ได้ ครอบครัวก็ห่างหายไปเรื่อยๆเช่นกัน พ่อเเม่เเยกทาง พ่อไม่ได้คุยติดต่อไม่ได้ เเม่คุยด้วยเวลาปัญหาเรื่องตัง พี่ชายก็ไม่ได้ใส่ใจเราใส่ใจคนอื่นมากกว่า แต่ไม่เป็นไร เราทำงานอยู่ต่างจังหวัด กำลังใจที่มีได้บ้างคือจากคนข้างๆเรา(แฟน)
บางครั้งความคิดเรา คิดแค่ว่า..ทำงานหาตัง ไปเที่ยวทะเลเที่ยวเขามันก็มีความสุขดีนะ แต่ก็หมดไปและกลับมาทำงานเก็บตังใหม่
หรือถ้าเราตั้งเป้าหมายคือ บ้าน และ รถ
ถ้าล้มหรือช็อตขึ้นมาใครจะยื่นมือมาช่วยเรา
หรือเราต้องทำงานเก็บตังไปเรื่อยๆเหรอ
ชีวิตวัย25ปี
เราไม่มีความสุขเลย ความคิดตอนนี้คืออยู่ก็ได้ไม่อยู่ก็ได้ ครอบครัวก็ห่างหายไปเรื่อยๆเช่นกัน พ่อเเม่เเยกทาง พ่อไม่ได้คุยติดต่อไม่ได้ เเม่คุยด้วยเวลาปัญหาเรื่องตัง พี่ชายก็ไม่ได้ใส่ใจเราใส่ใจคนอื่นมากกว่า แต่ไม่เป็นไร เราทำงานอยู่ต่างจังหวัด กำลังใจที่มีได้บ้างคือจากคนข้างๆเรา(แฟน)
บางครั้งความคิดเรา คิดแค่ว่า..ทำงานหาตัง ไปเที่ยวทะเลเที่ยวเขามันก็มีความสุขดีนะ แต่ก็หมดไปและกลับมาทำงานเก็บตังใหม่
หรือถ้าเราตั้งเป้าหมายคือ บ้าน และ รถ
ถ้าล้มหรือช็อตขึ้นมาใครจะยื่นมือมาช่วยเรา
หรือเราต้องทำงานเก็บตังไปเรื่อยๆเหรอ