คือพ่อเราแยกทางกัน

เราแยกทางกับพ่อแม่เคยเล่าให้ฟังว่าเราเกิดจากการโดนพ่อข่มขืนแม่เราเลยให้เราเกิดมาตอนแรกแม่ก็คิดว่าอยากฆ่าตัวตายอยู่เหมือนกันแต่แม่ก็เลือกที่จะไม่ทำแม่เรายอมแต่งงานกับพ่อเราแถมจดทะเบียนสมรสด้วยแต่แม่เขาไม่อยากจะแต่งงานกับคนที่ข่มขืนตัวเองแต่แม่เราเคยพูดว่าตอนแต่งงานนั้นแม่เราเอาคัตเตอร์มากรีดที่ผูกข้อไม้ข้อมือตอนแต่งงานพอแม่อยากจะหย่าแม่เราก็หย่าไม่ได้เพราะพ่อเราไม่ยอมหย่าแม่จะฟ้องหย่าก็ไม่ได้แล้วคือตอนนั้นแม่เราก็ไม่รู้เรื่องการจดทะเบียนสมรสเลยเผลอจดไปเต็มๆเราอยากรู้ว่าถ้าเราโดนเกณฑ์ทหารเราควรทำไงดีเพราะเราคงจะไปตามหาพ่อไม่ได้เราก็ได้แต่ถามตัวเองว่าเกิดมาทำไมเราอยากจะได้ทุกอย่างที่มัสมบูรณ์แบบแต่เราก็ต้องผิดหวังเสียทุกอย่างแล้วคือเมื่อก่อนแม่เคยเล่าให้ฟังเราเคยรวยมากแต่มียายของแม่เราดันเลือดที่จะขายบ้านเลยจนเพราะน้องสาวของยายเราบอกว่าให้ขายบ้านและย้ายไปอยู่ที่คอนโดกันแต่ก็ต้องมาอยู่บ้านเช่า และเมื่อก่อนแม่เคยเล่าว่าเคยมีคนข้างบ้านไม่ถูกกับยายของแม่เราเพราะทะเลาะกันเรื่องบ้าน2ชั้นถึงขนาดตอนที่แม่ตั้งท้องเราอยู่คนข้างบ้านแม่เราแฉว่าเเม่เราท้องกับคนที่มาข่มขืนกลางตลาดแม่เราอายมากถึงขนาดกลับบ้านไม่ไปทำงาน1วันเลยเราคิดเลยแอบรู้สึกสงสารแม่มากๆแม่เคยบอกว่าถ้าคนที่มาข่มขืนมาขอโทษจะต้องมากราบตีนแม่เท่านั้นและแม่เรายังบอกอีกว่าถ้าหากพ่อเรากลับมาหาไม่ต้องให้เราช่วยเหลืออะไรซึ่งเราก็คิดแบบนั้นเพราะพ่อเราไม่เคยช่วยเหลืออะไรแม่เลยซักอย่างตอนที่แม่คลอดลูกแม่ก็เป็นคนต้งชื่อให้เราทำทุกอย่างให้เราหมดแล้วปู่ของแม่เราก็มักพูดเสมอว่าเราอาจจะนิสัยเหมือนพ่อเราก็ได้ซึ่งตอนนั้นเราเป็นเด็กเลยแกล้งรับฟังจนแม่เราว่าปู่เราว่าแค้นพ่ออย่ามาลงกับที่ลูกเราก็ได้แต่เก็บความน้อยเนื้อต่ำใจเอาไว้โดยตลอดและคิดเสมอว่าเราจะต้องเอาชนะความจนในหลายด้านทุกๆสิ่งทุกๆอย่าง(เราเรียนอยู่ ม.1)เราไม่ค่อยมีเพื่อนเป็นคนโลกส่วนตัวสูงชอบเก็บตัวพูดคุยกับเพื่อนสนิทเราอยู่แค่2คน