สวัสดีค่ะเพื่อนๆ เรารู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นปมด้อยเรามากๆ จนเราต้องหนีออกจากเพื่อนกลุ่มนั้น และเปลี่ยนนิสัยตัวเองค่ะ เรื่องมีอยู่ว่า......
เรามีเพื่อนสนิทอยู่ประมาณ 5 คนค่ะ

 เราจริงใจกับพวกเขามาก..... แต่มี วันหนึ่งเป็นวันที่เรียกประชุมผู้ปกครองค่ะ เรื่องเซ็นต์รับรู้ผลเกรดเฉลี่ย
พ่อแม่เราอยู่ต่างจังหวัดทั้งคู่ อยู่บ้านกับย่า ค่ะ แค่2คนย่าหลาน ย่าก็ค้าขาย ตั้งแต่ตอนอนุบาลถึงมัธยม เวลาประชุมผู้ปกครองเรียก เราจะไม่มีคนไปประชุมให้เลย จนโดนคุณครูว่าให้ เราก็บอกย่าแล้วแต่ท่านไม่ว่าง

 เลยให้คนอื่นเซ็นต์แทนย่าค่ะ ซึ่งคุณครูได้ให้..... แม่ของเพื่อนเรา 1ใน 5คน (เพื่อนที่สนิท) แม่เพื่อนเป็นคนในหมู่บ้านเราค่ะ เราทั้ง 2คน อยู่หมู่บ้านเดียวกัน และคุณครูเคยคุยกับเราว่า เพื่อนเราอยู่หมู่บ้านเดียวกันให้เซ็นต์รับรู้ให้ และเราเลยขอให้แม่ของเพื่อนเราช่วยเซ็นต์ ผลเกรดให้เรา
 
ปรากฏว่า.....เราได้เกรดดีกว่าเพื่อนเรา และได้คะแนนท็อป ที่ 1 ในห้องเรียนค่ะ

 ทำให้วันนั้นเพื่อนเรา....เขาโดนแม่ดุด่าต่อหน้าเราอย่างแรง และโดนเปรียบเทียบกับเราค่ะ

วันรุ่งขึ้นเพื่อนผู้ชาย ก็มาพูดกับเราประมาณว่าเราไม่จริงใจค่ะ ประมาณว่าเรา แกล้งโง่ แกล้งเรียนไม่เก่ง แต่พอสอบแล้วได้คะแนนเยอะค่ะ เราก็ขอโทษและบอกไปว่าเราไม่เก่งจริงๆ เราอาศัยตั้งใจตอนที่ครูสอนในห้องค่ะ และก่อนสอบอ่านหนังสือทั้งวันทั้งคืน
 
.....เราก็บอกเพื่อนและขอโทษไป แต่เรื่องมันไม่ได้จบแค่นั้นค่ะ มันมีเรื่องของการลอกการบ้านเข้ามาด้วย เราปกติจะลอกการบ้านเพื่อนในกลุ่ม (ลอกคนที่โกรธเรา และอีก 2คนค่ะ) ลอกการบ้านเพื่อนทุกเช้าค่ะ เฉพาะ วิชาคณิตศาสตร์  เวลาลอกก็จะจำวิธีคิดไปด้วย ส่วนวิชาอื่นไม่ลอกค่ะ เพราะเราทำได้ค่ะ เหตุผลที่ทำไมถึงลอก เราคำำนวนไม่เก่งค่ะ และเห็นเพื่อนในห้องเขาก็ลอกกัน เรื่องนี้เรายอมรับว่าเราผิดและขอโทษเพื่อน จนมันเป็นปมที่ทำให้เรา ไม่ชอบตัวเอง ค่ะ

และ บอกไว้ก่อนค่ะว่า....เราลอกเฉพาะการบ้านซึ่งเวลาสอบกลางภาคและปลายภาค...เราไม่ลอกข้อสอบเพื่อนค่ะ 

หลังจากนั้น เพื่อนในกลุ่มเริ่มไม่คุยกับเราค่ะ และได้พาเพื่อนใหม่ที่ย้ายมาเข้ากลุ่มแทน เราอึดอัดมาก...รู้สึกตัวเองเป็นฝ่ายผิด เรื่องลอกการบ้านเพื่อน
 และอีกใจ.....ก็ผิดหวังและน้อยใจเพื่อนในกลุ่มค่ะ
 
ความเป็นเพื่อนของเรามันจบลง เพราะเหตุผลนี้จริงๆหลอ จนเราเริ่มย้ายห้องเรียนค่ะ

 และตั้งใจสอบให้ได้คะแนนไม่มากค่ะ จนกลายเป็นปมสำหรับเราค่ะอย่าตั้งใจมาก เราจะไม่มีเพื่อน

 อยากถามเพื่อนๆว่า เราเห็นแก่ตัวมากหรือเปล่า ?
เราผิดมากหรือเปล่า ?เพื่อนๆถึงเลิกคุยและทำตัวห่าง 

เรากำลังถูกบูลลี่หรือเปล่า? 
ถ้าเพื่อนๆเป็นเราจะจัดการปัณหานี้ยังไงค่ะ