ควรจัดการกับความรู้สึกอย่างไงดีจะจบ ม.6แล้วทำใจยากมากๆเลยครับ

คือผมจะจบม.6แล้วครับจะจบในเดือนมีนานี้แล้ว แต่ผมพยายามทำใจแล้วครับแต่นึกทีไรก็มีความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้ออกไปทางเชิงลบ  คือผมค่อนข้างทำใจยากมากเลยที่ต้องจากกับคนๆหนึ่งที่เราค่อนข้างใช้ชีวิตส่วนใหญ่ไปด้วยกัน เขาเหมือนเป็นเเพชชั่นในชีวิตผมเลยก็ว่าได้ เรามีความทรงจำมากมายด้วยกันมากเราเที่ยวด้วยกัน เรายอมรับฟังและเป็นที่ระบายในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิตของกันและกัน เราดื่มด้วยกัน เรายอมแสดงในตัวตนของเราอีกด้านหนึ่งให้เขาได้เห็น ในบางครั้งผมก็คิดนะว่าถ้าเราต่างคนต่างอยู่มันจะเป็นอย่างไงละวันนั้นมันก็ใกล้เข้ามาถึงเรื่อยๆ ผมเคยคิดนะว่าเราจะคุยกันได้เหมือนเดิมรึป่าว เราจะมีเหตุการณ์มาเล่าให้กันฟังอีกรึป่าวนะ เราจะได้เจอกันอีกรึป่าวนะ แต่สุดท้ายแล้วก็คงเหลือแต่เพียงความทรงจำที่เราเคยใช้ร่วมด้วยกัน เหลือเพียงภาพนึกคิดกับสถานที่นั้นๆที่เราเคยมีเหตุการณ์ที่ได้ใช้ร่วมกัน เหลือเพียงความรู้สึกในตอนนั้นๆที่เราเคยมี เหลือเพียงคำพูดที่พัดผ่านไปตามสายลมว่าครั้งหนึ่งเราเคยเฮฮามากแค่ไหนเศร้าแค่ไหนตลกกันแค่ไหน แต่อย่างไงก็เถอะต่างคนต่างมีหน้าที่ที่ต้องทำแยกย้ายกันไปเติบโตมีชีวิตเป็นของตัวเอง แต่ถ้าหากเราไม่เหมือนเดิมแล้ว ผมคงเป็นคนๆหนึ่งที่คอยให้กำลังใจอยู่ห่างๆเฝ้ามองดูความสำเร็จของเขา ผมขอเป็นคนที่เขานึกถึงได้แล้วยิ้มได้แค่นั้นก็เพียงพอแล้วครับ