โดนเด็กออทิสติกต่างประเทศที่ตัวใหญ่กว่าบูลลี่และรังแกทำไงดีคะ?

​ขออนุญาตมาระบายนะคะอัดอั้นมานานมาก ส่วนตัวเจ้าของเรื่องตอนนี้อยู่มอต้นค่ะ เรื่องมันมีอยู่ว่าเราเป็นคนสายตาเอียงมีภาพซ้อน เริ่มเป็นช่วงป.6ตอนประถมโดนคุณครูประจำชั้นบูลลี่หรือแซะแนวๆนั้นค่ะ ทีแรกก็จะด่

ตอนเด็กๆ เวลาผมโดนล้อชื่อพ่อชื่อแม่ ผมก็จะทนสักพักนึง แต่ถ้ามันย้ำแล้วย้ำอีกไม่หยุด ก็เริ่มเดือดล่ะ แต่ก็ดูบริบทของคนล้อด้วย บางคน เราก็ไม่รู้สึกโกรธเลย แต่บางคนล้อแบบไม่หยุด มีอยู่วันนึง ตอนเดินไ

เราเรียนอยู่ม.1 และมีรุ่นพี่ผู้ชายม.3 ชอบแกล้งและบูลลี่เรามาก เราโดนมาสักพักแล้วมันยิ่งหนักขึ้นเรื่อยๆ ถึงขั้นด่า และปาของใส่ เราไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับม.3เลย ทั้งห้องเราไม่ชอบม.3เลย ยกเว้นประธานเพราะม.3ม

จากดราม่าของโอม ภวัต ที่เคยทำร้ายร่างกายเพื่อนที่เป็นออทิสติกสมัย ม ต้น เราว่ามันเป็นอะไรที่รุนแรงมากเลยนะ ถึงแม้ว่าเจ้าตัวจะออกมาขอโทษผ่านทวิต แต่เราก็ไม่รู้ว่าคำพูดนั้นจะเชื่อได้มากน้อยแค่ไหน ยิ่งใช

รังแก บูลลี่เด็กออทิสติก ต้นสังกัดตีมึน เมินเฉยต่อกระแสสังคม ปกป้องสุดฤทธิ์ ทั้งที่ความดังก็ไม่ได้เป็นถึงขั้นเบอร์ต้นๆด้วยซ้ำ ทำไมค่ายกล้าแลก  เกาหลี เค้าเชิดชูนักกีฬาให้อยู่บนยอดสูงสุดของพีระมิ

สวัสดีค่ะ มีเรื่องอยากเล่าแล้วก็ปรึกษามากๆค่ะ - เรื่องมันเริ่มจากที่เราน่ะค่ะ ฝันถึงสถานที่และสถานการณ์ที่เคยเกิดในสมัยเรียนค่ะ ตั้งแต่เรียนจบมาก็หลายปีมากๆ แต่ยังฝันวนที่เดินจนบางครั้งมันทำให้เราจิต

สมัยมัธยมครูเก็บคะแนนวิชาพละจากผลงานกีฬา นับจำนวนครั้งที่เดาะปิงปองเป็นคะแนน นับจำนวนครั้งที่โยนบาสเข้าห่วงเป็นคะแนน คาบเรียนมีไม่กี่ชั่วโมง ฝึกยังไม่เก่งจะให้สอบปฏิบัติแล้ว เพื่อนคนหนึ่งเป็นนักบาสตัว

เห็นด้วยมั้ยครับกับเรื่องข้างต้นเพราะทุกวันนี้เหตุการณ์ลงโทษนักเรียนเกินกว่าเหตุจนหามเข้า รพ. เพราะอาการโคม่าจากการลงโทษหนักของครูก็มีบ่อยมาก เเละไม่มีทีท่าจะหมดไป รวมถึงสอบคนที่อนุมัติใบประกอบวิชาชีพ

มีหลายครั้งหลายคราวที่คนเป็น Asperger syndrome จะถูกกําหนดให้เป็นหนูทดลองในหลายๆสถานการณ์ เช่น ตอนมัธยม เราต้องด่าไปอธิบายไปด้วย ครูที่โรงเรียนถึงจะเริ่มตระหนักรู้เดี่ยวกับออทิสติกแบบอ่อนและแบบรุนแรง