เราควรจัดการความรู้สึกยังไงดี

คือเมื่อวานเรานั่งรถสาธารณะกลับบ้านเเล้วมันใกล้จะถึงที่หมายอีกประมาณ1ไฟเเดงเเล้วมีคุณลุงเเก่ๆคนนึงเเกขึ้นมาเเล้วนั่งข้างๆเราตอนเเรกระยะที่นั่งมันก็ห่างพอสมควรสักพักลุงเเกก็ขยับมาเรื่อยๆเราก็อึดอัดก็ขยับหนีออกไปอีกเเกก็ขยับจนเราไม่มีที่ขยับเเล้วลุงเเกที่นั่งก็ไม่ได้นั่งเฉยๆเเกถือกระเป๋ามาเเล้วก็ทำท่าเหมือนเล่นชายกระเป๋าเเต่มือเเกมาโดนขาเรา เราก็พยายามขยับหนีพอไปไม่ได้เราก็เลยนั่งไขว่ห้างเเทนเเกก็เหมือนจะไม่อะไรเเล้วเเล้วก็ทำมาเป็นชวนเราคุยคุยไปเรื่อยเรื่องการเรียนของเราอะไรเเบบนี้เเล้วเเกก็ใช้จังหวะเหมือนเราไม่สนใจพูดขึ้นมาว่าเเบบผิวดีนะอะไรเเบบนี้เราก็นิ่งไปสักพักก็พ้นไฟเเดงพอดีเเต่มีระยะสั้นๆก่อนถึงที่หมายเเกก็พูดๆไปเรื่อยๆเเล้วก็บอกก่อนลงว่าเเบบหุ่นเราดีนะอะไรเเบบนี้ คือเราอ่ะไม่โอเค ไม่โอเคเลย ณณจุดนั้นเรารู้อ่ะว่าเขาไม่ได้ชมเเบบธรรมดาเเต่เขากำลังคุกคามเรา พอมันผ่านมาก็ไม่ได้อะไรเเต่ตอนต่อรถเราก็ไม่โอเคนั่งน้ำตาคลอเเล้วเเหละเเต่ไม่ได้ร้องออกเพราะเปลี่ยนจุดสนใจทันไม่ได้ปล่อยให้ตัวเองดิ่งขนาดนั้นเเต่พอวันนี้มันหยุดอยู่บ้านเราเเพ็กของเสร็จอะไรเสร็จก็มานั่งเล่นเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานมันก็ย้อนเข้ามาในหัวซ้ำเเล้วซ้ำอีก มันไม่โอเคเลย เราจัดการความรู้สึกตัวเองไม่ได้ มันรู้สึกเเย่ไปหมดเลยอ่ะ ตอนนี้ก็จมกับความรู้สึกนั้นมาเกือบครึ่งวันเเล้ว เเล้วเราก็กลัวด้วยเพราะยังต้องไปเรียนอีกอาทิตย์นึงเเล้วกลับทางเดิม เรากลัวว่าจะเจอเเกอีก