โคลงดั้น (share)

@ รักจริงจักเปี่ยมล้น
.....ให้อภัย
ผิดจึ่งละจดจำ
.....มากน้อย
ชั่วใช่ปล่อยปะไป
.....อาละวาด
คุมแนะ-ตะล่อมคล้อย-โน้ม
.....สู่ธรรม

@ ลงทัณฑ์โทษใช่แก้
.....ปัญหา
สอนสั่ง”ปันรัก”นำ
.....ชั่วพ้น
“แบบอย่าง”ดุจดารา
.....กระจ่างจิต
พลาดผิดทุกข์ท้นแท้
.....เมตตา

@ ชั่วใช่ฟ้ากลั่นแกล้ง
.....ติดตัว
สำนึก ฝึกเลิกลา
.....ละเว้น
ดูแลจิตจากมัว
.....มืดบอด
ปฏิบัติเข้มเค้นร้าย
.....ชั่วหาย

@ ดีอาจปรากฏช้า
.....อย่ากลัว
“รู้ตื่น”มิมีสาย
.....ไป่ท้อ
ธรรมขจัดขมุกขมัว*
.....เจิดจรัส
ชีพใช่เล่นล้อฉะนั้น
.....มั่นธรรม

@ กรรมใดใครก่อไว้
.....รับไป
ดีชั่วจักชักนำ
.....ประสบสิ้น
ผู้บาปหยาบย่ามใจ
.....กูเก่ง
แท้มิอาจดิ้นพ้น
.....ลับสูญ

@ ทำดี ดีตอบแล้
.....แน่นอน
หาใช่ทรัพย์เพิ่มพูน
.....เกียรติก้อง
กายจิตสุขสงบ-พร
.....เลิศประเสริฐ
ชีพดับดีป้องใกล้
.....นิพพาน

@ สายธารแห่งรักแท้
.....สละตน
แม่พ่อรักสุดประมาณ
.....ลูกน้อย
ครูสู้ทุ่มเทดล
.....ฅนเกิด
ผองเพื่อนร่วมร้อยสร้าง
.....โลกสวย

@ วาดหวังสาวหนุ่มผู้
.....เปี่ยมพลัง
อำนาจ-ยศ-เกียรติ-รวย
.....ตระหนักใช้
ผู้ด้อยถูกเบียดบัง
.....มีมาก
ร่วมรุกรบให้พ้น
.....ภยพาล 

โคลงดั้น วิวิธมาลี

* ขมุกขมัว [ขะหฺมุกขะหฺมัว] 
ว. มืด ๆ มัว ๆ, โพล้เพล้