ตอนนี้อายุ 22 ปี ตั้งแต่จำความได้ ภาพที่จำได้ตลอดเลยคือจะอยู่กับน้า ป้า และ ยาย เนื่องจากแม่ไปมีสามีใหม่และสามีแม่ไม่ชอบเรา เราโตมากับคนอื่น ตอนเด็กใช้ชีวิตอยู่ด้วยตัวเอง ทำการบ้านเอง มีกิจกรรมที่ ร.ร ก็ทำเอง เอาง่ายๆ ว่าแม่ไม่เคยทำหน้าที่แม่เลย และเราก็ไม่เคยเรียกร้อง ทำได้ว่าประมาณเราอยู่อนุบาลเราร้องตามแม่ตลอดที่แม่มาหา แต่แม่ก็เลือกที่จะไป เราไม่ได้อยู่กับแม่ตอนเด็กเราไม่รู้ว่าแม่เคยส่งเสียเราบ้างหรือป่าว แต่ตั้งแต่โตมา เราไม่เคยสร้างความเดือดร้อนให้แม่เลย ไม่เคยขอตัง ไม่เคยไปยุ่งวุ่นวาย เราใช้ชีวิตทำงาน ทุกอย่างเราซื้อเองหมด แม่ก็ไม่เคยมาสนใจเราว่าเราจะอยู่ยังไง เรามีอะไร ปัญหาทุกข์ใจขนาดไหนเราไม่เคยไปวุ่นวาย จนตอนนี้เราได้สามี แล้วสามีเราค่อนข้างมีเงิน สามีจะเป็นคนที่ให้เราทุกอย่าง พอเราเริ่มมีเงินพอมีเก็บบ้างเล็กน้อย ไม่มากมายอะไร เราก็เริ่มหยิบยื่นให้แม่ เราช่วยเหลือท่านเล็กๆน้อย พอที่เราจะให้ได้ แต่เรามีลูกด้วยที่เราต้องส่งเสีย  เราเลยไม่ได้ให้ท่านเยอะมากมายขนาดนั้น แต่เราให้เพราะใจเราอยากช่วย เราเริ่มมีทองใส่ มีรถขับ เพราะสามีเราเป็นคนซื้อให้ ชีวิตเราเริ่มดี บอกก่อนว่าก่อนหน้านี้เราลำบากมามาก แต่แม่ก็ไม่เคยมาสนใจหรือช่วยเหลืออะไรเราเลย แต่เราไม่เคยโกรธที่ท่านไม่เคยทำหน้าที่แม่ เพราะเราคิดว่าแม่ก็มีส่วนทำให้เราเกิดมา เมื่อเราพอมี เราก็ให้ท่านบ้างพอที่เราจะให้ได้ แต่ปัญหาก็เข้ามา เมื่อแม่เห็นเรามีนุ้มีนี่ แม่ก็เริ่มที่จะขอ เราก็เพิ่มให้ จากที่เราให้ อาทิตย์ละ 300 เป็น 500 เป็น 1000 กลับกลายเป็นว่าไม่พอ ( แม่มีสามี และ มีงานทำ ) เราให้เพราะเราอยากช่วยเล็กๆน้อยๆ เพราะภาระ สามีเราก็เยอะ และเขาก็รับผิดชอบทั้งเราและลูก(ลูกคือลูกติดเรากับสามีเก่า) ทั้งจะให้เราผ่อนรถให้บ้าง ให้เราเช่าบ้านให้บ้าง จนเรารู้สึกว่ามันเยอะเกินไป แต่คนที่เลี้ยงดูเรามา น้ากับยายเราเราให้แค่เดือนละ500 และเขาก็ไม่เคยขอและไม่เคยอยากได้อะไรจากเรา เขาแค่ยินดีกับเราที่เราไม่ต้องเหนื่อยหรือลำบากเหมือนเมื่อก่อน ซึ่งแม่เราพอเห็นเรามี แม่ก็ออกอาการแปลกๆ เราก็ไม่เข้าใจว่าทำไม ตอนที่แฟนเราไปซื้อรถมา เป็นรถมือ2 แม่ก็บอกว่ามันไม่ดีทำไมไม่ซื้อมือ1 ทั้งที่รถคันนี้ราคาคุ้มมาก สภาพดีมาก เราให้น้าเราเช็คและตรวจทุกอย่างคือคุ้มมาก แต่แม่ก็ไม่ได้ยินดีขนาดนั้น ตินุ้ตินี่ตลอด แม่ชอบพูดดูถูกสามีเราว่า สามีเราจน ไม่มีอะไร เป็นพ่อม้าย ไม่ทีปัญญามาขอเรา ทั้งๆที่สามีเราไม่เคยทำร้ายร่างกายเรา อยู่แล้วเรามีความสุข แต่แม่ไม่เคยยินดี แม่อยากให้เราหาคนรวยๆ เพื่อได้แต่งงาน จนสามีเราทำงานจนตอนนี้เราสบาย เราคิดว่าแม่จะดีใจกับเรา แต่เปล่า แม่แค่ต้องการให้เราช่วยเหลือในทุกเรื่องที่แม่ต้องการแล้วปัญหาก็มีเข้ามาเรื่อยๆ สามีแม่ไม่ไปทำงาน ส่วนแม่ก็ไม่ไป รอเงินรายอาทิตย์จากเราอย่างเดียว จนปีใหม่ สามีเราเริ่มสะดุดเรื่องการเงิน เราเลยไม่ได้ส่งให้แม่ แม่ก็ถามน้าเราว่าตกลงเราจะส่งเงินให้อีกมั้ย เราก็บอกว่าตอนนี้เราไม่มี แม่ต้องหางานทำไปก่อนนะ กลับกลายเป็นว่าแม่เราไม่พอใจ แต่แม่ไม่พูดกับเรานะ แม่ไปพูดกับน้องว่าทำไมเราถึงให้ไม่ได้ทั้งๆที่ให้อยู่ทุกอาทิตย์ แม่ไม่ได้เป็นห่วงเราเลยนะ ว่าตอนนี้เรากำลังลำบากหรือป่าว จนแฟนของแม่โทรมาบอกว่าแม่ป่วยให้เข้ามาดูแม่ เราก็ไปดู สิ่งที่เราเห็นคือแม่เราพูดไม่รู้เรื่อง ยาไม่กิน จนเบาหวานและความดันขึ้น แม่อาการทรุดมาก แฟนแม่เราโทรให้เราพาแม่ไปรักษา เราโมโหมากที่เขาผลักส่งมาให้เราดูแลคนเดียว เราก็ไปรับอมาพาแม่ไปรักษา ไปเช่าบ้านอยู่ ทุกอย่างเราจัดการหมดโดยที่แฟนแม่ไม่เคยมาเยี่ยม หรือมาดูแลเลย แม้แต่ตอนแม่อยู่โรงพยาบาลเพราะเป็นโรคไตเพิ่ม สาเหตุมาจากที่แม่ไม่ยอมกินยาเลยตั้งแต่เราไม่ให้เงิน จนอาการเป็นหนักช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ เราเอาเงินเก็บของสามี ออกมาใช้รักษาแม่ จนแม่อาการดีขึ้นเริ่มช่วยเหลือตัวเองได้ แต่แม่กลับบอกเราว่รอยากกลับไปอยู่กับแฟน โดยที่ให้เรารับผิดชอบทุกอย่างให้แก แล้วเราไม่มีเงินแล้วเราย้ายบ้าน3หลัง ในระยะเวลา 1 เดือน หมดเงินไป 3หมื่นกว่าเสียเวลาเสียสุขภาพจิตมากเพราะแม่จะทะเลาะกับเราด่าเราบ่อยมาก และพูดกับเราว่าเขาเป็นแม่ เราต้องดูแลเขา  เราโมโหมาก ตอนที่แม่ไม่สบาย เราทำหน้าที่ลูกสุดความสามารถ แต่ตอนนี้มันเยอะเกินไปสำหรับเราแล้ว เราให้เขากลับไปอยู่กับแฟนตามที่เขาต้องการแต่เราก็บอกเขานะ ว่าตอนเขาอาการหนักมีแต่เรานะที่รับภาระทุกอย่าง เขาพูดแค่ว่ามันหน้าที่ของเราอยู่แล้ว เราเลยยื่นคำขาดว่าถ้ากลับไปเราจะไม่สนใจอีกแล้ว เขาก็กลับไป เราเอาเงินสุดท้ายของเราให้ไปช่วยค่าเช่าบ้านที่เขาจะไปอยู่กับแฟน อยู่ได้ 2 วันแฟนเขาโทรมาให้เรารับแม่มาอยู่ที่เราเหมือนเดิมแล้วเราถามว่าเราจะเอาเงินที่ไหนเช่าบ้านตอนนี้เราหมดแล้ว แฟนเราก็เริ่มมีปัญหาเพราะมันเยอะเกินไปสำหรับเขา เขาให้เหตุผลว่าเขาไม่มีเงินเช่าบ้านให้แม่อยู่ ความต้องการของแม่คือจะให้เราดูแลตรงนั้นเราไม่สามารถที่ทำได้ แล้วแม่ว่าเราขโมยทองแม่ตอนที่แม่ไม่สบายอีก ทั้งๆที่เราไม่เคยยุ่งตั้งแต่เกิดมาเราไม่เคยขอแม้แต่บาทเดียว เราทำทุกอย่างเต็มที่ แล้วเราเหนื่อย เราไม่รู้จะทำอย่างไรดี ถ้าเราไม่สนใจแล้วแม่เราไม่กินยาแล้วเขาอาการทรุดอีกเราจะทำอย่างไร เพราะทุกครั้งเขาจะเรียกร้องแบบนี้ตลอด แล้วตอนนี้เราไม่มีเงินที่จะให้เขาตามที่เขาต้องการ ถ้าเราเฉยไม่สนใจเราจะผิดไหม หรือเราควรทำอย่างไร เพราะตลอดเวลาที่เราทำเพื่อแม่ แม่ไม่เห็นค่ามันเลย แม่แค่พูดว่าเขาเป็นแม่ เราต้องทำ ใช้คำว่าแม่กดดันเราสารพัด ถ้าเราเลือกที่จะไม่ยุ่งกับเขาเราจะผิดไหมจะบาปไหม เราต้องทิ้งชีวิตคู่ของเราเพื่อเขาไหมต้องไปทำงานอะไรที่มันได้เงินเยอะๆ เพื่อที่จะเอามาให้เขาตามที่เขาต้องการไหม เพราะเราคือลูกอย่างนั้นหรอ ทั้งๆที่เขาไม่เคยมาสนใจใยดีเราเลยด้วยซ้ำ ? 😞