เอิ่มม.... ขณะนี้ก็วันที่ 15 กุมภาเเล้ว เเละผมก็มีปัญหาด้าน การเรียน กับ ครอบครัว ที่วุ่นวาย เเละก็เเก้ไม่ได้สักที
เรื่องของผมมันเริ่มตั้งเเต่วัยเด็ก ผมมีครอบครัวเป็นเชื้อสายจีน เเละตลอดเวลาในวัยเด็ก ครอบครัวมักจะให้เรียนภาษาจีน และเข้าร่วมประเพณีจีนเสมอ ซึ่งตัวผมก็มองว่ามันก็ดี ที่ได้รู้ภาษาบ้านเกิดตัวเอง เเต่ครอบครัวผมไม่ค่อยชอบให้ผมวาดรูปซักเท่าไหร่ เพราะงั้นผมจึงเเอบฝึกวาดรูปตั้งเเต่ ป.1 เสมอ โดยตั้งความฝันว่าอยากเป็นนักวาดมังงะ ระหว่างช่วงประถมทุกอย่างดำเนินไปอย่างปกติ จนถึง ม.1 ผมสอบเข้าได้รร. ที่ดีใช้ได้ เเละผมก็เรียนต่อไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง ม.2 พ่อผมมาบอกว่ามีทุนการศึกษาไปเรียนเมืองจีน เเละจะให้ผมใช้เวลาทั้งหมดกับการเรียนภาษาจีน เพื่อเอาทุนให้ได้ เเน่นอนครับ ทุนต่างประเทศ ใครที่ไหนจะไม่เอา ผมทิ้งการเรียนทุกอย่างเพื่อเอาทุนการศึกษานี้ให้ได้ หลังจากผมทุ่มเททุกอย่างไปเเล้ว ... ในช่วงขึ้น ม.3 โควิดก็มา เราไม่สามารถไปเรียนเมืองจีนได้ ฉะนั้นผมจึงเปลี่ยนมาทุ่มเทความพยายามอย่างมาก ในการฝึกวาดรูป เเต่คราวนี้ ความฝันคือ เพื่อเป็นสถาปนิก ผมฝึกอย่างหนัก จนกระทั่ง ผมรู้ว่าผมไม่มีความสามารถด้านนี้เลย อีกอย่าง ยังไงซะ ต่อให้วาดรูปเก่งโคตรๆ ครอบครัวก็ไม่สนับสนุนด้านนี้อยู่ดีนี่หว่า ผมจะพยายามไปทำไม เเต่ จนกระทั่งกว่าจะรู้ตัว เวลาก็ล่วงเลยมาจนกระทั่งจะจบม.3 เเล้ว ผมในตอนนั้น ก็คิดว่าต้องเปลี่ยนมาพยายามเรียนอย่างหนัก เพื่อเข้าเตรียมอุดมให้ได้ ในขณะนั้น ตัวเลือกใหม่ก็เข้ามา พ่อมาบอกว่า โควิด ซาลงเเล้ว ยังอยากไปเรียนเมืองจีนอยู่ไหม เเต่เเม่บอกผมว่า เเม่ก็ไม่ได้จะขัดทางเลือกที่พ่อเลือกให้นะ เเต่ ตอนนี้สถานการณ์ โควิด ไม่เเน่นอน ลูกน่าจะตั้งใจไปเตรียมอุดมมากกว่า เเต่ตอนนี้ เหลือเวลาอีกเเค่ 1 เดือน กับตัวผมที่ไม่เคยติวสอบเข้าเตรียมอุดมเลย ผมไม่รู้ว่าถ้าไปติวเตรียม ผมจะสอบเข้าได้หรือเปล่า หรือจะไปจีน พร้อมกับสถานการณ์ไม่เเน่นอน หรือจะตั้งใจฝึกฝนวาดรูปต่อ ตอนนี้ผมตัดสินใจไม่ได้เลยครับ (ไม่ต้องเม้นว่า ไปปรึกษาพ่อเเม่ก่อนนะ หรืออะไรทำนองนั้นนะครับ ถ้าปรึกษาเเล้วเรื่องมันลงตัว ผมคงไม่มาเสียเวลาพิมเเบบนี้หรอก)
ปรึกษาปัญหาการเรียนครับ
เรื่องของผมมันเริ่มตั้งเเต่วัยเด็ก ผมมีครอบครัวเป็นเชื้อสายจีน เเละตลอดเวลาในวัยเด็ก ครอบครัวมักจะให้เรียนภาษาจีน และเข้าร่วมประเพณีจีนเสมอ ซึ่งตัวผมก็มองว่ามันก็ดี ที่ได้รู้ภาษาบ้านเกิดตัวเอง เเต่ครอบครัวผมไม่ค่อยชอบให้ผมวาดรูปซักเท่าไหร่ เพราะงั้นผมจึงเเอบฝึกวาดรูปตั้งเเต่ ป.1 เสมอ โดยตั้งความฝันว่าอยากเป็นนักวาดมังงะ ระหว่างช่วงประถมทุกอย่างดำเนินไปอย่างปกติ จนถึง ม.1 ผมสอบเข้าได้รร. ที่ดีใช้ได้ เเละผมก็เรียนต่อไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง ม.2 พ่อผมมาบอกว่ามีทุนการศึกษาไปเรียนเมืองจีน เเละจะให้ผมใช้เวลาทั้งหมดกับการเรียนภาษาจีน เพื่อเอาทุนให้ได้ เเน่นอนครับ ทุนต่างประเทศ ใครที่ไหนจะไม่เอา ผมทิ้งการเรียนทุกอย่างเพื่อเอาทุนการศึกษานี้ให้ได้ หลังจากผมทุ่มเททุกอย่างไปเเล้ว ... ในช่วงขึ้น ม.3 โควิดก็มา เราไม่สามารถไปเรียนเมืองจีนได้ ฉะนั้นผมจึงเปลี่ยนมาทุ่มเทความพยายามอย่างมาก ในการฝึกวาดรูป เเต่คราวนี้ ความฝันคือ เพื่อเป็นสถาปนิก ผมฝึกอย่างหนัก จนกระทั่ง ผมรู้ว่าผมไม่มีความสามารถด้านนี้เลย อีกอย่าง ยังไงซะ ต่อให้วาดรูปเก่งโคตรๆ ครอบครัวก็ไม่สนับสนุนด้านนี้อยู่ดีนี่หว่า ผมจะพยายามไปทำไม เเต่ จนกระทั่งกว่าจะรู้ตัว เวลาก็ล่วงเลยมาจนกระทั่งจะจบม.3 เเล้ว ผมในตอนนั้น ก็คิดว่าต้องเปลี่ยนมาพยายามเรียนอย่างหนัก เพื่อเข้าเตรียมอุดมให้ได้ ในขณะนั้น ตัวเลือกใหม่ก็เข้ามา พ่อมาบอกว่า โควิด ซาลงเเล้ว ยังอยากไปเรียนเมืองจีนอยู่ไหม เเต่เเม่บอกผมว่า เเม่ก็ไม่ได้จะขัดทางเลือกที่พ่อเลือกให้นะ เเต่ ตอนนี้สถานการณ์ โควิด ไม่เเน่นอน ลูกน่าจะตั้งใจไปเตรียมอุดมมากกว่า เเต่ตอนนี้ เหลือเวลาอีกเเค่ 1 เดือน กับตัวผมที่ไม่เคยติวสอบเข้าเตรียมอุดมเลย ผมไม่รู้ว่าถ้าไปติวเตรียม ผมจะสอบเข้าได้หรือเปล่า หรือจะไปจีน พร้อมกับสถานการณ์ไม่เเน่นอน หรือจะตั้งใจฝึกฝนวาดรูปต่อ ตอนนี้ผมตัดสินใจไม่ได้เลยครับ (ไม่ต้องเม้นว่า ไปปรึกษาพ่อเเม่ก่อนนะ หรืออะไรทำนองนั้นนะครับ ถ้าปรึกษาเเล้วเรื่องมันลงตัว ผมคงไม่มาเสียเวลาพิมเเบบนี้หรอก)