" ทำละครมันก็คือธุรกิจอย่างนึง "

มีโอกาสได้ฟังนักแสดงท่านนึงพูดถึงละครไทยในปัจจุบัน เนื้อหาคร่าวๆ โดยสรุปประมาณว่าละครไทยไม่มีการพัฒนา มีแต่แนวเดิมๆ พล็อตซ้ำซาก สูตรสำเร็จ วันนี้ดิฉันจะมาขอพูดนิดนึงนะคะ

" การทำละครมันก็คือธุรกิจอย่างนึง "

   แน่นอนการทำธุรกิจทุกอย่าง ต้องคำนึงถึงเม็ดเงินกำไร ว่าต้องไม่ขาดทุน หรือน้อยที่สุดคือให้เท่าทุนที่สุด ธุรกิจละครก็เป็นเช่นเดียวกัน ในการผลิตละครเรื่องหนึ่ง ทางสถานีโทรทัศน์จะต้องดำเนินการร่วมกับผู้จัด นำเม็ดเงินกำไร หรือรายได้ที่มาจากโฆษณาที่คั่นระหว่างเบรกมาสร้าง
   เราเคยได้ยินคำพูดเหล่านี้ ที่ว่า
" ไม่ดูละครไทยมานานแล้ว "
" ละครไทยไม่มีการพัฒนา "
" ละครไทยมีแต่แนวตบตีแย่งผัวแย่งเมีย "
ถามว่าเป็นแบบนั้นจริงมั้ย ขอตอบว่าจริงค่ะ จริงทุกอย่าง แต่ไม่เสมอไป เพราะละครไทยยังมีแนวอื่นๆอีกเยอะ เช่น
ตีแผ่อาชีพ
หมอฉุกเฉิน - รักฉุดใจนายฉุกเฉิน
ตำรวจ - สารวัตรใหญ่
เจ้าหน้าที่กรมป่าไม้ - ร้อยป่า
นักศึกษา - วัยแสบสาแหรกขาด
นักธุรกิจ - เกมริษยา

หรือจะเป็นพวกแนวสืบสวนสอบสวน
หลงกลิ่นจันทน์
เลือดข้นคนจาง
กาหลมหรทึก
ฤกษ์สังหาร
7วันจองเวร

หรือจะเป็นแนวจีน ฮ่องกง
หงส์เหนือมังกร

แต่ๆๆ สาเหตุที่ทำให้เกิดคำพูดเหล่านั้น เพราะ
ทำแล้วไม่มีคนดู จะทำไปทำไม
ใช่ค่ะ สังเกตุได้ว่าละครดีๆเหล่านี้ เรตติ้งจะไม่เยอะ ขนาดหลงกลิ่นจันทน์ ที่ว่ายกระดับละครไทยไปอีกขั้นหนึ่ง ยังแพ้ละครตบตีแย่งผัวแย่งเมียอย่างกระเช้าสีดาเลย แต่กลับกันเมื่อละครมีการแย่งผัวแย่งเมียเกิดขึ้น มีการด่าการพูดเหยียดหยามเกิดขึ้น มันจะกลายเป็นไวรัล และสิ่งเหล่านั้นมันเดินทางมาถึงหูของพวกคุณไปได้ยินสิ่งเหล่านั้น และหันมาดูละคร มันกลายเป็นภาพจำของคุณว่าละครไทยเป็นแบบนั้นไปทั้งหมด แต่หันมาดูละครดีๆอย่างกาหลมหรทึก เกมริษยา ไม่มีฉากเหล่านั้น จึงไม่มีการพูดถึง และไม่ไปถึงพวกคุณ
สังเกตุได้จากละครล็อตปัจจุบัน สามีชั่วคืน แนวละครไทย นางเอกไม่สู้คน ตัวร้ายรังแก แต่กระแสที่ได้ เรตติ้งที่ได้มันกลับตาลปัตรกันไปหมด หรืออย่างละครขายขำแห่งปี ธิดาซาตาน กระแสกับดีในโลกโซเชี่ยล มันเลยเป็นภาพจำของละครช่องพีพีทีวี ทั้งที่แต่ก่อนช่องนี้ก็ทำดีมาโดยตลอด แต่พึ่งมาดังจากธิดาซาตาน หรือแม้กระทั่งละครฟอร์มยักษ์เพลิงพระนาง พล็อตตบตี แย่งความเป็นใหญ่ แย่งผัวแย่งเมีย ยังดังกระหึ่มสนั่นโซเชี่ยล เอาเถอะค่ะ เรตติ้งก็แค่กลุ่มตัวอย่าง 2000 ครัวเรือน จะไปแคร์อะไรนักหนา แต่อย่าลืมนะคะว่าตัวเลขเหล่านี้แหละที่จะเป็นสิ่งแรกที่แบรนด์ต่างๆจะเลือกลงโฆษณาหรือไม่

แล้วทำไมต่างประเทศถึงมีแนวนี้เยอะ
" บริบทสังคมในแต่ละพื้นที่ไม่เหมือนกัน "
เรามักจะได้ยินว่า
ไปดูซีรี่ส์เกาหลีดีกว่า ดีกว่าละครไทยเยอะ
คุณลองนึกดูนะคะ ขั้นตอนการผลิตละครของเกาหลี หรือต่างประเทศ เขามีรัฐบาล หรือภาครัฐที่เกี่ยวข้องให้การสนับสนุน ให้เงินทุน แต่กลับมามองที่ไทย ที่สถานีต้องทุ่มงบกันเอาเอง เมื่อย้อนกลับไปข้อที่แล้วที่ว่า พอทำดีแล้วเรตติ้งมันไม่ได้ เขาเลยไม่ทำกันไงค่ะ จะทำไปทำไม เดี๋ยวขาดทุน
ส่วนอีกอย่างที่คนไทยชอบซีรี่ส์ต่างประเทศ แต่ก็มีต่างประเทศบางส่วนที่ชื่นชอบละครไทยนะคะ
ลองเปิดใจดู ไม่ใช่พอได้ยินว่าละครช่อง7 ละครค่ายนู้นนี่นั่น ก็ปิดหนี ทั้งๆที่เขาก็มีการพัฒนาพอสมควร

แต่ใจจริงๆ ก็ยังอยากเห็นแนวใหม่ๆ พล็อตใหม่ๆ แต่ทุกอย่างมันต้องเริ่มที่คนดู ต้องให้การสนับสนุน ให้การช่วยเหลือ