อยู่บ้านไม่ได้กินอะไร ออกไปหาไรกินก็ห้ามแล้วจะให้ทำยังไง

บ้านก็ชนบท ห่างไกลความเจริญบริการส่งอาหารก็มาไม่ถึง อยากกินอะไรก็ไม่ได้กิน ปวดท้องหิวจะแย่ พอจะไปกินก็ด่าเราถ้าเราติดโควิดจะฆ่าเราให้ตายก่อนที่เราจะตายเพราะโควิด 555  มันตายง่ายขนาดนั้นเลยหรอคุณ วัคซีนก็ฉีด แล้วอยู่บ้านไม่เคยให้เงินไม่เคยซื้อของมาให้กิน จะฝากซื้อให้ก็คงโดนด่ากลับว่ากินทำไม  ปกติเมือก่อนเราจะหากินเองตลอด อยากกินอะไรก็ซื้อเอง แต่ช่วงนี้โควิดระบาดมาทางบ้านเราเยอะ แล้วเพื่อนร่วมห้องเราติด เราโดนกัก7วัน จะบอกว่าไม่ได้กินอะไรเลยค่ะ จากปกติเวลาเลิกเรียนก็ไปหาไรกินตลอด แม้ปต่ขนมเล็กน้อยก็ไม่มี ถ้าไม่สั่งซื้อให้ก็ไม่มีใครคิดจะเอามาส่งให้เรากิน แล้วเราต้องทำไงอะ อดทนหิวต่อไปงี้ แค่ไปซื้อของกินยังไม่ได้ แล้วเคยซื้อมาให้บ้างมั้ยอะ อันนี้เรากักครบแล้วนะคะ เบื่อมาก ไม่ได้ออกบ้านนานมาก วันนี้แค่ออกไปกินหมูกะทะ เพราะหิวมากตอนกักตัวร้านแถวนี้ไม่มี พ่อแม่ไม่เคยเข้าตัวอำเภอ ไม่เคยรู้ว่าปัจจุบันโลกไปถึงไหน ไม่ได้เห็นโลกโซเชียล วันๆเข้าแต่ป่า ทำแต่งาน แล้วก็ทำอาหารกินของเขาแค่นั้นเลยจริงๆ  เพื่อนเราหิวแม่นางก็เอามาส่งให้นางกินคนเดียวไปสองรอบส่วนเราได้แต่อดและก็อด คิดว่สกักครบจะออกไปกินพอไปกินกลับโดนด่างั้น  ไม่ได้ขอเงินไม่ได้รบกวนแล้ว ไม่ได้ขอให้ไปซื้อให้แล้ว เราช่วยเหลือตังเองแล้วแต่เรายังผิดอยู่ดี เราไม่รู้จะทำไงเลยจริงๆ ปกติเราจะไม่สนใจอะไร เราจะช่วยเหลือตัวเองตลอด อยากทำไรจะทำเองเลยเพราะเราไม่มีใครมาซัพพอร์ตอยู่แล้ว มีแต่จะขัดเรามากกว่า อยู่บ้านก็บ่นๆได้ทุกเวลา บ่นได้กับทุกอย่าง อะไรก็หยาบคายเสียงดัง เราทำการบ้านก็ไม่รู้เรื่อง ไม่มีความสุขเลย ขอแค่ความสุขเล็กๆตอนเย็นกินของอร่อยๆ แต่เรากลับกินไม่ลงเลย เครียดมาก หิวปวดท้องมือสั่น ออกบ้านมาโดนด่า ขู่จะฆ่าอย่างโน้นอย่างนี้ เสียงดีงด้วยอายชาวบ้านมาก ชอบขายเรื่องตัวเอง บ้านนี้ไม่เคยมีความลับ ทำอะไรใครรู้หมด  ไม่มีความเป็นส่วนตัวเลยสักนิด อึดอัดมากกกก