ขอเกริ่นก่อนนะคะว่าเรากับแฟนเราคบกันมาเกือบปีแล้ว อายุห่างกัน 9ปี เขาทำงานส่วนเราเรียนอยู่
เข้าเรื่องเลยนะคะ แฟนบอกว่ารักเราน้อยลงค่ะ แต่ยังรักอยู่นะ เพราะทะเลาะกันบ่อยแล้วเราก็ดื้อด้วย เรื่องนี้เรายอมรับเลยนะคะเพราะมันบ่อย จริงๆแล้วเราสองคนไม่มีใครยอมปรับนิสัยเลยค่ะเลยทะเลกันเรื่องเดิมๆ เมื่อก่อนตอนทะเลาะกันเขาจะไม่ปล่อยให้เรารู้สึกแย่อยู่คนเดียว จะไม่นอนโดยยังทะเลาะกันอยู่ แต่ตอนนี้เขานอนได้เลยค่ะ พอรู้ว่าเขารักน้อยลงเราเองเสียใจมาก (ขอบอกก่อนนะคะว่าด้วยนิสัยเราคือเป็นคนที่แบบยอมรับความจริงไม่ได้ เพราะเรายึดติดกับคำที่เขาบอกว่ารักเรามาก รักที่สุดแบบรักจนไม่รู้จักยังไง) แต่พอผ่านไปเราก็เริ่มรู้สึกว่าถ้าเขารักเราน้อยลง งั้นเราก็พยายามทำให้มันมากขึ้นสิ พูดตรงๆคือเราอยากไปต่อกับเขาค่ะ เราเลยถามว่าเขาอยากไปต่อมั้ย เขาบอกว่าอยาก เราเลยบอกไปว่างั้นเรามาพยายามไปด้วยกันนะ เราเองก็พยายามค่ะ แต่พอเจอกันเรารู้เลยว่ามันไม่เหมือนเดิมแล้ว เราสองมีความสุขยากขึ้นมากๆ เขาก็ยังไม่ค่อยแคร์เราเหมือนเดิม มีอยู่วันนึ่งเราไปหิ้วของให้ลูกค้าที่ห้าง (แฟนเราทำงานในห้างค่ะ) แล้วเราก็บอกเขาไปว่าไม่ต้องเจอก็ได้เพราะทุกครั้งที่เราไปเขาไม่เคยจะมามีความสุขที่ได้เจอเราเลย เราเข้าใจนะคะว่าเหนื่อยงานแต่ถ้าจะมาเจอเราแล้วทำหน้าเบื่อโลกก็อยากเจอดีกว่า เราบอกว่าเราจะกลับแล้วนะเขาก็บอกว่าอยู่ไหนเดี๋ยวเดินไปส่ง สรุปก็คือได้เจอกันค่ะ แต่หนาเขาก็คือเหนื่อย เบื่อโลก แฟนเราไม่ค่อยทำหน้าแบนี้ใส่เราค่ะ(เมื่อก่อนอะนะ) แล้ววันนั้นคือเราก็ไม่ได้ทำอะไรผิดด้วย เราไม่ได้ดื้อเลย เรางงค่ะว่าทำไมจะต้องโดนแบบนี้เราทำไรผิดหรอ บางทีเราก็ท้อนะ เราอยากจะพยายามไปต่อแต่เขาดูเฉยๆ เราไม่ได้รู้สึกแล้วค่ะว่าเขารักเรา แต่เรารักเขานะคะยังรักเหมือนเดิม เราควรทำไงดีคะเราท้อแต่ก็อยากไปต่อนะคะ
ขอบคุณทุกคนที่เขามาอ่านนะคะ ถ้าใครกำลังเจอกับปัญหาที่อยู่เหมือนเราขอให้ผ่านมันไปได้นะคะ
แฟนบอกว่าเราน้อยลงค่ะ
เข้าเรื่องเลยนะคะ แฟนบอกว่ารักเราน้อยลงค่ะ แต่ยังรักอยู่นะ เพราะทะเลาะกันบ่อยแล้วเราก็ดื้อด้วย เรื่องนี้เรายอมรับเลยนะคะเพราะมันบ่อย จริงๆแล้วเราสองคนไม่มีใครยอมปรับนิสัยเลยค่ะเลยทะเลกันเรื่องเดิมๆ เมื่อก่อนตอนทะเลาะกันเขาจะไม่ปล่อยให้เรารู้สึกแย่อยู่คนเดียว จะไม่นอนโดยยังทะเลาะกันอยู่ แต่ตอนนี้เขานอนได้เลยค่ะ พอรู้ว่าเขารักน้อยลงเราเองเสียใจมาก (ขอบอกก่อนนะคะว่าด้วยนิสัยเราคือเป็นคนที่แบบยอมรับความจริงไม่ได้ เพราะเรายึดติดกับคำที่เขาบอกว่ารักเรามาก รักที่สุดแบบรักจนไม่รู้จักยังไง) แต่พอผ่านไปเราก็เริ่มรู้สึกว่าถ้าเขารักเราน้อยลง งั้นเราก็พยายามทำให้มันมากขึ้นสิ พูดตรงๆคือเราอยากไปต่อกับเขาค่ะ เราเลยถามว่าเขาอยากไปต่อมั้ย เขาบอกว่าอยาก เราเลยบอกไปว่างั้นเรามาพยายามไปด้วยกันนะ เราเองก็พยายามค่ะ แต่พอเจอกันเรารู้เลยว่ามันไม่เหมือนเดิมแล้ว เราสองมีความสุขยากขึ้นมากๆ เขาก็ยังไม่ค่อยแคร์เราเหมือนเดิม มีอยู่วันนึ่งเราไปหิ้วของให้ลูกค้าที่ห้าง (แฟนเราทำงานในห้างค่ะ) แล้วเราก็บอกเขาไปว่าไม่ต้องเจอก็ได้เพราะทุกครั้งที่เราไปเขาไม่เคยจะมามีความสุขที่ได้เจอเราเลย เราเข้าใจนะคะว่าเหนื่อยงานแต่ถ้าจะมาเจอเราแล้วทำหน้าเบื่อโลกก็อยากเจอดีกว่า เราบอกว่าเราจะกลับแล้วนะเขาก็บอกว่าอยู่ไหนเดี๋ยวเดินไปส่ง สรุปก็คือได้เจอกันค่ะ แต่หนาเขาก็คือเหนื่อย เบื่อโลก แฟนเราไม่ค่อยทำหน้าแบนี้ใส่เราค่ะ(เมื่อก่อนอะนะ) แล้ววันนั้นคือเราก็ไม่ได้ทำอะไรผิดด้วย เราไม่ได้ดื้อเลย เรางงค่ะว่าทำไมจะต้องโดนแบบนี้เราทำไรผิดหรอ บางทีเราก็ท้อนะ เราอยากจะพยายามไปต่อแต่เขาดูเฉยๆ เราไม่ได้รู้สึกแล้วค่ะว่าเขารักเรา แต่เรารักเขานะคะยังรักเหมือนเดิม เราควรทำไงดีคะเราท้อแต่ก็อยากไปต่อนะคะ
ขอบคุณทุกคนที่เขามาอ่านนะคะ ถ้าใครกำลังเจอกับปัญหาที่อยู่เหมือนเราขอให้ผ่านมันไปได้นะคะ