มีแต่คนทักว่าหน้าดูเครียด

เพื่อนๆ สาวๆ หรือชาวจิตตะ ช่วยเราหน่อย เราขอมาขอวิธีการจัดการตัวเอง ช่วงก่อนจะเป็นประจำเดือนทีไร รู้สึกได้เลยว่าอารมณ์เปลี่ยนเยอะมาก แต่ก่อนชอบหงุดหงิดหิวนั่นนี่ ซึ่งตอนนั้นเรามองว่าปกติ แต่ช่วงหลั

าคิดมากค่ะ พอว่างๆไม่ได้เลยมันชอบเข้ามาว่าคนนู้นจะตาย คนนี้จะตาย เราจะตาย แบบนอนเตียงสองชั้น ก้กลับมันหล่นทับ ชิบคิดว่าถ้าตายจะเป็นไง ถ้าคนที่รักตายขอตายด้วย ถ้าตายขอตายก่อนแล้วกันใครห้ามตาย เปลอหาวิธ

ก็คือเรื่องมันเริ่มจากที่ว่าเราได้รับงานแข่งที่รร.แล้วรับไว้ตั้งแต่เข้ามาม.4แรกๆเลยค่ะแล้วทีนี้ครูท่านหนึ่งเห็นแววเราว่าเราพอแข่งคณิตได้เค้าก็เลยจองตัวเองเราแล้วเราก็ได้พอรู้ๆมาจากครูอีกท่านว่างานแรกท

พอเริ่มเจอปัญหาเรื่องนึงในชีวิตเยอะ มันก็เริ่มรู้สึกท้อแท้ เป็นปัญหาเดิมๆ จากตอนแรกกไม่ไม่คิดมาก จนตอนนี้เก็บมาคิดมากจนชีวิตไม่มีความสุข ทั้งที่เมื่อก่อนไม่ได้เป็นงี้ ไม่กล้าเล่าให้ใครัง เก็บไว้คนเดีย

เราอยากรู้ว่าอาการที่ชอบคิดถึงผลเเย่ๆล่วงหน้าไว้ก่อนตลอดเวลา คิดถึงผลร้ายที่จะเกิดในวันข้างหน้า วิตกกังวลบ่อยๆ เวลาเกิดเรื่องไรขึ้นจะคิดถึงผลที่ร้ายที่สุดไว้ก่อนเสมอ คนทั่วไปเขาเป็นกันบ้างมั้ยหรอคะเรา

เรื่องคือเราอยากระบายค่ะ จริงๆ เราเป็นคนค่อนข้างเฮฮา ใครๆ ก็บอกว่าเราตลก สนิทกับคนก็ง่าย กล้าที่จะเล่าเรื่องทุกข์ให้เราฟัง เรารับฟัง แล้วให้คำปรึกษาได้ แต่พอกลับกันเป็นเราทุกข์ เล่าให้เพื่อน ระบายกับ

คือเพื่อนมีเรื่องทุกข์ใจครับ เราเลยปลอบไปว่าไม่ต้องคิดมาก ลองหาอะไรทำ เครียดไปก็เท่านั้น แต่เขากลับสวนมาว่า 'มาลองเป็นกูดูไหมอ่ะ' แบบนี้เราควรไปต่อยังไงดีครับ ตอนนี้ไปไม่เป็นเลย ;-;

เครียดมากเลยครับ ไม่มีกะจิตกะใจ ใช้ชีวิตต่อไป คิดวิตก คิดมาก วนไปวนมา จะได้ 5 เดือนแล้ว ครับ เพราะว่า เรื่อง ของขนาดน่องช้ายนี้แหละครับ บางคนอาจมองว่ามันเป็นเรื่องที่น่าขำ แต่สำหรับผม ผมคิดวนไม่มาไม่ม