00.00น. รอแฟนวันที่59

เราเคยรอเค้านานที่สุด60 วัน ครั้งแรกที่เค้าหายไป นี่ครั้งที่2ไปย้อนอ่านกระทู้แรกๆได้ ตอนนี้อาการซึมเศร้าดีขึ้นเพราะทำงานหนัก ไม่มีเวลาคิดมากเหมือนจิตใจแข็งแรงขึ้น ยกเว้นถ้าทำงานไม่ไหวก็คงมีเวลาคิดอีก เราพอจะรู้ตัวแล้วล่ะ ว่าดีแล้วที่เค้าทิ้งเราไป หมายถึงชีวิตเค้า คงจะดีขึ้น ไม่ต้องมามีเราให้เศร้าใจ ได้ก้าวเดินต่อไปอย่างสะดวก เค้าไม่ควรมีเราแต่แรก เราไม่ได้มีดีอะไร แค่คนอื่นที่รู้จักเราให้ค่าเรามากกว่าครอบครัวเค้า เราก็ไใ่ได้ว่าอะไร และรู้ว่าที่ผ่านมามันคือความรักเรานัดกัน เราไม่ได้ฆ่าตัวตายมาหลายวันแล้ว เพราะเคยมีพี่ในพันทิปบอกว่าถ้าเค้ากลับมาจะทำยังไง เรารอเค้าอยู่ เราเชื่อว่าเค้าจะกลับมา ในวันที่เค้ากลับมาได้ ยังรักเค้าเสมอ ถึงมันจะเจ็บปวดทรมานทุกลมหายใจ กับเหตุที่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้น รู้ทั้งรู้ว่าเราคงไม่มีทางสมหวัง เคยบอกเค้า ว่าเราไม่มีดีอะไร สักวันเธอก็ทิ้ง ต้องเลิกกัน เค้าก็สัญญาจะไม่ทิ้งจะดูแลตลอดไป แต่แล้วก็ต้องจากกัน มีแค่ข้อเดียวคือเค้าบอกว่าจะอยู่กับเราให้นานที่สุดช่วงหลังๆที่แม่เค้าสั่งเลิก เค้ายื้อจนวินาทีสุดท้าย มีแค่ คนมาทำให้เราต้องจากกัน ตรงนี้เราถือว่าเค้าไม่ได้อยากผิดสัญญา เรารักเธอมากนะ จริงตอนคบเค้าก็รู้เราร้องไห้เสียใจอยู่ตลอด ว่าจะต้องจากกัน และทำใจในทุกวันที่คบกัน พยายามหนีเค้า พยายาม หาทางเลิกเพราะรู้อนาคต แต่เราก็คบต่อเพราะเรารักเค้าไปแล้ว เราไม่ได้รักคนง่ายก็อย่างว่า อายุ21มีแฟนคนแรกตอนนี้จะเข้า24 เราขอให้เธอมีความสุขนะ ทำคงทำบุญมาน้อย ได้พบกันแค่นี้ เรามันบาปหนา ขอบคุณที่ช่วงเวลาที่เราลำบากที่สุดในชีวิตเธอเข้ามาชุบชีวิตเรา ยังไม่ได้ตอบแทนเธอเลย ขอบคุณที่ทำให้เรารู้โตขึ้น อดทนได้มากขึ้น ขอบคุณที่ ทำให้รู้ว่ารักอย่างเดียวไม่พอ เธอคือแรงพลักดันให้เราลุกขึ้นมา ปกติลมหายใจเราก็แทบจะไม่มีอยู่แล้ว ขอบคุณจากใจ ได้แต่หวังว่าสักวัน คงมีโอกาส ได้ตอบแทนเธอ ขอโทษที่ไม่ทำงานให้มันหนักกว่านี้ จะได้เอาเงิน มาดูแลธุรกิจที่โดนไปให้ได้เร็วกว่านี้ จะได้เป็นที่ยอมรับของครอบครัวเธอ  ขอโทษ ที่มาให้เธอเห็น ขอโทษที่ทำให้เสียเวลา รักเธอนะ