ผมไม่รู้จะเริ่มยังไงดี นี้เป็นครั้งแรกที่สมัครพันทิปเพื่อมาระบายความรู้สึกที่ไม่รู้จะเล่าให้ใครฟัง อาจจะเรียบเรียงไม่ค่อยถูกขออภัยด้วยนะครับ
ผมอายุปีนี้เข้าปีที่ 31 เรื่องที่ผมจะเล่านี้ ถ้าจะเรียกว่าถ่านไฟเก่าในตัวผมมันร้อนก็อาจจะใช่ ย้อนกลับไปเมื่อ ม.ปลาย ตอนอายุ 17 ปีผมมีเพื่อนสนิทคน 1 ที่ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด เล่นเกมด้วยกัน ติวด้วยกัน เที่ยวด้วยกัน คือแก็งเรามีประมาณ 10 คน ทั้งชายทั้งหญิง แต่แล้วมีคืน 1 ที่ผมเมากับเพื่อนเมา ผมพักอยู่คนละหอพักนะครับ ผมพักอยู่กับเพื่อนอีกคน คืนนั้น ผมกับเพื่อนก็นอนเตียงเดียวกัน ผมกึ่งเมากึ่งตื่นนะ จู่ๆ เขาก็มาจับน้องชายผม ผมก็จับของเขาคืน สรุปคืนนั้นก็เสร็จกันไป พอตนตื่ไปโรงเรียนเช้าก็พูดถึงเรื่องเมื่อคืน ต่างคนต่างเขิน สรุปเลยคบกัน ก็คบกันมาด้วยดีนะครับ แต่มีแค่เรา 2 คนนะที่รู้เพราะไม่ได้บอกใคร อาจจะอายด้วยมั้งครับ เพราะผมกับเพื่อนไม่ได้ออกสาวนะ หน้าตาผมออกไปทางโหดด้วยแหละและต่างคนต่างมีคนคุยเป็นผู้หญิงมาก่อน ผมคบกันจนจบ ม.6 แต่แล้วด้วยเส้นทางชีวิต เขาเรียนมหาลัยที่ไทย ส่วนที่บ้านผมส่งไปเรียนภาษาที่ต่างประเทศ(เรียนไปล้างจานไป) ช่วงตอนอยู่ต่างประเทศจำได้เลยตอนนั้นยังไม่มี Facebook ผมใช้ msn คุยกัน
ถ้าจำได้น่าจะสมัย iPhone 2-3
ช่วงปิดเทอมก็กลับมาไทย แต่แอบไปหากันตลอด แต่แล้วพอจะเข้าปีที่ 2 ทุกอย่างเปลี่ยนไป เขาขอเลิก เขาให้เหตุผลว่าไม่อยากมีความรักที่แอบๆ ตอนนั้นผมเสียใจมากเกือบเสียคนเลย ไปทำงาน(ล้างจาน กับทำในครัว)ก็ร้องไห้ตลอดจนพี่ๆที่ร้านคอยปลอบใจเกือบเดือนสองเดือนถึงพอทำใจได้ (ทุกคนเขาใจว่าผมมีแฟนเป็นผู้หญิงและผมอายด้วยที่จะตอบว่าแฟนเป็นผู้ชาย)แต่ในหัวใจมันแปรบๆตลอดที่คิดถึงเขา จนผมเปิดใจได้คุยกับผญคน1ที่อยู่ไทยเพื่อนของเพื่อน เป็นสาเหตุที่ทำให้ผมกลับไทยมาในปลายปีที่ 2 แต่ด้วยอะไรหลายๆอย่างทำให้ผมเลิกกับแฟน(ผู้หญิง)รวมคบคุยกัน 1 ปี พอช่วงหลังจากนี้เริ่มมี line จึงทำให้ผมกับเพื่อนสนิทได้กลับมาอยู่กลุ่มline ด้วยกัน ผมกับเขาก็แสร้งทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น เวลาแซวกันเรื่องแฟนในกลุ่ม line ต่างคนก็ต่างบอกว่ามีแค่คนคุย(ผู้หญิง) มาตลอด แต่ด้วยเวลาป่านไปทำให้เราต้องมาเจอกันเช่น รับปริญญา งานแต่งเพื่อน งานบวชเพื่อน เราก็มาเจอกันทุกครั้ง ตอนช่วงแรกๆมันก็เขินๆกันหน่อย แต่พอนานไปก็เหมือนจะชินชาเรื่องที่เขามีคนคุยเป็นผู้หญิง ผมก็มีแค่ 1-2 คนแต่ผมจะเป็นคุยฝ่ายเดียวซะส่วนใหญ่(คิดไปเอง) ส่วนเขาจะโดนเพื่อนอีกคนแคปแชทมาแซวตลอดเรื่องผู้หญิง อารมณ์ประมาณว่าบอกเลิกหญิง แต่ไม่รู้ว่าถึงขั้นอยู่กินด้วยกันไหมนะครับเพราะว่าเขาก็ไม่ได้เปิดสถานะอะไรในเฟสกับใคร ค่อนข้างจะเป็นคนพูดน้อย และไม่ค่อยเล่นโซเชียลเท่าไหร่
ไปเที่ยวด้วยกันทั้งแก็ง ทุกคนจะไปเป็นคู่ แต่จะมีผมกับเขาที่ไม่มีคู่ไป สุดท้ายเราจะได้พอห้องเดียวกันตลอดทุกทริป จนเหมือนกับว่าความรู้สึกของผมคงที่ถึงขั้นขาดผมสามารถแซวเขาเรื่องผู้หญิงได้ 555+
จนจู่ๆ ช่วงต้นปี 65 ผมฝันถึงเขาบ่อยมาก อาจจะเหงาด้วยมั้งครับ จนมีคืนหนึ่งผมฝันเห็นเขาปกติไม่ได้มีอะไร แต่พอตกเย็นเพื่อนอีกคนโทรมาบอกว่าพ่อของเพื่อนสนิทผมเสียแล้วนะ ผมตกใจมากถึงขั้นขนาดขนลุกชู ทำไมมันบังเอิญอย่างนี้ ในกลุ่มก็ชักชวนกันไปงานศพของพ่อเพื่อน แต่ด้วยวัยทำงานแต่ละคนก็มีภาระหน้าที่ที่แตกต่างกันไป มีแต่ผมที่รู้สึกว่าผมต้องไปช่วยงานที่บ้านเขาอาจจะเป็นเพราะเป็นเพื่อนสนิทด้วยมั้งครับ จึงมีแค่ผมไปช่วยงานในวันก่อนเผา 1 วัน เพราะทุกคนจะไปวันเผาเลย ซึ้งก็ตามคาด ได้ช่วยงานสมใจอยาก แต่แล้วคืนนั้นผมไม่รู้ผมบ้าอะไร ตอนนอนบนเตียงด้วยกัน ผมรู้สึกว่าผมอยากรู้ว่าทำไมเราไม่คุยกันในเรื่องที่ผ่านมา ผมแค่สงสัยว่าเขารู้สึกกับผมไหมเวลาไปนอนด้วยกันทุกอีเว้น เขาก็บอกว่ารู้สึก แต่คงเป็นไปไม่ได้ ในคืนนั้นคุยกันยาวมาก เขาไม่เคยมีความรู้สึกกับผู้ชายคนอื่นเลยนอกจากผม ส่วนผมก็เหมือนกัน ไม่เคยมองหาผู้ชายอื่นเลย ในใจมีแต่เขา แต่เขาบอกว่าเขาไม่มีแฟน เขาอยู่คนเดียว มีแต่คนคุยแต่อยู่คนละที่ ผมก็ไม่มีใคร คนมันเหงาอะนะครับสุดท้ายทำข้อตกลงแบบ fwb ผมคิดว่าผมสามารถเก็บความรู้สึกแบบนั้นได้ คืนนั้นก็เสร็จๆกันไป
เช้ามาก็ไปงานกันตามปกติแต่เขาตื่นก่อนผมนะเพราะเขาเป็นเจ้าภาพ หลังจากเผาศพพ่อเรียบร้อยก็กลับมาบ้านมานั่งคุยกันแบบเป็นกลุ่มก่อนแยกย้าย เพื่อนอีกคนเลยถามว่า แฟนมาไหม เขาตอบว่ามาวันที่ 2 ผมไปวันที่ 3 ผมนี้สตั้นไป 1 วิ แต่เก็บอาการไว้ ผมเลยถามว่ามาก่อนผมมาใช่ไหม เขาบอกว่าใช่ ผมก็อ้าวววคิดในใจ ตกลงมันยังไงเพราะเพื่อนที่ถามว่าแฟนมาไหม เขาเป็นคนชอบแซวเรื่องพวกนี้ ผมก็ได้แต่คิดว่ามันจะผิดไหม เพราะผมไม่อยากไปสร้างความร้าวฉานในความสัมพันธ์ของเขากับแฟนซึ่งไม่รู้ว่าแฟนหรือคนคุย เพราะเขาแทบไม่เคยเปิดตัวที่ไหนเลย สุดท้ายก็แยกย้ายกันไป จนตอนนี้เรื่องมันผ่าน มา 3 4 วันแล้ว ผมก็ทักไปว่าว่างแล้วโทรกลับหน่อยเพราะจะคุยเรื่องธุระ เขาบอกยังยุ่งอยู่ ผมพอจะเข้าใจนะเพราะที่บ้านมีงานแบบนี้ก็ทำบุญบ้านต่อเลย ก็อาจจะยุ่ง เลยรอเขาว่างก่อน สรุปตอนนี้รอเขาว่างเพราะโทรไปก่อนมาโพสระบาย เขาบอกว่ายุ่งๆอยู่ ผมก็เลยได้แต่ทำใจ ที่มาโพสนี้มันกินไม่ได้นอนไม่หลับ มันคาราคาซังในหัวใจไปหมด ไม่รู้จะปรึกษาใคร ที่บ้านกับกลุ่มเพื่อนไม่มีใครรู้เรื่องของผมกับเขา เลยแค่อยากมาระบายเพราะอกมันจะแตกแล้ว ตอนแรกคิดว่าจะจัดการกับความรู้สึกนี้ได้ fwb แต่ไม่ได้ เหนื่อยมาก ตอนนี้จิตตก อยากหนีๆไปไกลๆ อยากหายๆไปเลย มันเหมือนความรู้สึกที่เขาทำกับเราเมื่อตอนอยู่ต่างประเทศ ที่ไม่สามารถอธิบายให้ใครเขาเข้าใจได้ อายด้วยแหละครับ
อยากระบายให้เป็นตัวหนังสือเผื่อช่วยได้ ซึ่งก็ช่วยได้ในระดับ ตอนนี้ก็คงรอเขาว่างหลังจากนี้จะมาอัพเดทนะครับ ขอบคุณที่เขามาอ่านความรู้สึกของใครที่ไหนก็ไม่รู้ T - T
ผม-เพื่อนสนิทชาย ความลับที่ไม่สามารถอธิบายให้ใครเข้าใจ
ผมอายุปีนี้เข้าปีที่ 31 เรื่องที่ผมจะเล่านี้ ถ้าจะเรียกว่าถ่านไฟเก่าในตัวผมมันร้อนก็อาจจะใช่ ย้อนกลับไปเมื่อ ม.ปลาย ตอนอายุ 17 ปีผมมีเพื่อนสนิทคน 1 ที่ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด เล่นเกมด้วยกัน ติวด้วยกัน เที่ยวด้วยกัน คือแก็งเรามีประมาณ 10 คน ทั้งชายทั้งหญิง แต่แล้วมีคืน 1 ที่ผมเมากับเพื่อนเมา ผมพักอยู่คนละหอพักนะครับ ผมพักอยู่กับเพื่อนอีกคน คืนนั้น ผมกับเพื่อนก็นอนเตียงเดียวกัน ผมกึ่งเมากึ่งตื่นนะ จู่ๆ เขาก็มาจับน้องชายผม ผมก็จับของเขาคืน สรุปคืนนั้นก็เสร็จกันไป พอตนตื่ไปโรงเรียนเช้าก็พูดถึงเรื่องเมื่อคืน ต่างคนต่างเขิน สรุปเลยคบกัน ก็คบกันมาด้วยดีนะครับ แต่มีแค่เรา 2 คนนะที่รู้เพราะไม่ได้บอกใคร อาจจะอายด้วยมั้งครับ เพราะผมกับเพื่อนไม่ได้ออกสาวนะ หน้าตาผมออกไปทางโหดด้วยแหละและต่างคนต่างมีคนคุยเป็นผู้หญิงมาก่อน ผมคบกันจนจบ ม.6 แต่แล้วด้วยเส้นทางชีวิต เขาเรียนมหาลัยที่ไทย ส่วนที่บ้านผมส่งไปเรียนภาษาที่ต่างประเทศ(เรียนไปล้างจานไป) ช่วงตอนอยู่ต่างประเทศจำได้เลยตอนนั้นยังไม่มี Facebook ผมใช้ msn คุยกัน
ถ้าจำได้น่าจะสมัย iPhone 2-3
ช่วงปิดเทอมก็กลับมาไทย แต่แอบไปหากันตลอด แต่แล้วพอจะเข้าปีที่ 2 ทุกอย่างเปลี่ยนไป เขาขอเลิก เขาให้เหตุผลว่าไม่อยากมีความรักที่แอบๆ ตอนนั้นผมเสียใจมากเกือบเสียคนเลย ไปทำงาน(ล้างจาน กับทำในครัว)ก็ร้องไห้ตลอดจนพี่ๆที่ร้านคอยปลอบใจเกือบเดือนสองเดือนถึงพอทำใจได้ (ทุกคนเขาใจว่าผมมีแฟนเป็นผู้หญิงและผมอายด้วยที่จะตอบว่าแฟนเป็นผู้ชาย)แต่ในหัวใจมันแปรบๆตลอดที่คิดถึงเขา จนผมเปิดใจได้คุยกับผญคน1ที่อยู่ไทยเพื่อนของเพื่อน เป็นสาเหตุที่ทำให้ผมกลับไทยมาในปลายปีที่ 2 แต่ด้วยอะไรหลายๆอย่างทำให้ผมเลิกกับแฟน(ผู้หญิง)รวมคบคุยกัน 1 ปี พอช่วงหลังจากนี้เริ่มมี line จึงทำให้ผมกับเพื่อนสนิทได้กลับมาอยู่กลุ่มline ด้วยกัน ผมกับเขาก็แสร้งทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น เวลาแซวกันเรื่องแฟนในกลุ่ม line ต่างคนก็ต่างบอกว่ามีแค่คนคุย(ผู้หญิง) มาตลอด แต่ด้วยเวลาป่านไปทำให้เราต้องมาเจอกันเช่น รับปริญญา งานแต่งเพื่อน งานบวชเพื่อน เราก็มาเจอกันทุกครั้ง ตอนช่วงแรกๆมันก็เขินๆกันหน่อย แต่พอนานไปก็เหมือนจะชินชาเรื่องที่เขามีคนคุยเป็นผู้หญิง ผมก็มีแค่ 1-2 คนแต่ผมจะเป็นคุยฝ่ายเดียวซะส่วนใหญ่(คิดไปเอง) ส่วนเขาจะโดนเพื่อนอีกคนแคปแชทมาแซวตลอดเรื่องผู้หญิง อารมณ์ประมาณว่าบอกเลิกหญิง แต่ไม่รู้ว่าถึงขั้นอยู่กินด้วยกันไหมนะครับเพราะว่าเขาก็ไม่ได้เปิดสถานะอะไรในเฟสกับใคร ค่อนข้างจะเป็นคนพูดน้อย และไม่ค่อยเล่นโซเชียลเท่าไหร่
ไปเที่ยวด้วยกันทั้งแก็ง ทุกคนจะไปเป็นคู่ แต่จะมีผมกับเขาที่ไม่มีคู่ไป สุดท้ายเราจะได้พอห้องเดียวกันตลอดทุกทริป จนเหมือนกับว่าความรู้สึกของผมคงที่ถึงขั้นขาดผมสามารถแซวเขาเรื่องผู้หญิงได้ 555+
จนจู่ๆ ช่วงต้นปี 65 ผมฝันถึงเขาบ่อยมาก อาจจะเหงาด้วยมั้งครับ จนมีคืนหนึ่งผมฝันเห็นเขาปกติไม่ได้มีอะไร แต่พอตกเย็นเพื่อนอีกคนโทรมาบอกว่าพ่อของเพื่อนสนิทผมเสียแล้วนะ ผมตกใจมากถึงขั้นขนาดขนลุกชู ทำไมมันบังเอิญอย่างนี้ ในกลุ่มก็ชักชวนกันไปงานศพของพ่อเพื่อน แต่ด้วยวัยทำงานแต่ละคนก็มีภาระหน้าที่ที่แตกต่างกันไป มีแต่ผมที่รู้สึกว่าผมต้องไปช่วยงานที่บ้านเขาอาจจะเป็นเพราะเป็นเพื่อนสนิทด้วยมั้งครับ จึงมีแค่ผมไปช่วยงานในวันก่อนเผา 1 วัน เพราะทุกคนจะไปวันเผาเลย ซึ้งก็ตามคาด ได้ช่วยงานสมใจอยาก แต่แล้วคืนนั้นผมไม่รู้ผมบ้าอะไร ตอนนอนบนเตียงด้วยกัน ผมรู้สึกว่าผมอยากรู้ว่าทำไมเราไม่คุยกันในเรื่องที่ผ่านมา ผมแค่สงสัยว่าเขารู้สึกกับผมไหมเวลาไปนอนด้วยกันทุกอีเว้น เขาก็บอกว่ารู้สึก แต่คงเป็นไปไม่ได้ ในคืนนั้นคุยกันยาวมาก เขาไม่เคยมีความรู้สึกกับผู้ชายคนอื่นเลยนอกจากผม ส่วนผมก็เหมือนกัน ไม่เคยมองหาผู้ชายอื่นเลย ในใจมีแต่เขา แต่เขาบอกว่าเขาไม่มีแฟน เขาอยู่คนเดียว มีแต่คนคุยแต่อยู่คนละที่ ผมก็ไม่มีใคร คนมันเหงาอะนะครับสุดท้ายทำข้อตกลงแบบ fwb ผมคิดว่าผมสามารถเก็บความรู้สึกแบบนั้นได้ คืนนั้นก็เสร็จๆกันไป
เช้ามาก็ไปงานกันตามปกติแต่เขาตื่นก่อนผมนะเพราะเขาเป็นเจ้าภาพ หลังจากเผาศพพ่อเรียบร้อยก็กลับมาบ้านมานั่งคุยกันแบบเป็นกลุ่มก่อนแยกย้าย เพื่อนอีกคนเลยถามว่า แฟนมาไหม เขาตอบว่ามาวันที่ 2 ผมไปวันที่ 3 ผมนี้สตั้นไป 1 วิ แต่เก็บอาการไว้ ผมเลยถามว่ามาก่อนผมมาใช่ไหม เขาบอกว่าใช่ ผมก็อ้าวววคิดในใจ ตกลงมันยังไงเพราะเพื่อนที่ถามว่าแฟนมาไหม เขาเป็นคนชอบแซวเรื่องพวกนี้ ผมก็ได้แต่คิดว่ามันจะผิดไหม เพราะผมไม่อยากไปสร้างความร้าวฉานในความสัมพันธ์ของเขากับแฟนซึ่งไม่รู้ว่าแฟนหรือคนคุย เพราะเขาแทบไม่เคยเปิดตัวที่ไหนเลย สุดท้ายก็แยกย้ายกันไป จนตอนนี้เรื่องมันผ่าน มา 3 4 วันแล้ว ผมก็ทักไปว่าว่างแล้วโทรกลับหน่อยเพราะจะคุยเรื่องธุระ เขาบอกยังยุ่งอยู่ ผมพอจะเข้าใจนะเพราะที่บ้านมีงานแบบนี้ก็ทำบุญบ้านต่อเลย ก็อาจจะยุ่ง เลยรอเขาว่างก่อน สรุปตอนนี้รอเขาว่างเพราะโทรไปก่อนมาโพสระบาย เขาบอกว่ายุ่งๆอยู่ ผมก็เลยได้แต่ทำใจ ที่มาโพสนี้มันกินไม่ได้นอนไม่หลับ มันคาราคาซังในหัวใจไปหมด ไม่รู้จะปรึกษาใคร ที่บ้านกับกลุ่มเพื่อนไม่มีใครรู้เรื่องของผมกับเขา เลยแค่อยากมาระบายเพราะอกมันจะแตกแล้ว ตอนแรกคิดว่าจะจัดการกับความรู้สึกนี้ได้ fwb แต่ไม่ได้ เหนื่อยมาก ตอนนี้จิตตก อยากหนีๆไปไกลๆ อยากหายๆไปเลย มันเหมือนความรู้สึกที่เขาทำกับเราเมื่อตอนอยู่ต่างประเทศ ที่ไม่สามารถอธิบายให้ใครเขาเข้าใจได้ อายด้วยแหละครับ
อยากระบายให้เป็นตัวหนังสือเผื่อช่วยได้ ซึ่งก็ช่วยได้ในระดับ ตอนนี้ก็คงรอเขาว่างหลังจากนี้จะมาอัพเดทนะครับ ขอบคุณที่เขามาอ่านความรู้สึกของใครที่ไหนก็ไม่รู้ T - T