คือตั้งแต่เรียนออนไลน์มามันทำให้เปลี่ยนไปมากย้อนไปเมื่อตอนเราประมาณป.3-ป.4เราเป็นคนที่ชอบเข้าสังคมมากเป็นที่รักของทุกคนแต่ในใจจริงๆเราก็รู้แหละว่าที่มาคบกับเราเพราะเราเรียนเก่ง เราเป็นลูกศิษย์คนโปรดของครูทุกครั้งที่เพื่อนแกล้งเราด่าเราเราจะเป็นคนง้อมันตลอดภายนอกของเราตอนนั้นมันแบบเรายิ้มแต่จริงของในกำลังร้องไห้อยู่เราก็เลยกลายเป็นคนเก็บกดยิ่งตอนมาป.5มันทำให้เราได้รู้ว่าไม่มีใครจริงใจกับเราสักคน เพราะทุกคนที่เป็นเพื่อนเราจะทักมาเราเฉพาะเรื่องลอการบ้านลอกข้อสอบมันทำให้เรารู้สึกว่าเรามันดีแค่เราฉลาดเราก็เลยตัดสินใจไม่ตอบเพื่อนและแฟฟนของเราที่ทักมาเพราะเรื่องเรียนเท่าแต่มีเพื่อนสนิทของเราที่ทักมาถามความเป็นอยู่เราบ้างเล็กน้อยแต่สุดท้ายเราก็ได้รู้ความจริงว่าเพื่อนสนิทกับแฟนเราหักหลังเรามันทำให้ซ้ำเติมกับเรื่องที่ทุกคนเอาแต่เขาข้างน้องไม่น้องจะทำผิดมากแค่ไหนเราก็จะเป็นแพะรับบาปเสมอมันทำให้เราเป็นคนเก็บกดเก็บตัวจากที่เคยยิ้มกลับไม่ยิ้มอีกต่อไปจากที่เคยกลัวความมืดและการอยู่คนเดียวแต่มันกลับรู้สึกดี  สไตล์ที่เคยน่ารักมุ้งมิ้งกลับกลายเป็นเสื้อสีดำฮูกสีดำกางเกงยีนส์สร้อยไม้กางเขนใส่หูฟังตลอดใส่แมสเวลาออกจากบ้านมาตอนป.6ต้องไปโรงเรียนเราก็กลายเป็นคนที่มืดมนสุดๆไม่มีเพื่อนคบและก็ไม่ได้คบกับเพื่อนเหตุการนั้นมันแผลฝังใจเรามาก