เราเป็นโรคซึมเศร้าหรือเราแค่คิดไปเอง?

คือหนูยังอยู่ในช่วงมัธยมต้นนะคะ แล้วสังเกตตัวเองมาสักพักแล้ว หนูรู้สึกว่าตัวเองไม่เหมือนเมื่อก่อนเลย รู้สึกเศร้าอยู่ตลอด ชอบคิดมากในเรื่องเล็กๆน้อยๆ รู้สึกว่าตัวเองยังทำในสิ่งที่ครอบครัวต้องการไม่ได้ รู้สึกท้อมากๆเลยค่ะ555 หนูไปเรียนรร.ทุกวัน เสาร์-อาทิตย์ก็ได้เรียนพิเศษต่อเพราะครอบครัวอยากให้หนูเก่ง รู้สึกว่าครอบครัวกดดันมากแล้วหนูก็กดดันตัวเองไปอีกเพื่อที่จะเรียนเก่งๆ เคยขอแม่ว่าไม่เรียนพิเศษแล้วได้ไหมหนูเหนื่อย แต่แม่ก็บอกว่ามันก็เหนื่อยเป็นธรรมดา นั่นแหละค่ะหนูเลยเรียนต่อ เวลาไปรร.หนูก็ร่าเริ่งนะคะ มีความสุขดีที่ได้อยู่กับเพื่อน แต่ลึกๆมันก็ยังหน่วงๆใจอยู่เหมือนกัน บางทีตอนไปรร.ก็ไปกอดเพื่อนบ้าง แล้วน้ำตาก็ไหลเลยค่ะ5555 เพื่อนเลยถามว่าเป็นอะไรรึเปล่า หนูก็บอกแค่เหนื่อยเฉยๆ แล้วก็หยุดร้องไปค่ะเพราะอายเพื่อน มีช่วงนึงที่หนูลงคัตเตอร์ที่ข้อมือบ่อยครั้งจนมีนเป็นรอย หนูพยายามห้ามตัวเองหลายครั้งแต่ก็ทำไม่ได้ หนูอยากไประบายกับใครสักคน แต่ก็กลัวเขาจะคิดว่าหนูเรียกร้องความสนใจ หนูเลยเลือกที่จะเก็บไว้อยู่คนเดียว ทั้งครอบครัวหนูไม่เคยบอกเรื่องนี้กับใครนอกจากพี่ชายเลยค่ะ หนูอยากไปหาหมอไปตรวจดูนะคะ แต่มันคงไม่มีใครพาหนูไป ในใจหนูก็คิดนะคะว่าตัวเองซึมเศร้าหรือคิดไปเองกันแน่ เวลาหนูอยากไปเที่ยวกับเพื่อน พ่อแม่ก็จะไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่ ตั้งแต่เด็กๆพ่อกับแม่ไม่ค่อยให้ออกไปไหนเลยค่ะ จนตอนนี้หนูรู้สึกไม่กล้าออกไปเผชิญกับโลกภายนอกสักเท่าไหร่ หนูเริ่มกลัวที่ๆมีคนเยอะๆ จะไปไหนทีก็ต้องมีคนไปด้วย ไม่ก็อยู่แต่ในห้องอย่างเดียวค่ะ ชอบคิดอยู่เสมอว่าหนูควรอยู่ต่อไปไหม? สำหรับบางคนอาจจะคิดว่าอายุแค่นี้จะไปเหนื่อยอะไร แต่ความรู้สึกของหนูมันเหนื่อยจริงๆเลยค่ะ เวลาทำในสิ่งที่เคยชอบเช่น อ่านนิยาย ดูซีรีส์ ตอนนี้หนูรู้สึกเบื่อไปหมด ถึงจะทำในสิ่งที่ชอบหนูก็ไม่รู้สึกชอบเหมือนเคย ทุกคนว่าหนูคิดไปเองหรือเปล่าคะ.