วัยมหาลัยปี1 เราเป็นคนขี้อาย อวบเกือบอ้วน มีสิว ไม่ชอบแต่งหน้าเพราะแพ้เครื่องสำอางง่ายเราแอบชอบเพื่อนคนนึงพอเจอเราพยายามใช้ความกล้าเข้าไปทักทายก่อนด้วยรอยยิ้มที่ตื่นเต้น แต่เขาก็ดูไม่ได้สนใจไม่ยิ้มแค่ทักตอบแล้วก็ไป พอมีงานกลุ่มด้วยกันก็ขอเปลี่ยนกลุ่ม เราก็คิดว่าเขาคงไม่ชอบเราอยู่แล้วล่ะเลยตัดใจเริ่มเปลี่ยนตัวเองดูแลตัวเองเริ่มแต่งหน้าทำผม ตั้งใจเรียนพอพรีเซนในห้องก็ทำเหมือนเขาไม่ได้อยู่ในห้องเหมือนเราได้โชว์ศักยภาพความเป็นตัวเองโดยที่มีความสุขด้วยตัวเอง
จนปี2 มีงานห้องบ่อยขึ้นเขาก็ดูเหมือนคุยมากขึ้นพูดชมเราออกหน้าออกตาเพื่อนในกลุ่ม แต่เราก็ยิ้มรับแค่นั้น เราไม่อยากสนใจเขา เราก็ปฏิเสธทุกอย่างที่ทำให้เราใกล้กัน แต่ลึกๆเราก้ยังชอบเขาอยู่ แต่เราพยายามตัดใจแล้วเพราะการกระทำของเขาปฏิเสธเราตอนแรกคือเจ็บ เราให้ได้แค่เพื่อนที่ห่างๆ ที่กล่าวมาทั้งหมดนี้แค่อยากถามว่าที่เราทำมันก็อาจถูกหรือผิดก็ได้ใช่ไหม อยากแนะนำอะไรที่เราลืมคิดไปไหมคะ
ถ้าคนที่เราชอบไม่สนใจเรา แต่พอเราตัดใจเขาก็เริ่มเข้ามา
จนปี2 มีงานห้องบ่อยขึ้นเขาก็ดูเหมือนคุยมากขึ้นพูดชมเราออกหน้าออกตาเพื่อนในกลุ่ม แต่เราก็ยิ้มรับแค่นั้น เราไม่อยากสนใจเขา เราก็ปฏิเสธทุกอย่างที่ทำให้เราใกล้กัน แต่ลึกๆเราก้ยังชอบเขาอยู่ แต่เราพยายามตัดใจแล้วเพราะการกระทำของเขาปฏิเสธเราตอนแรกคือเจ็บ เราให้ได้แค่เพื่อนที่ห่างๆ ที่กล่าวมาทั้งหมดนี้แค่อยากถามว่าที่เราทำมันก็อาจถูกหรือผิดก็ได้ใช่ไหม อยากแนะนำอะไรที่เราลืมคิดไปไหมคะ