รู้สึกเศร้าร้องไห้กับเรื่องตำหนิตลอดมีวิธีทีรับมือไหมครับ

ตอนโดนตำหนิผมจะทำเป็นปกติไม่รู้สึกอะไร แต่พอหลังจากนั้นก็จะรู้สึกตั้งคำถามกับตัวเองตลอดว่า ทำไมแค่นี้ต้องว่าต้องตำหนิด้วย มันผิดผลาดกันเป็นเรื่องปกติ ทำไมคนอื่นทำแล้วดูเป็นเรื่องปกติ แล้วก็แอบมาร้องไห้คนเดียว ยกตัวอย่างเหมือนวันนี้ ผมยกชามแกงที่ร้อนๆ เหมือนปกติ แต่พอกำลังจะถึงโต๊ะ มันมีเก้าอี้ตัวนึงที่มันเตี้ยจนไม่ได้สังเกตุยื่นออกมาทำไห้ผมเดินเตะจนเกือบล้มแต่ยังดีที่วางชามแกงไว้บนโต๊ะทัน แต่น้ำแกงก็กระฉอกโดนมือผมครึ่งชาม แทนที่ครอบครัวจะถามว่าเป็นอะไรไหม แต่ที่ได้มาคือ เดินถือแค่นี้ยังเดินไม่ได้ เดินยังไงของ** ผมก็ทำเป็นว่ามันไม่ร้อนไม่เป็นไร ไม่ได้พูดถึงเก้าอี้ที่เขามองไม่เห็น ได้แต่ยืนแล้วพูดว่าไม่เป็นไร แล้วก็เดินออกมาร้องไห้คนเดียวตลอด

แบบนี้ผมควรทำยังไงดีครับ
ผมก็ไม่ได้อายุถึงขั้นไป อธิบายไห้เขาฟัง
เจอแบบนี้มาตลอด มีวิธีที่ทำไห้เราไม่รู้สึกอะไรกับคำพวกนี้ไหมครับ