สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องจะมาเล่าสู่กันฟังแต่ในเรื่องนี้ขอให้ทุกคนช่วยออกความเห็น คิดยังไงกันบ้าง เริ่มเลยนะคะคือว่าเราได้ทำงานองค์กรแห่งหนึ่งคือเราไม่ขอเอ่ยอะไรมากนะคะ เราก้าวเข้ามาทำงานที่นี่ เราก็ดีใจมากอยู่ใกล้ที่พักแถมยังเดินทางสะดวก วันแรกๆเราต้องปรับตัวเข้าหาพี่ที่ทำงาน ทุกอย่างก็เป็นไปอย่างราบรื่นแต่ขอบอกก่อนนะคะ ว่าในช่วงแรกเราแฮปปี้กับการทำงานมากค่ะอารมณ์เด็กจบใหม่ไฟแรง พร้อมในทุกสถานการณ์ จนเรามารู้สึกเมื่อก้าวเข้าปีที่2 การทำงานเป็นไปอย่างปกติแต่ที่ไม่ปกติคือคนในที่ทำงาน ด้วยความที่เราดูแบบเด็กสุดหรือเปล่า เรายังไม่คิดอะไรมากจนเราเริ่มสังเกตพฤติกรรมของแต่ละคนในที่ทำงานคือสายเม้าท์มอย สายซุบซิบ สายนินทา ไอ้เราก็ได้แต่ตามน้ำไป เมื่อใดที่คนไหนหันหลังให้ทุกคนก็จะถูกพูดถึงอย่างเสียหายทันที เราแบบยังอึ้ง ยิ่งพอนานเข้าคนที่เราเหมือนจะสนิทก็ทำให้เรารู้ว่าเขาก็พูดว่าเราในทางที่ไม่ดีเหมือนกัน สอดแนม อยากรู้ทุกเรื่องยกเว้นเรื่องของตัวเอง ใจจริงเราก็อยากจะลาออกไปให้รู้แล้วรู้รอดแต่พอมาด้วยสถานการณ์โควิด ทำให้เราเบรคตัวเองว่าเรายังมีภาระอยู่ ทนๆไปก่อนเดี๋ยวทุกอย่างมันก็จะดีเองสรุปคือมันก็ไม่ได้ดีขึ้นเลยนะคะ มันกลับแย่ลงเรามองคนออกเราแบบเสียใจนะ เรารับรู้ทุกเรื่องของแต่ละคนว่าเน่าเฟะแค่ไหน เราก็ไม่เคยไปยุ่งเรื่องของเขานะ แต่บางเหตุการณ์ก็สอนให้เรารู้ว่าไม่ว่าจะทำดีกับใครแค่ไหนเขาก็ไม่เห็นค่าอยู่ดีค่ะ สติ!! ใดๆก็คือไม่อยากพาดพิงถึงใครนะ แค่อยากมาเล่าสู่กันฟังเพราะสุดท้ายแล้วเราไม่ได้อยู่ยากเพราะองค์แต่เราอยู่ยากเพราะคนในองค์กร ขอบคุณค่ะ
คิดยังไงกับคนในองค์กรที่พร้อมแทงข้างหลังเราตลอดเวลา?