เราแอบชอบเพื่อนที่เป็นรุ่นน้อง เคยเห็นคนอื่นลงไม่คิดว่าจะเกิดกับตัวเอง มันตลกนะมีความสุขแล้วก็เศร้าด้วย คือรุ้จักกันเกือบปี เจอกันบ่อยตอนแรกๆที่เจอก้ยังเฉยๆ แต่ผ่านไปสัก 4 5 ครั้งเริ่มแปลกๆ แต่พยายาม คิดว่าไม่ใช่หลอก แต่สุดท้ายแน่ใจแล้วว่าใช่แน่ๆ เราชอบเค้า ชอบแบบเสียอาการแต่มันเป็นไปไม่ได้ เค้าไม่ได้ชอบเรา ด้วยหลายๆอย่าง เรามีลูก 2 คน แต่เราเลิกกับแฟนแล้วปีกว่า แต่ยังไม่ได้หย่า เราไม่ได้เป็นแบบที่เค้าจะชอบ หน้าที่การงานทุกอย่างน้องเค้าก้ดีกว่า ทุกอย่างคือมันดีกว่าเราหมดเลย แต่น้องเค้าก้ดีกับเรานะก้คงมองแบบพี่แบบเพื่อน ไม่ได้ทำให้เราคิดอะไรเลย แต่เราคิดไปแล้ว ห่ามตัวเองแล้วแต่ทำไม่ได้ คือยังไม่มีโอกาสเริ่มเลย มันไม่มีทางเป็นไปได้อ่ะ ไม่มีทางเลย
คือเอาจริงๆแบบนี้มันก้ดีอย่างน้อยก้ยังได้เจอกันไปเรื่อยๆ นึกถึงก้ยิ้มได้ตลอด มันมีความสุขดี ความสุขของเราคนเดียวนี่แหละแต่คือเกือบปีที่ผ่านยังไม่แน่ใจว่าชอบน้องมันจิงมั้ย แต่ตอนนี้ชอบแน่ๆ แน่ใจแล้ว ก้เลยกลัวเก็บอาการไม่ได้ อยากเจอแต่ก้อยากตัดใจ แต่จริงๆอยากตัดใจมากกว่า ยังอยากเป็นเพื่อนไม่อยากเสียเพื่อนไปทำไงดีอ่ะ
อยากเลิกชอบเพื่อน
คือเอาจริงๆแบบนี้มันก้ดีอย่างน้อยก้ยังได้เจอกันไปเรื่อยๆ นึกถึงก้ยิ้มได้ตลอด มันมีความสุขดี ความสุขของเราคนเดียวนี่แหละแต่คือเกือบปีที่ผ่านยังไม่แน่ใจว่าชอบน้องมันจิงมั้ย แต่ตอนนี้ชอบแน่ๆ แน่ใจแล้ว ก้เลยกลัวเก็บอาการไม่ได้ อยากเจอแต่ก้อยากตัดใจ แต่จริงๆอยากตัดใจมากกว่า ยังอยากเป็นเพื่อนไม่อยากเสียเพื่อนไปทำไงดีอ่ะ