กลอนห้า 3-2 (share)

@ ณ วาร เทศกาล มหาพรต คริสต์ชน ถืออด อาหาร ลดละ โลภหลง โกรธพาล เจือจาน ผองผู้ ทุกข์ระทม

ฟังหลายรอบแล้วยังไม่เข้าใจเลยค่ะ ในกรณีสำหรับนักบวชหรือนักปฏิบัติ ปัญญาที่แจ่มแจ้งแท้จริงคือ ขาดจากความหลงจากอัตราตัวตนอุปทานสิ้นไป เหลือแต่ความจริงในธรรมชาติของมันไม่มีโลภโกรธหลง ไม่มีผู้ยึด ฟังมาจ

จง ฅนสู้!หลุดพ้น .....กิเลสหลง พ้นบ่วงห่วงพะวง .....โลภร้าย ปัญญาสติทลายกรง ......"กู"ก่อ ปันแบ่ง!แท้เหรียญป้าย .....เบิกหล้าสู่สรวง

@ ใกล้วาร เทศกาล มหาพรต   คริสต์ชน ถืออด อาหาร ลดละ โลภหลง โกรธพาล เจือจาน ผองผู้ ทุกข์ระทม @ สี่สิบ วันวาร "ขอโทษ" ประ

เมื่อเกิดความยินดี พอใจ เสียใจ โลภ โกรธ หลง สุข ทุกช์ ทุกสิ่งเหล่านี้เป็นสังขาร เวทนา เมื่อสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นมา ให้รู้ทัน เมื่อรู้ทันจะเห็นว่า เริ่มจากมีหน่อเล็กๆ ของสังขาร เวทนา นั้น เริ่มผุดขึ้น

40. มิตฺตทุพฺโภ หิ ปาปโก ผู้ประทุษร้ายมิตร เป็นคนเลวแท้ เพื่อนดีมีค่าให้.................รักษา เป็นดั่งศรีกัลยา-...............ณมิตรแท้ ล้ำเลิศประเสริฐพา............เจริญกิจ เนืองนิตย์คราทุกข์แม้.

34. นิพฺพานํ ปรมํ สุขํ นิพพานเป็นบรมสุขอย่างยิ่ง ปรารถนาหลุดพ้น..........เกิด-ตาย จมอยู่กับทุกข์หลาย.......ชาติแท้ ปองพระนิพพานหมาย....บรมสุข จงหมั่นเจริญมรรคแล้.....เพื่อแก้อวิชชา ตัณหามลายหมดสิ

45. อตฺตตฺถปัญฺญา อสุจี มนุสฺสา มนุษย์ผู้เห็นแก่ประโยชน์ตน เป็นคนไม่สะอาด ใจโลภหลงใฝ่เพี้ยง..........ประโยชน์ตน มัวแต่คิดเหนือคน.............อื่นไซร้ กิเลสก่อกวนจน................ว้าวุ่น จิตขุ่นคล