สวัสดีค่า อยากได้คำแนะนำ/วิธีแนวทางต่างๆ เกี่ยวกับเรื่องความรักค่ะ ขอเกริ่นคร่าวๆก่อนนะคะ
คือตอนนี้แฟนกลับไปหาครอบครัวที่ต่างประเทศ ก่อนกลับเราสัญญากันไว้แล้วว่าจะคุยกันอย่างน้อยวันละ 1-2 ชั่วโมง
เพราะปกติเวลาไม่ได้เจอกันเราก็โทรคุยกันวันละ 2 ชั่วโมงอยู่แล้ว ตอนเขากลับไปในช่วงกักตัวยังไม่มีปัญหาอะไรค่ะ
ก็โทรคุยกันตามปกติ คิดถึงมากๆก็วิดีโอคอล ทีนี้พอเขาหมดช่วงกักตัวได้กลับไปอยู่กับครอบครัวแล้ว
เขาก็จะว่างช่วงดึกๆเลย แล้วก็ได้คุยกันวันละไม่ถึงครึ่งชั่วโมง (ก็พยายามบอกให้เขารู้ว่าคิดถึง เขาก็อธิบายว่าอยู่กับญาติ)
เราไม่ได้งอแงอะไรนะคะเพราะปกติเราไม่ตามอยู่แล้วเวลาเขาไม่ว่าง แค่รอเขาโทรมาหาเมื่อเสร็จภารกิจทุกอย่าง
แต่มันก็แอบน้อยใจเพราะความคิดถึงไม่ได้ พยายามคิดในแง่ดีว่าเขาไม่ได้เจอครอบครัวมา 2 ปี ให้เขาได้ใช้เวลาให้เต็มที่น่ะถูกแล้ว
แต่ในใจก็รอตลอดว่าเขาจะโทรมาตอนไหน เมื่อไหร่ เพราะปกติทำงานเสร็จกลับคอนโดเราก็โทรคุยตลอดเลย
เราไม่ค่อยได้กลับบ้านด้วย ทีนี้พอทำทุกอย่างเสร็จมันก็ว่างอ่ะค่ะ พอว่างมันก็จะคิดถึง อยากคุยอะไรแบบนี้
พยายามจะหาอะไรทำ เล่นเกม ออกไปเดินริมทะเล ดูติ๊กต่อกอะไรตลกๆ ออกกำลังกาย แต่พอทำหมดก็เหงาอีกแล้ว
มันเหมือนเราทำเพราะว่างไม่ได้ทำเพราะอยากทำ ทำแค่รอเวลาให้เขาโทรมาแบบนี้
อยากได้คำแนะนำแนวคิดให้สามารถปล่อยวางจากความฟุ้งซ่านนี้ได้ หรือเพื่อนๆมีกิจกรรมอะไรแนะนำ
บอกได้เลยนะคะ ถ้าอันไหนเข้าแนวเราเราจะพยายามทำ เพราะกว่าเขาจะกลับไทยก็อีกเป็นเดือนเลย
เราอยากแก้ปัญหาที่ตัวเราเองเพราะเขาไม่ได้ผิดค่ะ
ขอบคุณทุกความเห็นค่ะ
อยากได้คำแนะนำให้ไม่ต้องรอคอยแฟนเวลาเขาไม่ว่างค่ะ
คือตอนนี้แฟนกลับไปหาครอบครัวที่ต่างประเทศ ก่อนกลับเราสัญญากันไว้แล้วว่าจะคุยกันอย่างน้อยวันละ 1-2 ชั่วโมง
เพราะปกติเวลาไม่ได้เจอกันเราก็โทรคุยกันวันละ 2 ชั่วโมงอยู่แล้ว ตอนเขากลับไปในช่วงกักตัวยังไม่มีปัญหาอะไรค่ะ
ก็โทรคุยกันตามปกติ คิดถึงมากๆก็วิดีโอคอล ทีนี้พอเขาหมดช่วงกักตัวได้กลับไปอยู่กับครอบครัวแล้ว
เขาก็จะว่างช่วงดึกๆเลย แล้วก็ได้คุยกันวันละไม่ถึงครึ่งชั่วโมง (ก็พยายามบอกให้เขารู้ว่าคิดถึง เขาก็อธิบายว่าอยู่กับญาติ)
เราไม่ได้งอแงอะไรนะคะเพราะปกติเราไม่ตามอยู่แล้วเวลาเขาไม่ว่าง แค่รอเขาโทรมาหาเมื่อเสร็จภารกิจทุกอย่าง
แต่มันก็แอบน้อยใจเพราะความคิดถึงไม่ได้ พยายามคิดในแง่ดีว่าเขาไม่ได้เจอครอบครัวมา 2 ปี ให้เขาได้ใช้เวลาให้เต็มที่น่ะถูกแล้ว
แต่ในใจก็รอตลอดว่าเขาจะโทรมาตอนไหน เมื่อไหร่ เพราะปกติทำงานเสร็จกลับคอนโดเราก็โทรคุยตลอดเลย
เราไม่ค่อยได้กลับบ้านด้วย ทีนี้พอทำทุกอย่างเสร็จมันก็ว่างอ่ะค่ะ พอว่างมันก็จะคิดถึง อยากคุยอะไรแบบนี้
พยายามจะหาอะไรทำ เล่นเกม ออกไปเดินริมทะเล ดูติ๊กต่อกอะไรตลกๆ ออกกำลังกาย แต่พอทำหมดก็เหงาอีกแล้ว
มันเหมือนเราทำเพราะว่างไม่ได้ทำเพราะอยากทำ ทำแค่รอเวลาให้เขาโทรมาแบบนี้
อยากได้คำแนะนำแนวคิดให้สามารถปล่อยวางจากความฟุ้งซ่านนี้ได้ หรือเพื่อนๆมีกิจกรรมอะไรแนะนำ
บอกได้เลยนะคะ ถ้าอันไหนเข้าแนวเราเราจะพยายามทำ เพราะกว่าเขาจะกลับไทยก็อีกเป็นเดือนเลย
เราอยากแก้ปัญหาที่ตัวเราเองเพราะเขาไม่ได้ผิดค่ะ
ขอบคุณทุกความเห็นค่ะ