มันถึงเวลายอมรับความจริงสักที…(รักแรก,รัก13ปี)

ที่ผ่านมาดูเหนื่อย มีแต่แกนะที่ดูพยายามจนมันไร้ค่า ดูเป็นคนงี่เง่า วุ่นวาย.. ยอมทำทุกอย่างเพียงแค่ต้องการให้มันกลับมาเป็นเหมือนเดิม หรืออย่างน้อยๆให้มันได้เริ่มต้นใหม่ให้มันดีขึ้นกว่าเดิมอีกครั้ง แต่ดูแล้วมันแย่ลงกว่าเดิม.. เราพยายามแล้วนะ สุดแรงจะเหนี่ยวรั้งรักครั้งนี้แล้ว คงถึงเวลาต้องปล่อยมันแล้วจริงๆ เลิกคิดว่ามันจะกลับมาหรือจะดีกว่าเดิมได้รึยัง?!….เขาไม่ได้สนใจหรืออยากจะกลับมาเลยสักนิด เขาไม่ได้รักเราแล้ว…. ปล่อยวางเถอะ แกทำอะไรไม่ได้นอกจากปล่อยไป ให้มันจบลงไปแบบนี้น่ะดีที่สุด.. อย่าไปเสียดายวันเวลาหรือสิ่งต่างๆที่แกทำให้เขาเลยนะ อย่างน้อยๆแกก็ได้ทำมันอย่างเต็มที่เท่าที่แกจะทำไหวแล้ว ระยะเวลาที่แกดึงเขาไว้มีแต่แกนะที่เจ็บปวด และมันทำให้ความสัมพันธ์มันไม่ดีขี้นเลยสักนิด พังไม่เป็นท่า…

มันยาก แต่ต้องผ่านมันไปให้ได้นะ อย่ายึดติดหรือจมปักกับมันอีกเลย…

สักวันนึงมันจะเป็นวันของแก คนของแก โอกาสของแก จะเข้ามาในเวลาที่เหมาะสม…

เรียนรู้จากความผิดพลาดและการสูญเสียครั้งนี้นะ แกไม่เคยคิด ไม่เคยรับมือหรือมีประสบการณ์แบบนี้มาก่อน คงไม่ไหวและไม่รู้จะแก้ปัญหายังไงใช่มั้ย? ตอนนี้แค่ปล่อยมันไป แกเจ็บมามากพอแล้ว เอามาย้ำเตือนใจว่าต่อจากนี้ชีวิตของแกจะไม่ผิดพลาดให้กับเรื่องพวกนี้อีก..
แก้ไขข้อความเมื่อ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่