ทำยังไงให้แม่เราที่หัวโบราณเข้าใจสิ่งที่เราอยากทำได้ไหมค่ะ.

ก็คือเราเรียนอยู่ ปวช 1 สาขาบัญชี เเต่เราเคยบอกแม่ว่าจะต่อการไฟฟ้าเเต่เเม่ไม่ให้เพราะอันตราย (อันตรายก็จริงค่ะเเต่มันก็ต้องเลือกสิ่งที่ตัวเองชอบเเ้ลวก็อยากเรียนจริงๆด้วยเเต่เเม่เรากลับไม่เห็นด้วยค่ะ) ซึ่งเราไม่ได้ชอบบัญชีเเต่เราเห็นเเม่อยากให้เราเรียนบัญชีเราก็ยอมเรียนเพื่อความสบายใจของเเม่เราด้วยค่ะสุดท้ายเราก็ไปไม่รอดเลยเพราะเราก็เรียนอยู่ตัววิทยาลัยเเล้วค่อนข้างไม่ค่อยเข้าใจเลยเเล้วต้องมาเรียนออนไลน์ยิ่งบีบคันเวลาส่งงานทำเอาเราเครียดเเล้วเราอยู่แบบนั้นมันทำจนให้เราคิดมากจนปวดหัวเเล้วรู้สึกท้อกับตัวเองเเล้วเราไม่ได้เข้าไปเรียนเลยพอเเม่รู้ว่าเราไม่เข้าไปเรียนก็เกิดทะเลาะกันขึ้นเพราะตัวเราเองก็เป็นคน Sensitive อยู่ด้วยเราเป็นคนที่คิดมากเเล้วเครียดง่ายมากๆกับชอบโทษตัวเองจนเป็นซึมเศร้าในช่วงนั้น เพราะว่าเเม่เป็นคนที่เจ้าอารมณ์ร้อนด้วยค่ะ ตอนเวลาเราทำอะไรไม่ได้เรื่องก็จะชอบโดนด่าบ่นบางคำที่เเม่ของเราพูดออกมามันก็มาทำร้ายความรู้สึกของเรามากเลยค่ะบางทีก็โดนเเม่พูดเหยียดใส่บ่อยๆด้วยทำให้ความรู้สึกของเราจนไม่อยากคิดอะไรไม่อยากพูดไม่กล้าบอกกับแม่ตรงๆเลยถึงจะอธิบายไปให้แม่ฟังเท่าไหร่เเต่เเม่เราก็ไม่ได้คิดตามที่เราพูดเลยเรารู้สึกว่าตัวเองเป็นภาระหรือเป็นปรสิตที่เกาะเเม่เอาเเต่อยู่บ้านไปวันๆมันทำให้ต้องดรอปเรียยหรือลาออก เเล้วเริ่มเรียนใหม่เพราะเสียเวลา1ปีเรารู้สึกผิดมากเลยนะที่หยุดเรียน1ปี เพราะจ่ายเสียไปเกือบหมื่นเรารู้สึกผิดที่เเม่ก็พยายามหาเงินมาให้เราเรียนเเต่มันก็มาเสียด็เพราะเอง...คือเราอยากเริ่มหาที่เรียนใหม่เเล้วเราอยากไปเรียนที่บ้านเกิดตัวเองที่จ.ประจวบ คือเราอยากไปเรียนต่อที่นั่นเเหละไปทำงานเก็บเงินเองเพราะเรามีปู่ของพ่อแท้ที่เราไปเล่นตั้งเเต่เด็กเราเลยคิดจะไปทำงานช่วยเเลกกับเงินเราก็อยากมีเงินเก็บเหมือนกัน (บ้านเกิดตัวเองค่ะ) เเต่เราก็เคยขอไปรอบ1เเล้วเเต่เเม่บอกว่ามันอันตรายเพราะเราไม่เคยไปไหนมาไหนคนเดียวเลยไปไม่ได้เพราะเราคิดว่าตัวเองก็อยากเอาตัวเองให้รอดถ้าให้อยู่ไปแบบนี้ก็คงเอาชีวิตตัวเองไม่รอดโตขึ้นเเน่ทำได้แค่อยู่กับคนอื่นโดยไม่พึ่งตัวเองพอเรามาโดนว่ามันก็ยิ่งทำให้เราคิดไปอีกว่าทำพอเราจะลองใช้ชีวิตตัวเองดูแต่ก็โดนห้ามนู่นห้ามนี่ก็รู้ว่าเป็นห่วงเเต่ห่วงเกินไปจนเราก็รู้สึกอึดอัดไม่มีความสุข...(รู้ว่าเป็นห่วง)

(เราอยากลองไปใช้ชีวิตที่พึ่งพาตัวเองรู้ว่ามันลำบากแต่จุดเริ่มต้นที่จะไปคนเดียวมันก็ต้องลำบากอยู่ดีค่ะเเต่ที่เราไปคือบ้านปู่เเท้ๆนะคะเพราะก็มีธุรกิจส่วนตัวอยู่เเล้วเลยออยากไปเรียนที่นั่นเเละไปทำงานที่บ้านปู่ด้วยเลยค่ะ)

เราอยากจะถามว่าทำยังไงให้แม่เราถึงยอมเข้าใจความรู้สึกของเราดีค่ะ🥲🥺