สวัสดีครับ เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ชาวพันทิปทุกคน ครั้งนี้เป็นอีกครั้งที่ผมจำเป็นต้องระบายความในใจ และปรึกษาขอความเห็นจากทุกๆ คนในที่นี้แบบไม่เปิดเผยตัวตนนะครับ
ผมก็เป็นเกย์คนหนึ่งซึ่งตอนนี้ชีวิตปกติ ครอบครัว เพื่อนฝูง และคนรอบตัวยอมรับในตัวตน ใช้ชีวิตทำงานปกติทั่วไปเหมือนมนุษย์คนอื่นๆ
เรื่องกวนใจผมตอนนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับ "ความรัก" ครับ
ผมเจอคนๆ หนึ่งซึ่งทำงานอยู่ใกล้ๆ กัน และได้ตกลงลองคุยกัน ระหว่างนั้นทุกอย่างราบรื่น ต่างคนต่างแสดงตัวตนออกมาอย่างไม่ปิดบัง แม้กระทั่งคนที่ผมคุยด้วยยอมรับว่าเขาเคยทำผิดพลาดจนได้รับเชื้อ HIV มาจากการเปลี่ยนคู่นอนบ่อย และใช้สารเสพติด
หลังจากรู้เรื่องนั้น ผมไม่ลังเลเลยที่จะตอบว่า "ยอมรับได้" และพากันไปตรวจเลือดเพื่อแสดงออกว่าผมยอมรับได้ รวมถึงปรึกษาผู้เชี่ยวชาญในเรื่องการใช้ชีวิตร่วมกัน แอบคิดในใจลึกๆ ด้วยว่า คนๆ นี้คงจะซื่อสัตย์กับเรามากๆ เพราะในโลกนี้คงหาคนที่ยอมรับในสิ่งที่เค้าเป็นได้ไม่มากนัก
ผลคือเราย้ายมาอยู่ด้วยกัน แต่ไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดนะครับ จะมีช่วงที่ผมกลับบ้านบ้าง เฉลี่ยประมาณ 4วันต่อสัปดาห์ที่อยู่ด้วยกัน
ระหว่างที่อยู่ด้วยกัน เราทั้งคู่ต่างดูแลซึ่งกันและกันเป็นอย่างดี ผมคอยทำความสะอาดให้เขาทุกอย่าง เนื่องจากผมเป็นคนชอบความสะอาด ซึ่งเรื่องนี้ไม่เป็นปัญหาเลย
วิกฤตครั้งแรกเกิดจากการที่ผมจับได้ว่าเขาแอบนอกกายผมไปมีอะไรกับคนอื่น และกลับไปใช้สารเสพติดอีกครั้ง
ผมรู้สึกผิดหวัง และโกรธมากๆ เพราะการกระทำแบบนี้มันเคยนำมาซึ่งความทุกข์ที่ติดตัวเขา และไม่สามารถแก้ได้ แต่ผมก็ให้โอกาสเขาไป และบอกว่าให้คิดดีๆ เขาตบปากรับคำว่าจะไม่ทำอีกแล้ว และขอโทษอย่างสุดหัวใจ
หลังจากนั้นเราก็เริ่มสร้างความเชื่อใจขึ้นมาใหม่ ซึ่งมันยากมากๆ แต่เราก็พยายามกันมาจน 6 เดือนผ่านไป
ผมสังเกตว่ามันมีสิ่งของแปลกๆ มาอยู่ในห้อง ซึ่งไม่ใช่ของใช้ของผม และของตัวเขาเอง หลังจากคุยกันแบบตรงๆ เขาก็ยอมรับว่าพาคนอื่นมามีอะไรกันในห้อง และใช้สารเสพติดอีก
ครั้งนี้ผมคิดว่ามันเกินไปที่คนๆ หนึ่งจะยอมทนแล้วครับ
ตอนนี้ผมเลิกกับเขาเรียบร้อยแล้ว แต่ในใจยังติดอยู่ว่าเราควรรู้สึกแบบไหนดี ระหว่าง "เสียใจที่เสียคนรักไป" หรือ "ดีใจที่เราได้หลุดพ้นจากคนแบบนั้นมา"
ผมเองก็ไม่ใช่คนดีเด่อะไรมาก มีนิสัยขี้งอน เอาแต่ใจอยู่บ้าง แต่ไม่เคยนอกใจเขาเลย เกือบคิดว่าคนๆ นี้คือคนสุดท้ายในชีวิตแล้วด้วยซ้ำ
ตอนนี้ความรู้สึกมันตีกันไปหมดเลยครับ เสียใจ โมโห โกรธ อยากทำลายชีวิตเขา
ถ้าเป็นทุกๆ คน จะทำอย่างไร หรือรู้สึกอย่างไรกับเรื่องแบบนี้ครับ
HiV+นอกกาย+เล่นยา=?
ผมก็เป็นเกย์คนหนึ่งซึ่งตอนนี้ชีวิตปกติ ครอบครัว เพื่อนฝูง และคนรอบตัวยอมรับในตัวตน ใช้ชีวิตทำงานปกติทั่วไปเหมือนมนุษย์คนอื่นๆ
เรื่องกวนใจผมตอนนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับ "ความรัก" ครับ
ผมเจอคนๆ หนึ่งซึ่งทำงานอยู่ใกล้ๆ กัน และได้ตกลงลองคุยกัน ระหว่างนั้นทุกอย่างราบรื่น ต่างคนต่างแสดงตัวตนออกมาอย่างไม่ปิดบัง แม้กระทั่งคนที่ผมคุยด้วยยอมรับว่าเขาเคยทำผิดพลาดจนได้รับเชื้อ HIV มาจากการเปลี่ยนคู่นอนบ่อย และใช้สารเสพติด
หลังจากรู้เรื่องนั้น ผมไม่ลังเลเลยที่จะตอบว่า "ยอมรับได้" และพากันไปตรวจเลือดเพื่อแสดงออกว่าผมยอมรับได้ รวมถึงปรึกษาผู้เชี่ยวชาญในเรื่องการใช้ชีวิตร่วมกัน แอบคิดในใจลึกๆ ด้วยว่า คนๆ นี้คงจะซื่อสัตย์กับเรามากๆ เพราะในโลกนี้คงหาคนที่ยอมรับในสิ่งที่เค้าเป็นได้ไม่มากนัก
ผลคือเราย้ายมาอยู่ด้วยกัน แต่ไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดนะครับ จะมีช่วงที่ผมกลับบ้านบ้าง เฉลี่ยประมาณ 4วันต่อสัปดาห์ที่อยู่ด้วยกัน
ระหว่างที่อยู่ด้วยกัน เราทั้งคู่ต่างดูแลซึ่งกันและกันเป็นอย่างดี ผมคอยทำความสะอาดให้เขาทุกอย่าง เนื่องจากผมเป็นคนชอบความสะอาด ซึ่งเรื่องนี้ไม่เป็นปัญหาเลย
วิกฤตครั้งแรกเกิดจากการที่ผมจับได้ว่าเขาแอบนอกกายผมไปมีอะไรกับคนอื่น และกลับไปใช้สารเสพติดอีกครั้ง
ผมรู้สึกผิดหวัง และโกรธมากๆ เพราะการกระทำแบบนี้มันเคยนำมาซึ่งความทุกข์ที่ติดตัวเขา และไม่สามารถแก้ได้ แต่ผมก็ให้โอกาสเขาไป และบอกว่าให้คิดดีๆ เขาตบปากรับคำว่าจะไม่ทำอีกแล้ว และขอโทษอย่างสุดหัวใจ
หลังจากนั้นเราก็เริ่มสร้างความเชื่อใจขึ้นมาใหม่ ซึ่งมันยากมากๆ แต่เราก็พยายามกันมาจน 6 เดือนผ่านไป
ผมสังเกตว่ามันมีสิ่งของแปลกๆ มาอยู่ในห้อง ซึ่งไม่ใช่ของใช้ของผม และของตัวเขาเอง หลังจากคุยกันแบบตรงๆ เขาก็ยอมรับว่าพาคนอื่นมามีอะไรกันในห้อง และใช้สารเสพติดอีก
ครั้งนี้ผมคิดว่ามันเกินไปที่คนๆ หนึ่งจะยอมทนแล้วครับ
ตอนนี้ผมเลิกกับเขาเรียบร้อยแล้ว แต่ในใจยังติดอยู่ว่าเราควรรู้สึกแบบไหนดี ระหว่าง "เสียใจที่เสียคนรักไป" หรือ "ดีใจที่เราได้หลุดพ้นจากคนแบบนั้นมา"
ผมเองก็ไม่ใช่คนดีเด่อะไรมาก มีนิสัยขี้งอน เอาแต่ใจอยู่บ้าง แต่ไม่เคยนอกใจเขาเลย เกือบคิดว่าคนๆ นี้คือคนสุดท้ายในชีวิตแล้วด้วยซ้ำ
ตอนนี้ความรู้สึกมันตีกันไปหมดเลยครับ เสียใจ โมโห โกรธ อยากทำลายชีวิตเขา
ถ้าเป็นทุกๆ คน จะทำอย่างไร หรือรู้สึกอย่างไรกับเรื่องแบบนี้ครับ