ระหว่างความรัก กับ ความสบายใจ ควรเลือกอันไหนดี?

อีกคนคือคนรัก อีกคนคือเพื่อน
คนรัก=เป็นคนๆนึงที่เคยรักมาก ทุ่มเทเพื่อเขามาตลอด เขาเคยเป็นคนที่เราแอบชอบมาตลอด และไม่คิดเหมือนกันว่าเขาก็แอบชอบเรา จนเราได้เปิดใจคุยกันจนได้เป็นแฟนกัน
ความรู้สึกกับตอนที่แอบชอบกับตอนที่เป็นแฟน มันต่างกันมาก จนมานั่งคิดทบทวนว่า อยากกลายเป็นที่แอบชอบมากกว่าเป็นแฟน ตอนเป็นแฟน เรารู้สึกว่า เราขาดความเป็นตัวเองมาก เพราะยอมเขาทุกอย่าง เชื่อฟังเขาทุกอย่าง ใส่ใจความรู้สึกเขาทุกอย่าง เวลาที่เขาน้อยใจหรือไม่พอใจเราก็กังวลแล้วอ่ะ เรากลัวที่จะเสียเขาไป เลยไม่ได้คำนึงถึงตัวเอง ว่าตอนนี้ตัวเองเป็นไงรู้สึกยังไง โอเครรึป่าว ก็ทำให้เราคิดอีก ว่าในยามที่เราไม่สบายใจ เขาไปอยู่ที่ไหน ในยามที่เราขอกำลังใจทำไมเราถึงต้องการกำลังใจอีก เพราะกำลังใจที่เค้าให้เรามันก็ไม่กี่ประโยคเลย
ถามว่าเขารักเรามั้ย เขารักเรานะ เราก็พอดูออกว่าเขาก็รักเราแต่เหมือนเราจะรักเขามากกว่า และทุ่มเทกว่า เลยทำให้เขาดูไม่พยายามเพื่อเรามากพอ แต่ความจริงเป็นเพราะเราพยายามมากเกินไป จนบางที่ก็รู้สึกว่าเหนื่อย แต่ก็รัก เลยรักษาเขาไว้ ยื้อความสัมพันธ์นี้ไว้
ถ้าถามว่าเขานิสัยดีมั้ย เขานิสัยดีมาก เป็นสุภาพบุรุษให้เกียติผญ. แต่เป็นคนที่อารมณ์ร้อน หึงแรงมาก เราเองก็เป็นคนอารมณ์ร้อนนะ แต่พอรู้ว่า เขาเป็นคนที่อารมณ์ร้อน มันทำให้เราปรับตัวเองให้กลายเป็นคนที่ใจเย็นขึ้น เพื่อที่จะรักษาเขาไว้
จนถึงวันนึงที่เรามีปัญหากัน ซึ่งทั้งสองก็มีเหตุผลที่จะต้องจากกัน(ไม่ขอเล่าเพราะมันยาวเกินไป) แต่ความจริง เราก็บอกเขานะว่า รอกันก่อนไม่ได้หรอ รอดูว่าสถานการณ์จะเป็นไงต่อ แต่ความที่เขาเรียนศาสนา(อิสลาม)มา เขาเคารพการตัดสินใจของผู้ใหญ่ที่จะให้เราแยกกัน
จากนั้นเขาก็ไปอย่างไร้เยื่อใย ไปโดยที่ไม่ได้บอกความรู้สึก หรือ อธิบายอะไรเลย จนสองอาทิตย์ผ่านไป เราก็ทักเขาไปเพื่อความแน่ใจว่าเขายังรอเราอยู่รึป่าว คำตอบที่ได้มา คือเขาไม่รอเรา และจะไม่มีวันที่จะกลับมาหาเราอีก คำพูดของเขาในครั้งนี้ทำให้เรามูฟออนไวมาก ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้คือทำใจไม่ได้เลย เพ้อตลอด แต่มาครั้งนี้คือมูฟออนจริงๆ ภายในเวลาหนึ่งเดือนทำให้เรา ไม่รู้สึกอะไรกับเขาอีกแล้ว จากนั้นเขาก็ทักมาขอคืนดีไอเราก็นะ เจ็บไม่จำ ก็เลยตกลงไปง่ายๆเลย แต่เวลาที่เค้าพูดอะไรหวานๆ ทำไมเราไม่รู้สึกหวั่นไหวเหมือนเมื่อก่อนแล้ว เมื่อก่อนคืออยากคุยกับเขามาก ขาดเขาไม่ได้ แต่ตอนนี้คือ จะคุยก็คุย ไม่คุยก็ไม่เป็นไรอยู่ได้ ความรู้สึกที่มีให้เขา 50/50 อ่ะ

เพื่อน=เป็นเพื่อนคนนึงที่ถือว่าดีมากๆ ดีจนเราเองก็คิดกับเขาเกินเพื่อน เราเองก็ไม่เคยเจอเขามาก่อนเลย เขาก็ไม่เคยเจอเรา ที่เราได้รู้จักกันก็เพราะสตอรี่อ่ะ เราเป็นคนที่ชอบวันพีชนะ เขาก็ชอบเหมือนกัน มันเลยมีหลายๆอย่างที่ชอบเหมือนกัน ก็คือเคมีตรงกันนั้นแหละ
เขาเป็นความสบายใจของเรานะ ทำให้เรารู้สึกไม่อึกอัดและเป็นตัวของตัวเอง เวลาเรามีปัญหาหรือไม่สบายใจก็จะมาระบายที่มันนี่แหละ มันก็คอยปลอบเราให้กำลังใจเรา ในวันที่มันไม่สบายใจเราก็ให้กำลังใจมัน ผลัดกันให้กำลังใจ มันยอมเราทุกอย่างนะไม่ว่าเราต้องการอะไรมันก็จะทำให้
เราก็พอดูออกแหละว่ามันคิดกับเราเกินกว่าเพื่อน แต่มันปากแข็งไม่ยอมบอก ว่ามันคิดอะไรกับเรา รู้มั้ยทำไมมันถึงปากแข็งไม่ยอมบอกว่ามันชอบเรา เพราะมันเป็นเพื่อนกับแฟนเรา มันเรียนที่เดียวกัน เป็นเพื่อนสนิทกันที่ไม่เคยปิดบังกัน แต่ใช่ว่ามันจะแย่งคนของเพื่อนหรอก ตอนที่มันทักมาอ่ะ เรายังไม่รู้เลยว่ามันคือเพื่อนสนิทของแฟนเรา และมันก็ยังยังไม่รู้ว่า เรากำลังคุยกับเพื่อนมันอยู่ก็คือแฟนเรานั้นแหละ(คือตอนนั้นเรายังโสด ยังไม่ได้คบกับแฟนไง เราก็คุยทั้งสองคือ อีกคนมาในเชิงเพื่อน(เพื่อน) อีกคนมาในเชิงอยากเป็นแฟน(แฟน)) แต่พอมันรู้ว่าเรากับเพื่อนมันคุยกัน มันก็ยอมถอยออกมาเพื่อรักษาความสัมพันที่เรียกว่าเพื่อนสนิท
เราก็ส่งสารมันนะแต่ทำไรไม่ได้ เพราะมันไม่ได้ชัดเจนกับเราไง พอเราคบกับแฟน แฟนเราก็ให้เลิกคุยกับมัน (เพื่อกันความรู้สึกของทั้งสอง) เราก็เลยไม่ได้คุยกับมัน เราก็มีแบบ เสียใจเหมือนกันที่เสียมันไป มันเป็นให้เราได้ทุกอย่าง ในเวลาที่เราเหงา ก็มีมันนี้แหละที่ไม่ค่อยทำให้เราเหงา เวลาคุยกับมัน ก็มีเรื่องมีราวตลอด และคุยกันเยอะมากในแต่ละวัน
จากนั้นเราก็เลิกกับแฟน เราก็ไม่คุยกับทั้งสองสักพักแหละ จากนั้น เราทักอะไรไปสักอย่างนี้แหละลืมเหมือนกัน จากนั้นก็ได้คุยกับมันอีกรอบ  ในระยะเวลาหนึ่งเดือนกว่าๆที่เราเลิกกับแฟนเราก็คุยกับมันนั่นแหละ คือสบายใจสุดๆ จนเราคิดว่า จะลองจีบมัน แบบเอาว่ะ สักตั้งนึง เราก็จีบมันเรื่อยๆ แต่มันก็ยังปากแข็งเหมือนเดิมอ่ะ ทุกๆวันที่คุยกับมัน เราก็จีบมันทุกวันนั้นแหละ แรกๆมันก็คิดว่าเราเล่นๆ หลังๆมันก็รู้แหละว่าเราจีบมันจริงๆ มันเองก็เริ่มหลุดออกมาบ้างทีละนิด ทีละนิด เกือบแล้วเชียว เกือบมากๆ
และอยู่มันก็หายไป สองวัน ไม่ตอบแชตเรา แล้วแฟนเราก็ทักมาขอคืนดี (ตามข้อความด้านบน) พอแฟนเราทักมา เราก็คิดแล้วแหละ ว่าแฟนเราคงไปห้ามมันไม่ให้คุยกับเราแน่เลย เราส่งสารมันมาก เราไม่ได้ต้องใจอยากให้มันเป็นคนคั่นเวลาเลย ไม่ได้ตั้งใจอย่างให้เรื่องเป็นแบบนี้ แต่ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก
จนเราคิดไม่ทันเลยอ่ะ ถ้าให้เราเลือกใหม่เราก็จะเลือกมันนะ แต่มันไม่ทันซะละเศร้า

ทุกคนคิดว่า คนไหนดี และสิ่งที่เราทำมันดีรึป่าว?
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่