วัด หรือ โรงแรม

วันที่ 18 มค 2565 เวลา 20.20 น. ฝนตั้งเค้าใกล้ตก ข้าพเจ้า พระดิน สมาหิโต เร่งเดินจนมาถึง วัดอู่ทรายคำ เชียงใหม่ เนื่องจากได้โทรนัดว่าจะขอเข้าพัก  เพราะอ่านข่าว ว่าวัดนี้ มีห้องให้พักฟรี สำหรับพระเดินทาง ที่จริงข้าพเจ้า ยินดีพักใต้ต้นไม้ได้ แต่เนื่องจาก รถไฟจาก ลำปางมาถึงเชียงใหม่ค่ำ จึงไม่สะดวกหาที่แขวนกลด แต่ก็เบาใจ ว่ามีวัดที่มีเมตตา กรุณา ให้ที่พัก พอมาถึง มีพระหนุ่มต้อนรับอย่างดี จนหัวใจข้าพเจ้า ปลื้มปีติ ลงชื่อเรียบร้อย พระหนุ่มเอ่ยขึ้นเบาๆ ประโยคหนึ่งที่ทำให้ใจ ฝ่อในบัดดล ค่าบำรุงน้ำไฟ คืนละ 500 บาทครับ ข้าพเจ้าไม่เชื่อหูตัวเอง ตะกุกตะกักถามกลับว่า อะไรนะ พระหนุ่มมอบทางเลือกที่ยากปฏิเสธ ห้อง 300 บาท ก็มีครับ จริงแล้ว 
ข้าพเจ้ามีเงินพอ แต่ไม่พร้อม จะจ่ายให้ความโง่ อ่อนต่อโลก มองเห็นแต่คนใจดี  300  500 มันน้อยไป ต้องจ่ายด้วยความลำบากกว่าการเสียเงิน จะได้จำ ข้าพเจ้า เดินจากมา พร้อมคำทิ้งท้ายว่า ไม่เป็นไร ผมเข้าใจ ข้าพเจ้า ไม่โทษพระหนุ่มคนนี้ เพราะเขาแค่หมากตัวหนึ่งในกระดาน ธุรกิจของวัดนี้   เดินพ้นวัดฝนก็เทลงมาอย่างฟ้ารั่ว ข้าพเจ้าพร้อมแล้ว ที่ต้องจ่ายให้ความโง่ นั่งลงหน้าร้านหมอฟัน จีวรและกลดบาตร เปียก แต่ไม่เป็นไร พรุ่งนี้เดินจากแดด สักครึ่งวันก็แห้ง เสียดายอยู่หน่อย ว่าไม่ได้เข้าไปดูห้องก่อน ว่า 500  กับ  300 ต่างกันอย่างไร สรุปคือ อยากถาม ท่านว่า ร้องเรียนได้ที่ไหน ว่าวัดเปิดโรงแรม หรือไม่ผิด ใจหนึ่งอยากชั่งมัน แต่อีกใจ นึกแขยงที่ต้องนับอาวุโส ภันเต กับพระเหล่านี้ และไม่อยากให้ใครหลงเชื่อ คำโฆษณา จากค่ายหนังสื่อพิมพ์ ที่ไปสัมภาษ แล้วบอกว่าฟรี เอาไงดี มีเวลาพิจารณา 1 คืน พรุ่งนี้ ตัดสินใจ นึกถึงหัวอกคนมาขอนอนวัด แล้วพระบอกต้องมีค่าน้ำค่าไฟ คงแบบนี้มั้ง แต่ข้าพเจ้าไม่เคยเก็บนะ เห็นใจ แต่ไหงโดนซะเอง ที่เปิดชื่อหมดเพราะ อยากโดนฟ้อง ติดคุกก็ยอม อยากให้เรื่องดัง คนจะได้รู้ความจริง