เรื่องนี้มันเกิดขึ้นระหว่างผมและแฟนเก่า จริงๆตอนคบกันมันก็จบไม่ค่อยสวยอะครับ แต่ผมขอไม่พูดถึงแล้วกัน มันคืออดีตที่ไม่สามารถกลับไปแก้ไขได้ เราทำได้แค่ปรับปรุงตัวเอง เรียนรู้สิ่งที่เคยผิดพลาด ใครบอกว่าคนเราจะเปลี่ยนตัวเองไม่ได้ นั้นอะคือข้ออ้างของพวกที่ไม่คิดจะเปลี่ยนแปลงตัวเองต่างหากละหรือพูดอีกอย่างก็คือคิดว่าตัวเองนั้นถูกต้องเสมอคิดว่าตนนั้นเป็นศูนย์กลางจักรวาลก็ว่าได้
เข้าเรื่องดีกว่า ผมกับแฟนเก่าหลังจากเลิกลากันไปก็ไม่เคยได้ข่าวหรือติดต่อกันเลยคือว่าง่ายๆตัดขาดกันอะครับเพราะต่างคนต่างก็เดินไปในเส้นทางของตัวเอง เดินตามฝัน ผมเองก็อยากเปิดร้านชาบูในแบรนด์ของตัวเอง แต่ตอนนี้ขายไม้ละ10บาทไปก่อนนะ 5555 เพิ่มเปิดร้านได้ 8-9เดือนเอง ร้านเริ่มอยู่ตัวบ้างแล้วแต่ก็ไม่ใช่ทุกวันที่จะขายได้ดีนะแล้วแต่วันครับ นอกเรื่องละ ตลอด2เกือบ3ปีที่เลิกกับแฟนคนนี้มา เอาจริงๆ ผมไม่เคยได้ลงหลักกับใครเลย เพราะช่วงที่เรียนจบผมมาช่วยแม่ขายข้าวราดแกง เกือบ2ปี เบื่อนะแต่ถ้าคิดจะค้าขายแล้วเรื่องแค่นี้ผ่านไม่ได้ ก็อย่าหวังจะได้เป็นเจ้ากิจการเลยคำพูดแม่ผมที่จำขึ้นใจมาทุกวันนี้ เรื่องมันมีอยู่ว่า เอาจริงๆผมเหมือนโรคจิตอยู่อย่างคือผมชอบไปส่องเฟชแฟนเก่าแต่คือนานๆทีนะ ไม่ใช่ทุกวัน เหตุผลคือ นางคือผู้หญิงที่ทำให้ผมมีไฟในการถีบตัวเองมาตลอดจนทุกวันนี้ พร้อมกับการค่อยๆเปลี่ยนแปลงตัวเอง จากคนที่ไม่มีความคิดเรื่องอนาคตหรืออะไรเลยเพราะคิดว่าแค่สมบัติพ่อแม่ก็อยู่ได้แล้ว อยู่ได้กับผีนะสิ นางเป็นผู้หญิงที่เด็ดขาดมากๆ เอาง่ายขากคนที่ไม่มีเรื่องอนาคตแทนเจ้าชู้ชนิดได้ ฉายาว่า เสือเงียบ เพราะได้ใคร เพื่อนหรืออาจารย์ที่สนิทไม่มีทางได้รู้ สมัยนั้นแสบสุดๆในรุ่นเลยก็ว่าได้ แต่เอาจริงๆพอมาคิดได้คือ เราไม่ควรทำแบบนั้น จนมาเจอนางนี้และ นางเหมือนเข้าจัดระเบียบความคิดผมใหม่หมดเลย ทั้งเรื่องการเงิน การเรียน เรื่องผู้หญิง เหมือนผมนี้เปลี่ยนไปเป็นคนละคน ไม่มีนอกกายนอกใจ เพราะอีโต้อยู่ในมือนาง😭😭 พร้อมกับมวยที่นางโดนพ่อสอนมาแต่เด็กๆ นางเป็นคนที่เรียนเก่งมากๆ มีคนรุมจีบนางเยอะมากแต่ผมเหมือนคนที่ถูกหวยอะ เพราะเคยขอกับพระพิรุณว่าถ้าได้นางมาเป็นแฟนลูกช้างจะเปลี่ยนตัวเอง จำคำนี้ได้เลย ตอนนั้นมีความสุขมากๆตลอดเวลาที่เราสองคนคบกัน แต่แล้วเรื่องมันก็จบลงอย่างน่าเศร้าเพราะส่วนนึ่งก็มาจากผมเอง ผมผู้ไม่เคยเสียน้ำตาให้กับสาวคนไหน ตลอดเวลา3-4เดือนแรกคือผมร้องให้ทุกวันอะกว่าจะดีขึ้นทรมานสุดๆ ด้วยวันเวลาผ่านไปเลื่อยๆ ช่วงนั้นผมไม่ค่อยไปส่องเฟชนางนานมากๆ เลยไม่ค่อยรู้เรื่องความเลื่อนไหวนาง แต่แล้วต้นเดือนมีนาคม ผมก็เปิดร้านปกตินะ แต่สิ่งที่ผิดปกติคือ ผมรู้สึกถึงสายตาอาฆาตคู่นึ่งมองมาอย่างผม ผมหันไปมองก็ตกใจนะชนิดลูกค้าถามอะไรมาตอนผมเงียบอย่างเดียวและลืมหมดสิ้นกะบสิ่งที่ลูกค้าถาม ด้วยสายตาคู่นั้นจ้องมองผมอยู่มันคือสายตาของแฟนเก่าผมเอง เอาจริงๆในใจผมนี้ความรู้สึกล้านแปดบอกเลยตีกันมั่วไปหมดทำไรไม่ถูก แต่แล้วนางก็เดินมาหยิบของแล้วบอกว่าน้ำใส่ค่ะ ผมตอนนั้นยอมรับทำตัวไม่ถูกจริงๆ ได้แต่ตอบว่าครับนางก็เดินไปดูของร้านอื่น จริงๆผมใกล้จะปิดร้านแล้วละเพราะของที่เรียมไว้ใกล้จะหมดแล้ว พอได้สติผมก็ทำของลูกค้าที่ยืนรอ แถมเค้าแซวมาว่าตั้งแต่มาซื้อของที่ร้านนี้ไม่เคยทำตัวเองแบบนี้ เจอสาวถูกใจละสิ น้องเค้าน่ารักนะไปเข้าไปจีบเลยเดียวพวกพี่ช่วยเชียร์ 5555 ผมก็หัวเราะกลบเกลื่อนแล้วพูดในใจว่า โถ๊พี่นั้นและเมียเก่าผมเอง เอาจริงขอทำของลูกค้าทุกคนเสร็จผมก็เหลือของนางเป็นคนสุดท้ายเพราะในใจอยากให้นางกินของร้อนเพราะนางเดินในตลาดแล้วเดินจนร้านเค้าปิดกะนหมดแล้ว ผมนี้คิดในใจ ลืมอะไรไหมครับคุณเธอ ลืมมาเอาของที่คุณเธอสั่งไง อยู่ร้านตรูเนีย ตอนนั้นก็4ทุ่มกว่าๆแล้ว นางก็ค่อยๆเดินมาเอาของที่สั่งกับผม แต่คงเพราะเราไม่เจอกันนานก็เลยคุยตามสาระทุกข์สุขดิบกันไป ผมก็ถามว่าเที่ยวหลอ นางบอกว่าเปล่านางได้มาทำงานที่ใหม่อยู่โรงพยาบาลสัตว์แถวรังสิต ผมก็อ่อก็ไม่ไกลไม่ใกล้ แต่นางบอกไม่เคยมาแถวนี้หอก็เต็มจนนางมาได้หอที่ไกลขากที่ทำงานพอสมควร ผมถามว่าอยู่แถวไหน นางตรงนี้ซึ่งหอนางก็ไม่ไกลจากบ้านผมมากเท่าไรนะ นางก็เริ่มถามผมทันที่ว่าคิดไงมาขายของตอนนี้เศรษฐกิจไม่ค่อยดีอุส่าเรียนจบถึงวิศวะโลจิสติกส์มา หน้าจะเข้าบริษัทขนส่งได้สบายๆ ผมก็บอกไปว่าอยากเปิดธุรกิจเป็นของตัวเองมากกว่า เราก็คุยกันสักพักนางก็ว่าจะเข้าหอ แต่วินมอเตอร์ไซค์หมด ไม่มีรถเพราะนางยังไม่รู้จะมาอยู่ตรงไหนของปทุมธานี เลยยังไม่ให้ทางบ้านส่งรถมา ผมก็อาสาไปส่งที่หอพักแต่สายตาอาฆาตนี้เอาเรื่องจริงๆ แต่หลังจากวันนั้นผ่านไปนางก็มาที่ร้านบางนะอาทิตย์ละ2-3ครั้งเพราะตลาดแถวนี้ใกล้หอพักนางที่สุดแล้ว ถ้าวันไหนนางเบื่อๆก็รอจนผมปิดร้านก็พาไปส่งแต่สายตานางก็อาฆาตเหมือนเดิม แต่ความรู้สึกในใจผมตอนนั้นเริ่มปกติแล้วคือคิดว่า ไอ้คำว่ารีเทิร์นนี้ไม่มีจริงหลอกหรือมีไม่กี่คู่หลอกส่วนใหญ่เลิกแล้วก็ไปเป็นหาแฟนใหม่กันหมด แค่ให้เค้าเลิกทำสายตาอาฆาตยังยากเลย ผมรู้ลึกๆนางคงแค้นผมอยู่ แต่นางไม่ใช่คนในพื้นที่ไง บางครั้งต้องพึ่งผม แต่นางก็ขู่เป็นแมวเลยว่า ถ้าคิดทำไรไม่ดีกับนางนางเอาเรื่องผมให้ถึงที่สุดผมก็คิดในใจโถ๊มีพระนางทั้ง
สิบอยู่เว๊ย พระนางทั้งสิบคือมือกูเนีย กูไม่ง้อหลอกนะ 555 คือวันหยุดนางก็พานางไปเที่ยวห้างซื้อของบ้าง พาไปไหว้พระบ้าง ตอนนั้นนางพาไปไหว้ 9 วัด เอาสะก้าวขาไม่ออกแถมปวดตูดมากๆด้วย 555 มีแซะผมด้วยจิตใจจะได้ดีขึ้นบ้างผมนี้เอาจริงเริ่มเบื่อ เบื่อจนที่ไม่มีค่าแรงแฟนก็ไม่ใช่ ก็แค่อดีต บอกให้เลี้ยงกาแฟ นางก็ส่วนมาเลยไหนอะตัง ว๊ะไอ้นี่พามายังให้เราออกตังเองอีก หลายคนอาจจะงงทั้งที่จบกันไม่สวยทำไมนางถึงชวนผมไปนั้นไปนี้ เพราะนางรู้นิสัยคือ ผมไม่ใช่พวกฉวยโอกาสกับนาง เพราะเราไปกันเฉพาะตอนเช้าเท่านั้นที่ไปไหนมาไหนสองคนบางทีก็มีรุ่นพี่ที่ทำงานนางไปด้วย ก็เป็นแบบนี้มาตลอด4เดือนกว่าๆ จนเข้ามาเดือนปลายเดือนมิถุนาก็เกิดเรื่องกับนาง คือมันมีผู้ชายมาตามจีบนางชนิดตื้อนางมาเกือบเดือน นางปฏิเสธไปตลอดนะว่านางไม่ชอบไม่คิดอะไรด้วยและนางบอกว่านางมีแฟนแล้ว แต่เหมือนทางนั้นไม่ค่อยเชื่อ สุดท้ายนางคงจนปัญญาหวยก็เลยมาออกที่ผมเฉยเลย นางบอกจะคุยไหมกับแฟนนางเพราะแฟนกำลังมาหา เหมือนนางคงคิดแผนไว้แล้วแต่ผมผู้ไม่รู้เรื่องอะไรเลยนี่สิก็งงอยู่นางบอกมาหาหน่อยมีเรื่องให้ช่วยมีบอกด้วยขอไวที่สุดเท่าที่พี่จะมาได้ ผมนี้น้ำยังไม่อาบกินข้าวยังไม่ได้กินนอนจนเตียงอยู่เลยตอนนั้นไวสุดคือ ล้างหน้าแปลกฟันเพราะคิดว่าตัวเองสะบาดอยู่แล้วเลยไม่อาบเพราะคิดว่าเป็นเรื่องด่วนฉีดน้ำหอมพอ พอไปถึงนางพูดมาประโยคนึ่ง พี่แกล้งเป็นแฟนหนูหน่อยสิแล้วทักไปบอกให้คนนี้เลิกตามตื้อสักทีนางรำคาญมากๆ โทรตื้อโทรจิกตลอด10นาที ผมก็จัดการให้ทักไปบอกว่า คุณช่วยเลิกยุ่งกับคุณแฟนผมได้ไหมครับ มันอ่านแต่ไม่ตอบ ไม่ถึงนาทีมันบล็อกเฟชแฟนเก่าผมไปเลย ตอนแรกว่าจะกลับมาอาบน้ำเตรียมขายของ แต่ผมบอกกับนางว่า เนียตลอดเวลาที่มาอยู่ที่นี่ใช่พี่เป็นทาสเลย แล้วผมก็ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงของนาง นางก็ไล่ผมให้กลับ ผมบอกว่าไม่กลับจะนอนง่วงก็ง่วงโทรมาปลุกผมตอน6โมงเช้า ผมนี้โมโหมากๆ นางไล่ให้ผมกลับไปเตรียมของซื้อของได้แล้วไล่ผมอยู่แบบนั้น ผมก็หน้าด้านนอนไม่ยอมลุก สุดท้ายนางคงหัวเสียและบวกกับขี้เกลียดไล่แล้วเลยนอนลงข้างๆ เอาหมอนข้างมาขั้นกลาง หันหลังให้ผม เอาจริงตอนนั้นผมอะคิดถึงอดีตที่อยู่กับนางมากๆ แต่ทุกวันนี้มันแตกต่างออกไปสะทีไหน อยู่ๆผมก็ได้เสียสะอึกของนางนะเป็นจังหวะ ตอนแรกผมคิดว่านางกลัวผม ผมเลยบอกว่าเดียวพี่กลับก็ได้ ไม่ต้องกลัวหลอกเรื่องของเรามันจบไปแล้ว ผมแค่อยากถ่ายโทษกับเรื่องในวันนั้นเมื่อเกือบ3ปีก่อน (ผมเลิกกันไม่มีมือที่สามมาเกี่ยวข้องด้วยนะบอกก่อนมันพังเพราะผม) นางพูดออกมาคำนึ่งพี่รู้ปะทำไหมหนูถึงไม่กล้าเปิดใจให้ใครเพราะว่ากลัวหนูจะมาเจอนั้นอีก พี่ทำมันพังไปหมดแล้วกับคำว่าเชื่อใจไว้ใจ ผมได้ยินคำนี้ผมนี้จุกสุดๆ ผมนี้น้ำตาตกในเลยครับ ผมพูดได้แค่ว่า พี่ขอโทษ นางก็ลุกขึ้นมานั่งแล้วหันมามองผมสายตารู้สึกเสียใจมากๆ น้ำตานี้ไหลเป็นทางเลยผมทำไรไม่ถูกได้แต่เอื้อมมือไปปาดน้ำสองข้างยิ่งทำนางยิ่งร้องไม่ใช่เพราะซึ่งที่ผมทำเพราะพิมเสมที่ผมใช่นิ้วป้านมือมาป้ายจมูก นางก็ร้องไปแสบตาไป จนต้องลุกไปล้างหน้า แล้วออกมาบ่นผมยับเลยพอรู้ว่านิ้วผมไปป้ายพิมเสมมา ใครจะไปรู้ละว่านางจะร้องให้ นางจะร้องให้กับเรื่องที่ผ่านมา เอาจริงตอนนั้นผมก็ตัดใจเรื่องนางไปแล้วคิดแค่ทุกวันนี้ที่ยอมทำตามที่นางขอเพราะอยากถ่ายโทษให้นางให้มาที่สุด ตอนที่นางเช็ดหน้าผมก็ลุกขึ้นกอดนางแบบตอนนั้นผมลืมตัวแล้วก็ขอโทษนางพร้อมกะบน้ำตาที่นางไม่เคยเห็น ผมยอมรับว่ามันยังรักและยังเจ็บใจตัวเอง นางตกใจมากๆนางพูดบอกว่าพี่หนูขอโทษไม่คิดว่าพี่จะร้องให้ ผมร้องให้หนักมากเหมือน3ปีนั้นมันเก็บกดมาตลอดอยากระบาย ให้ออกมาให้หมดกับนางในวันนั้นแล้วคิดว่าต่อไปผมจะไม่ติดต่อกับนาง แต่เรื่องมันไม่ใช่อย่างที่ผมคิด พออยู่ๆนางก็มาปาดน้ำตาให้ผม ผมบอกเอาคืนปะเนียแอบป้ายพิมเสพใช่ไหม นางบอกป่าวนางบอกผมร้องให้ทำไม ผมบอกผมรู้สึกผิด รู้สึกผิดกับเรื่องวันนั้นจริงๆ ไม่อยากให้มันเกิดขึ้นแต่มันเกิดขึ้นแล้ว แล้วกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ ผมนี้ปล่อยโฮหนักเลยนางเองก็ร้องให้อีก คราวนี้แข่งกันร้องเฉยเลยสักพัก สายตามองกัน อ่านมาถึงตรงนี้แล้วผมคิดว่าผู้อ่านคงนึกออกนะว่าอะไรจะเกิดตอนไหน นี้ไม่ใช่ละครไทย แต่คือชีวิตจริง วันนั้นผมหยุดขายของมาอยู่ะกับนางทั้งวันนางก็ขอลางาน ผมมารู้สึกตัวอีกที่ก็บ่าย3กว่าๆแล้ว นางปลุกชวนผมไปหาไรกิน ผมนี้ก็บอกตั้งแต่เช้ายังไม่ได้อาบน้ำ ผมก็บอกให้นางไปอาบน้ำ พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จผมก็พานางมาที่บ้านให้นางรอที่บ้านผมก็จะกลับมาอาบน้ำที่บ้าน พอถึงบ้าน แม่ก็พูดแซงขึ้นมาเลยไปหาสาวจนเสียงานเสียการเลยนะไปตัวดี ผมเลยบอกแม่นี้ไงคนที่คบกันตอนเรียนมหาลัย แม่ผมนี้เงียบไปเลย นางก็ไหว้แม่ผมแล้วก็ยิ้ม แม่ว่าผมว่าเรานี้โง่เนอะปล่อยคนน่ารักให้หลุดมือ ผมบอกว่าเดียวไปอาบน้ำก่อน พอขค้นไปอาบน้ำเสร็จลงมาจะพานางไปหาไรกิน พอเดินลงบันไดมาได้สองสามขั้น ได้ยินเสียงแม่กับแฟนเก่าคุยกันหัวเราะกันไปเหมือนคนคุยถูกคอกันเลย ผมเดินลงไปบอกแม่ว่าเดียวมานะพาน้องไปหาไรกินก่อน แม่ก็สายเปย์เลยอะ 500 พาน้องไปหาไรกินนะ ผมนี้สวนขึ้นมาเลย500ไม่พอขอสองพันได้ปะ แม่บอกมีสองตีนกูอะจะเอาไหม ให้เงินฟรีๆยังเรื่องมากอีก นางก็ขำ สรุปวันนั้นผมพานางไปกินชาบู พาไปเดินออกกำลัง สายตาอาฆาตก็เริ่มเปลี่ยน ตั้งแต่วันนั้นมาถึงกลางเดือนธันวา ผมไม่เคยได้กลับมานอนบ้านขายของเสร็จอาบน้ำแล้วก็ไปหอนางดึกแค่ไหนก็ไปเพราะน้องเลิกงานมาก็มาช่วยผมขายของที่ร้านไหมก็มานั่งให้ยุงกัดเล่นๆ เลยจนแม่บอกว่าไปอยู่หอทำไมชวนกันมาอยู่บ้าน สรุปผมก็ไปขนของของนางมาอยู่บ้าน จนพี่ที่ทำงานถามว่าสรุปเราสองคนเป็นอะไรกัน นางก็บอกว่าแฟนเก่าเล่าใหม่ ปล. ผมอยากบอกอย่างนี้นะ บางคนเลิกกันไปก็ใช่ว่าจะกลับมาคบกันไม่ได้ แต่มันก็มีหลายปัจจัยที่จะกลับมาคบกันใหม่ แล้วไม่ใช่ว่าหนังสือเก่าจะจบลงแบบเดิม เหมือนมันได้อ่านซ้ำแล้วเราเริ่มเข้าใจมันมากขึ้นเพราะมีภูมิคุ้มกันตอนที่เราอ่านมันครั้งแรง ทุกวันนี้ก็คุยกับทางแม่ของน้องไว้แล้วจะขอหมั้นนางไว้ก่อน เพราะเหมือนนางประจำเดือนไม่มาเดือนกว่าๆแล้ว แต่ผมตัดสินใจไปแล้วอะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด นางถึงจะเครียดบางกับเรื่องนี้แต่นางบอกถ้ามันติดจริงๆก็พร้อมที่จะเลี้ยงอยู่แล้วลูกของเราทั้งคน ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย จริงๆตอนเกือบมานี่เรื่องมันยาวมากๆ กว่าจะกลับมารักกันกว่าจะปลดโซ่ที่ล่ามความทรงจำเก่าออกได้ ผมนี้ดีใจครับที่ได้นางกลับมาเป็นส่วนนึ่งในหัวใจและชีวิตประจำวันจนถึงทุกวันนี้
คุณเชื่อเรื่องปาฎิหารย์แค่กับคำว่า ของคนรักเก่า ไหม
เข้าเรื่องดีกว่า ผมกับแฟนเก่าหลังจากเลิกลากันไปก็ไม่เคยได้ข่าวหรือติดต่อกันเลยคือว่าง่ายๆตัดขาดกันอะครับเพราะต่างคนต่างก็เดินไปในเส้นทางของตัวเอง เดินตามฝัน ผมเองก็อยากเปิดร้านชาบูในแบรนด์ของตัวเอง แต่ตอนนี้ขายไม้ละ10บาทไปก่อนนะ 5555 เพิ่มเปิดร้านได้ 8-9เดือนเอง ร้านเริ่มอยู่ตัวบ้างแล้วแต่ก็ไม่ใช่ทุกวันที่จะขายได้ดีนะแล้วแต่วันครับ นอกเรื่องละ ตลอด2เกือบ3ปีที่เลิกกับแฟนคนนี้มา เอาจริงๆ ผมไม่เคยได้ลงหลักกับใครเลย เพราะช่วงที่เรียนจบผมมาช่วยแม่ขายข้าวราดแกง เกือบ2ปี เบื่อนะแต่ถ้าคิดจะค้าขายแล้วเรื่องแค่นี้ผ่านไม่ได้ ก็อย่าหวังจะได้เป็นเจ้ากิจการเลยคำพูดแม่ผมที่จำขึ้นใจมาทุกวันนี้ เรื่องมันมีอยู่ว่า เอาจริงๆผมเหมือนโรคจิตอยู่อย่างคือผมชอบไปส่องเฟชแฟนเก่าแต่คือนานๆทีนะ ไม่ใช่ทุกวัน เหตุผลคือ นางคือผู้หญิงที่ทำให้ผมมีไฟในการถีบตัวเองมาตลอดจนทุกวันนี้ พร้อมกับการค่อยๆเปลี่ยนแปลงตัวเอง จากคนที่ไม่มีความคิดเรื่องอนาคตหรืออะไรเลยเพราะคิดว่าแค่สมบัติพ่อแม่ก็อยู่ได้แล้ว อยู่ได้กับผีนะสิ นางเป็นผู้หญิงที่เด็ดขาดมากๆ เอาง่ายขากคนที่ไม่มีเรื่องอนาคตแทนเจ้าชู้ชนิดได้ ฉายาว่า เสือเงียบ เพราะได้ใคร เพื่อนหรืออาจารย์ที่สนิทไม่มีทางได้รู้ สมัยนั้นแสบสุดๆในรุ่นเลยก็ว่าได้ แต่เอาจริงๆพอมาคิดได้คือ เราไม่ควรทำแบบนั้น จนมาเจอนางนี้และ นางเหมือนเข้าจัดระเบียบความคิดผมใหม่หมดเลย ทั้งเรื่องการเงิน การเรียน เรื่องผู้หญิง เหมือนผมนี้เปลี่ยนไปเป็นคนละคน ไม่มีนอกกายนอกใจ เพราะอีโต้อยู่ในมือนาง😭😭 พร้อมกับมวยที่นางโดนพ่อสอนมาแต่เด็กๆ นางเป็นคนที่เรียนเก่งมากๆ มีคนรุมจีบนางเยอะมากแต่ผมเหมือนคนที่ถูกหวยอะ เพราะเคยขอกับพระพิรุณว่าถ้าได้นางมาเป็นแฟนลูกช้างจะเปลี่ยนตัวเอง จำคำนี้ได้เลย ตอนนั้นมีความสุขมากๆตลอดเวลาที่เราสองคนคบกัน แต่แล้วเรื่องมันก็จบลงอย่างน่าเศร้าเพราะส่วนนึ่งก็มาจากผมเอง ผมผู้ไม่เคยเสียน้ำตาให้กับสาวคนไหน ตลอดเวลา3-4เดือนแรกคือผมร้องให้ทุกวันอะกว่าจะดีขึ้นทรมานสุดๆ ด้วยวันเวลาผ่านไปเลื่อยๆ ช่วงนั้นผมไม่ค่อยไปส่องเฟชนางนานมากๆ เลยไม่ค่อยรู้เรื่องความเลื่อนไหวนาง แต่แล้วต้นเดือนมีนาคม ผมก็เปิดร้านปกตินะ แต่สิ่งที่ผิดปกติคือ ผมรู้สึกถึงสายตาอาฆาตคู่นึ่งมองมาอย่างผม ผมหันไปมองก็ตกใจนะชนิดลูกค้าถามอะไรมาตอนผมเงียบอย่างเดียวและลืมหมดสิ้นกะบสิ่งที่ลูกค้าถาม ด้วยสายตาคู่นั้นจ้องมองผมอยู่มันคือสายตาของแฟนเก่าผมเอง เอาจริงๆในใจผมนี้ความรู้สึกล้านแปดบอกเลยตีกันมั่วไปหมดทำไรไม่ถูก แต่แล้วนางก็เดินมาหยิบของแล้วบอกว่าน้ำใส่ค่ะ ผมตอนนั้นยอมรับทำตัวไม่ถูกจริงๆ ได้แต่ตอบว่าครับนางก็เดินไปดูของร้านอื่น จริงๆผมใกล้จะปิดร้านแล้วละเพราะของที่เรียมไว้ใกล้จะหมดแล้ว พอได้สติผมก็ทำของลูกค้าที่ยืนรอ แถมเค้าแซวมาว่าตั้งแต่มาซื้อของที่ร้านนี้ไม่เคยทำตัวเองแบบนี้ เจอสาวถูกใจละสิ น้องเค้าน่ารักนะไปเข้าไปจีบเลยเดียวพวกพี่ช่วยเชียร์ 5555 ผมก็หัวเราะกลบเกลื่อนแล้วพูดในใจว่า โถ๊พี่นั้นและเมียเก่าผมเอง เอาจริงขอทำของลูกค้าทุกคนเสร็จผมก็เหลือของนางเป็นคนสุดท้ายเพราะในใจอยากให้นางกินของร้อนเพราะนางเดินในตลาดแล้วเดินจนร้านเค้าปิดกะนหมดแล้ว ผมนี้คิดในใจ ลืมอะไรไหมครับคุณเธอ ลืมมาเอาของที่คุณเธอสั่งไง อยู่ร้านตรูเนีย ตอนนั้นก็4ทุ่มกว่าๆแล้ว นางก็ค่อยๆเดินมาเอาของที่สั่งกับผม แต่คงเพราะเราไม่เจอกันนานก็เลยคุยตามสาระทุกข์สุขดิบกันไป ผมก็ถามว่าเที่ยวหลอ นางบอกว่าเปล่านางได้มาทำงานที่ใหม่อยู่โรงพยาบาลสัตว์แถวรังสิต ผมก็อ่อก็ไม่ไกลไม่ใกล้ แต่นางบอกไม่เคยมาแถวนี้หอก็เต็มจนนางมาได้หอที่ไกลขากที่ทำงานพอสมควร ผมถามว่าอยู่แถวไหน นางตรงนี้ซึ่งหอนางก็ไม่ไกลจากบ้านผมมากเท่าไรนะ นางก็เริ่มถามผมทันที่ว่าคิดไงมาขายของตอนนี้เศรษฐกิจไม่ค่อยดีอุส่าเรียนจบถึงวิศวะโลจิสติกส์มา หน้าจะเข้าบริษัทขนส่งได้สบายๆ ผมก็บอกไปว่าอยากเปิดธุรกิจเป็นของตัวเองมากกว่า เราก็คุยกันสักพักนางก็ว่าจะเข้าหอ แต่วินมอเตอร์ไซค์หมด ไม่มีรถเพราะนางยังไม่รู้จะมาอยู่ตรงไหนของปทุมธานี เลยยังไม่ให้ทางบ้านส่งรถมา ผมก็อาสาไปส่งที่หอพักแต่สายตาอาฆาตนี้เอาเรื่องจริงๆ แต่หลังจากวันนั้นผ่านไปนางก็มาที่ร้านบางนะอาทิตย์ละ2-3ครั้งเพราะตลาดแถวนี้ใกล้หอพักนางที่สุดแล้ว ถ้าวันไหนนางเบื่อๆก็รอจนผมปิดร้านก็พาไปส่งแต่สายตานางก็อาฆาตเหมือนเดิม แต่ความรู้สึกในใจผมตอนนั้นเริ่มปกติแล้วคือคิดว่า ไอ้คำว่ารีเทิร์นนี้ไม่มีจริงหลอกหรือมีไม่กี่คู่หลอกส่วนใหญ่เลิกแล้วก็ไปเป็นหาแฟนใหม่กันหมด แค่ให้เค้าเลิกทำสายตาอาฆาตยังยากเลย ผมรู้ลึกๆนางคงแค้นผมอยู่ แต่นางไม่ใช่คนในพื้นที่ไง บางครั้งต้องพึ่งผม แต่นางก็ขู่เป็นแมวเลยว่า ถ้าคิดทำไรไม่ดีกับนางนางเอาเรื่องผมให้ถึงที่สุดผมก็คิดในใจโถ๊มีพระนางทั้ง
สิบอยู่เว๊ย พระนางทั้งสิบคือมือกูเนีย กูไม่ง้อหลอกนะ 555 คือวันหยุดนางก็พานางไปเที่ยวห้างซื้อของบ้าง พาไปไหว้พระบ้าง ตอนนั้นนางพาไปไหว้ 9 วัด เอาสะก้าวขาไม่ออกแถมปวดตูดมากๆด้วย 555 มีแซะผมด้วยจิตใจจะได้ดีขึ้นบ้างผมนี้เอาจริงเริ่มเบื่อ เบื่อจนที่ไม่มีค่าแรงแฟนก็ไม่ใช่ ก็แค่อดีต บอกให้เลี้ยงกาแฟ นางก็ส่วนมาเลยไหนอะตัง ว๊ะไอ้นี่พามายังให้เราออกตังเองอีก หลายคนอาจจะงงทั้งที่จบกันไม่สวยทำไมนางถึงชวนผมไปนั้นไปนี้ เพราะนางรู้นิสัยคือ ผมไม่ใช่พวกฉวยโอกาสกับนาง เพราะเราไปกันเฉพาะตอนเช้าเท่านั้นที่ไปไหนมาไหนสองคนบางทีก็มีรุ่นพี่ที่ทำงานนางไปด้วย ก็เป็นแบบนี้มาตลอด4เดือนกว่าๆ จนเข้ามาเดือนปลายเดือนมิถุนาก็เกิดเรื่องกับนาง คือมันมีผู้ชายมาตามจีบนางชนิดตื้อนางมาเกือบเดือน นางปฏิเสธไปตลอดนะว่านางไม่ชอบไม่คิดอะไรด้วยและนางบอกว่านางมีแฟนแล้ว แต่เหมือนทางนั้นไม่ค่อยเชื่อ สุดท้ายนางคงจนปัญญาหวยก็เลยมาออกที่ผมเฉยเลย นางบอกจะคุยไหมกับแฟนนางเพราะแฟนกำลังมาหา เหมือนนางคงคิดแผนไว้แล้วแต่ผมผู้ไม่รู้เรื่องอะไรเลยนี่สิก็งงอยู่นางบอกมาหาหน่อยมีเรื่องให้ช่วยมีบอกด้วยขอไวที่สุดเท่าที่พี่จะมาได้ ผมนี้น้ำยังไม่อาบกินข้าวยังไม่ได้กินนอนจนเตียงอยู่เลยตอนนั้นไวสุดคือ ล้างหน้าแปลกฟันเพราะคิดว่าตัวเองสะบาดอยู่แล้วเลยไม่อาบเพราะคิดว่าเป็นเรื่องด่วนฉีดน้ำหอมพอ พอไปถึงนางพูดมาประโยคนึ่ง พี่แกล้งเป็นแฟนหนูหน่อยสิแล้วทักไปบอกให้คนนี้เลิกตามตื้อสักทีนางรำคาญมากๆ โทรตื้อโทรจิกตลอด10นาที ผมก็จัดการให้ทักไปบอกว่า คุณช่วยเลิกยุ่งกับคุณแฟนผมได้ไหมครับ มันอ่านแต่ไม่ตอบ ไม่ถึงนาทีมันบล็อกเฟชแฟนเก่าผมไปเลย ตอนแรกว่าจะกลับมาอาบน้ำเตรียมขายของ แต่ผมบอกกับนางว่า เนียตลอดเวลาที่มาอยู่ที่นี่ใช่พี่เป็นทาสเลย แล้วผมก็ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงของนาง นางก็ไล่ผมให้กลับ ผมบอกว่าไม่กลับจะนอนง่วงก็ง่วงโทรมาปลุกผมตอน6โมงเช้า ผมนี้โมโหมากๆ นางไล่ให้ผมกลับไปเตรียมของซื้อของได้แล้วไล่ผมอยู่แบบนั้น ผมก็หน้าด้านนอนไม่ยอมลุก สุดท้ายนางคงหัวเสียและบวกกับขี้เกลียดไล่แล้วเลยนอนลงข้างๆ เอาหมอนข้างมาขั้นกลาง หันหลังให้ผม เอาจริงตอนนั้นผมอะคิดถึงอดีตที่อยู่กับนางมากๆ แต่ทุกวันนี้มันแตกต่างออกไปสะทีไหน อยู่ๆผมก็ได้เสียสะอึกของนางนะเป็นจังหวะ ตอนแรกผมคิดว่านางกลัวผม ผมเลยบอกว่าเดียวพี่กลับก็ได้ ไม่ต้องกลัวหลอกเรื่องของเรามันจบไปแล้ว ผมแค่อยากถ่ายโทษกับเรื่องในวันนั้นเมื่อเกือบ3ปีก่อน (ผมเลิกกันไม่มีมือที่สามมาเกี่ยวข้องด้วยนะบอกก่อนมันพังเพราะผม) นางพูดออกมาคำนึ่งพี่รู้ปะทำไหมหนูถึงไม่กล้าเปิดใจให้ใครเพราะว่ากลัวหนูจะมาเจอนั้นอีก พี่ทำมันพังไปหมดแล้วกับคำว่าเชื่อใจไว้ใจ ผมได้ยินคำนี้ผมนี้จุกสุดๆ ผมนี้น้ำตาตกในเลยครับ ผมพูดได้แค่ว่า พี่ขอโทษ นางก็ลุกขึ้นมานั่งแล้วหันมามองผมสายตารู้สึกเสียใจมากๆ น้ำตานี้ไหลเป็นทางเลยผมทำไรไม่ถูกได้แต่เอื้อมมือไปปาดน้ำสองข้างยิ่งทำนางยิ่งร้องไม่ใช่เพราะซึ่งที่ผมทำเพราะพิมเสมที่ผมใช่นิ้วป้านมือมาป้ายจมูก นางก็ร้องไปแสบตาไป จนต้องลุกไปล้างหน้า แล้วออกมาบ่นผมยับเลยพอรู้ว่านิ้วผมไปป้ายพิมเสมมา ใครจะไปรู้ละว่านางจะร้องให้ นางจะร้องให้กับเรื่องที่ผ่านมา เอาจริงตอนนั้นผมก็ตัดใจเรื่องนางไปแล้วคิดแค่ทุกวันนี้ที่ยอมทำตามที่นางขอเพราะอยากถ่ายโทษให้นางให้มาที่สุด ตอนที่นางเช็ดหน้าผมก็ลุกขึ้นกอดนางแบบตอนนั้นผมลืมตัวแล้วก็ขอโทษนางพร้อมกะบน้ำตาที่นางไม่เคยเห็น ผมยอมรับว่ามันยังรักและยังเจ็บใจตัวเอง นางตกใจมากๆนางพูดบอกว่าพี่หนูขอโทษไม่คิดว่าพี่จะร้องให้ ผมร้องให้หนักมากเหมือน3ปีนั้นมันเก็บกดมาตลอดอยากระบาย ให้ออกมาให้หมดกับนางในวันนั้นแล้วคิดว่าต่อไปผมจะไม่ติดต่อกับนาง แต่เรื่องมันไม่ใช่อย่างที่ผมคิด พออยู่ๆนางก็มาปาดน้ำตาให้ผม ผมบอกเอาคืนปะเนียแอบป้ายพิมเสพใช่ไหม นางบอกป่าวนางบอกผมร้องให้ทำไม ผมบอกผมรู้สึกผิด รู้สึกผิดกับเรื่องวันนั้นจริงๆ ไม่อยากให้มันเกิดขึ้นแต่มันเกิดขึ้นแล้ว แล้วกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ ผมนี้ปล่อยโฮหนักเลยนางเองก็ร้องให้อีก คราวนี้แข่งกันร้องเฉยเลยสักพัก สายตามองกัน อ่านมาถึงตรงนี้แล้วผมคิดว่าผู้อ่านคงนึกออกนะว่าอะไรจะเกิดตอนไหน นี้ไม่ใช่ละครไทย แต่คือชีวิตจริง วันนั้นผมหยุดขายของมาอยู่ะกับนางทั้งวันนางก็ขอลางาน ผมมารู้สึกตัวอีกที่ก็บ่าย3กว่าๆแล้ว นางปลุกชวนผมไปหาไรกิน ผมนี้ก็บอกตั้งแต่เช้ายังไม่ได้อาบน้ำ ผมก็บอกให้นางไปอาบน้ำ พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จผมก็พานางมาที่บ้านให้นางรอที่บ้านผมก็จะกลับมาอาบน้ำที่บ้าน พอถึงบ้าน แม่ก็พูดแซงขึ้นมาเลยไปหาสาวจนเสียงานเสียการเลยนะไปตัวดี ผมเลยบอกแม่นี้ไงคนที่คบกันตอนเรียนมหาลัย แม่ผมนี้เงียบไปเลย นางก็ไหว้แม่ผมแล้วก็ยิ้ม แม่ว่าผมว่าเรานี้โง่เนอะปล่อยคนน่ารักให้หลุดมือ ผมบอกว่าเดียวไปอาบน้ำก่อน พอขค้นไปอาบน้ำเสร็จลงมาจะพานางไปหาไรกิน พอเดินลงบันไดมาได้สองสามขั้น ได้ยินเสียงแม่กับแฟนเก่าคุยกันหัวเราะกันไปเหมือนคนคุยถูกคอกันเลย ผมเดินลงไปบอกแม่ว่าเดียวมานะพาน้องไปหาไรกินก่อน แม่ก็สายเปย์เลยอะ 500 พาน้องไปหาไรกินนะ ผมนี้สวนขึ้นมาเลย500ไม่พอขอสองพันได้ปะ แม่บอกมีสองตีนกูอะจะเอาไหม ให้เงินฟรีๆยังเรื่องมากอีก นางก็ขำ สรุปวันนั้นผมพานางไปกินชาบู พาไปเดินออกกำลัง สายตาอาฆาตก็เริ่มเปลี่ยน ตั้งแต่วันนั้นมาถึงกลางเดือนธันวา ผมไม่เคยได้กลับมานอนบ้านขายของเสร็จอาบน้ำแล้วก็ไปหอนางดึกแค่ไหนก็ไปเพราะน้องเลิกงานมาก็มาช่วยผมขายของที่ร้านไหมก็มานั่งให้ยุงกัดเล่นๆ เลยจนแม่บอกว่าไปอยู่หอทำไมชวนกันมาอยู่บ้าน สรุปผมก็ไปขนของของนางมาอยู่บ้าน จนพี่ที่ทำงานถามว่าสรุปเราสองคนเป็นอะไรกัน นางก็บอกว่าแฟนเก่าเล่าใหม่ ปล. ผมอยากบอกอย่างนี้นะ บางคนเลิกกันไปก็ใช่ว่าจะกลับมาคบกันไม่ได้ แต่มันก็มีหลายปัจจัยที่จะกลับมาคบกันใหม่ แล้วไม่ใช่ว่าหนังสือเก่าจะจบลงแบบเดิม เหมือนมันได้อ่านซ้ำแล้วเราเริ่มเข้าใจมันมากขึ้นเพราะมีภูมิคุ้มกันตอนที่เราอ่านมันครั้งแรง ทุกวันนี้ก็คุยกับทางแม่ของน้องไว้แล้วจะขอหมั้นนางไว้ก่อน เพราะเหมือนนางประจำเดือนไม่มาเดือนกว่าๆแล้ว แต่ผมตัดสินใจไปแล้วอะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด นางถึงจะเครียดบางกับเรื่องนี้แต่นางบอกถ้ามันติดจริงๆก็พร้อมที่จะเลี้ยงอยู่แล้วลูกของเราทั้งคน ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย จริงๆตอนเกือบมานี่เรื่องมันยาวมากๆ กว่าจะกลับมารักกันกว่าจะปลดโซ่ที่ล่ามความทรงจำเก่าออกได้ ผมนี้ดีใจครับที่ได้นางกลับมาเป็นส่วนนึ่งในหัวใจและชีวิตประจำวันจนถึงทุกวันนี้