ที่กว้างๆ

คือมันเป็นเรื่องที่เกิดมาซักพักละ คือเวลาจะนอนช่วงใกล้หลับอะช่วงเวลานั้นเราจะค่อยๆรู้สึกง่วงแต่ก็ยังรับรู้ได้อยู่ว่ารอบตัวเกิดอะไรขึ้นและด้วยความที่ผมอาจจะนอนน้อยแต่เป็นคนหลับยากเราก็พยายามเพ่งจิตเพื่

คือมันเป็นเรื่องที่เกิดมาซักพักละ คือเวลาจะนอนช่วงใกล้หลับอะช่วงเวลานั้นเราจะค่อยๆรู้สึกง่วงแต่ก็ยังรับรู้ได้อยู่ว่ารอบตัวเกิดอะไรขึ้นและด้วยความที่ผมอาจจะนอนน้อยแต่เป็นคนหลับยากเราก็พยายามเพ่งจิตเพื่

เราเป็นคนที่ร่าเริงนะ แต่มันจะมีบางเวลาที่เรานั่งนิ่งๆ หรือบางทีกำลังทำอะไรอยู่ไม่ว่าอะไรก็ตามเช่นอาบน้ำอยู่ อ่านหนังสือยู่ จู่ๆเราก็จะชอบคิดว่าถ้าเราตายมันจะเป็นไง แล้วตอนเราตายจะมีใครเสียใจ แล้วร้อง

อยากทราบว่าถ้าจะไปหาหมอจิตแพทย์ จิตเวช พวกที่เกี่ยวกับซึมเศร้าอะไรแบบนี้เราต้องจองคิวที่โรงบาลก่อนมั้ยคะ หรือว่าไปที่โรงบาลตอนเช้าได้เลย

สวัสดีค่ะ เราอยากจะมาขอคำปรึกษา ไม่ก็คำแนะนำค่ะ ช่วงนี้เรามีอะไรให้เครียดเยอะค่ะ แต่พักหลังๆเราเริ่มรู้สึกว่า เราร้องให้บ่อยเกินไปค่ะ ประมาณว่าแค่เรื่องเล็กๆ เรายังร้องไห้ใหญ่โต แถมบางครั้งทำร้ายตัวเอ

คือวันนี้นั่งดู Real ใน Instagram ที่เป็นคนพิการทางจิต กำลังสู้กับลม เตะ ต่อย คุยกับลม กลางสี่แยกกลางถนน แล้วเห็นคอมเมนต์นึงก็น่าจะเขียนขำ ๆ ว่า ”มุมมองเป็นยังไงว่ะ“ อันนี้ทำให้ฉุกคิดเล

อยากนอนจับแนะนำหน่อยคะ ฟังธรรมะก็แล้วใจสงบมากอะแต่ไม่ง่วง

เราอยากปรึกษาจิตแพทย์ ต้องเริ่มยังไงคะ พอดีว่ากลัวไปถึงรพ.แล้ว ไปต่อไม่เป็น อายด้วยค่ะ 😅

ตามหัวกระทู้เลยนะครับ ผมอายุ 28 ปีแล้ว ยังหาความหมายของการมีชีวิตอยู่ไม่ได้เลย ไม่รู้ว่าอะไรคือความสุขของการใช้ชัวิต เกิดคำถามซ้ำๆว่าเกิดมาทำไม สุดท้ายก็ต้องตายอยู่ดี หรืออาจเป็นเพราะดิ้นรนมาตั้งแต่เด

…