เราคบกับเเฟนคนนี้มาตั้งเค้ายังอยู่มัธยมปลาย จนเข้ามหาลัย จนเค้าทำงานมีงานทำมั่นคง ส่วนตัวเราก็ทำงานบริการเเบบชงกาแฟทำขนมอะไรประมาณนี้ เราเจอกันตอนที่เเฟนเราเรียนอยู่ม.6เราทำงานนางเงือกเขียว พอเเฟนเราเข้ามหาลัยเราก็ไม่ได้ทำงานร้านกาแฟเเล้ว เรากลับมาทำงานที่บ้าน บ้านเราขายอะไล่รถยนต์ ต้องขับรถตัวเองไปหาขายหาเสนอสินค้าที่บ้านเราไปประมูลมาเเล้วเอามาขายให้อู่รถ เเละร้านอะไหล่ทั้วไป เรากับเเฟนยังไม่ได้อยู่ด้วยกัน ต่างคนต่างอยู่บ้านของตัวเองในตอนนั้น พอเเฟนเราใกล้เรียนจบมหาลัย เรากับเเฟนได้ออกมาอยู่ด้วยกัน จนเเฟนหางานทำประจำได้ บ้ายคอนโดกันมา2-3ที่ละ ส่วนตอนนี้เราก็ไม่ได้ทำงานกับที่บ้านเเล้ว เพราะเราขายของให้ที่บ้านน้อยลง ปัญหาในครอบครัวก็ตามมา เราไม่ขอเล่านะ เเต่ทุกวันนี้เราคุยกับพ่อเเม่เราไปมาหาสู่เยี่ยมเยียนกันปกติ อ่ะต่อ!!!! ตอนนี้เราก็หางานทำแล้วเป็นร้านขายกาแฟเเต่ไม่ใช่นางเหงือกเขียวเเล้ว เรามีสัตว์เลี้ยง4ตัว กระต่าย3(จริงๆมีกระต่าย5เเต่เสียไปเเล้ว) เเละเเมว1 ก่อนหน้าที่เราจะได้งานล่าสุดที่เป็นร้านขายกาแฟเนี่ย เราว่างงาน มันก็เลยกลายเป็นว่าภาระทุกอย่าง ค่าน้ำค่าไฟค่าเช่าคอนโด ค่าอาหารสัตว์เลี้ยง ค่าไวไฟ เเม้เเต่ค่าเนตเรา เเฟนเป็นคนจ่ายหมดเลย อ้อมี่บ้านเเฟนเราทั้งย่าเเละอาม่าเค้าก็มีเงินเดือนให้เเฟนเรานะ ซึ่งมันก็พอใช้จ่ายได้ทั้งเดือนเเหละ ทีนี้ปัญหาคือเมื่อก่อนนๆๆๆๆเราอ่ะเป็นคนอารมณ์ สารภาพเลยว่าเราชอบทำร้ายร่างกายเเฟนเสมอเวลาทะเลาะกันเเล้วไม่ควบคุมอารมณ์โมโห เราเป็นคนรักษาความสะอาด ทำงานบ้าน ซักผ้า ให้ข้าวให้น้ำสัตว์เลี้ยงเรา คือเอาง่าย งานในบ้านทุกอย่างเราเป็นคนทำ ส่วนเเฟนเราออกไปทำงานประจำ เย็นๆก็กลับมาเเบบนี้ ที่นี้ เเฟนเราอ่ะ จะชอบเเบบไม่รักษาความสะอาด เช่น ถอดกกน.ไว้ในห้องน้ำเเล้วไม่เอาออกมา วางไว้หลายๆๆๆวัน บางทีเราไม่เห็น เเละบางทีเราเห็น พอเราเห็นเราก็บ่นๆๆๆๆๆๆเค้า เเละด้วยความที่เเฟนเราก็กลัวกับอารมณ์ร้ายของเราเเฟนเราก็จะรีบวิ่งไปเอากกน.ออกมาอย่างเร็วเลย เพราะกลัวเราโมโหร้ายเเล้วจะโดนทำร้ายร่างกายอีก ต่อมากินข้าวชามไม่เเช่เเละไม่ล้าง ปล่อยให้เศษอาหารติดชามเเข็งๆ เเล้วเเมลงสาปก็จะมาซึ่งเราเกลียดเเมลงสาปมาก เราก็บ่นๆๆๆๆล้างไปกระเเทกของไป เเฟนเราก็กลัว กลัวจนทำไรไม่ถูก ต้องหาหลบเข้าไปเเกล้งปวดฉี่เข้าห้อง หาขยะเอาออกไปทิ้ง เพื่อที่จะไม่อยากรับรู้หรือมองเห็นว่าเราโมโหร้ายอีกเเล้ว แฟนสระผมเป่าผม ผมร่วง เราที่คอยทำความสะอาดบ้านทุกวัน ต้องเจอผมร่วงเยอะๆๆๆ เราก็บ่นอีก บ่นๆๆๆๆๆๆ เเฟนก็เงียบเพราะกลัวอีกตามเคย เราก็ไม่ได้จะตบจะตีเเฟนทุกครั้งที่เราโมโหร้ายหรอกนะ เเต่บางเหตุการณ์คือเเบบอยู่ใกล้มือ ใกล้ตัวเราอ่ะ เราก็จะหลุดทำเสมอออเบบนี้ เเล้วเหตุการณ์ล่าสุด ช่วงเดือนธันวาที่ผ่านมา เเฟนเราเลิกงาน17:30เเละเป็นอาทิตย์ที่เเฟนต้องกลับไปนอนบ้านเสาชิงช้า (เเฟนจะกลับไปทุกๆก่อนสิ้นเดือน) เเล้ววันนั้นเเฟนเราเลิกงาน เเทนที่เค้าจะกลับบ้าน เค้ากลับเเชทมาบอกเราว่าจะขอกินเหล้ากับเพื่อนตรงร้านข้างๆออฟฟิศ เราก็คือโมโหเลย เเบบระหว่างคอนโดกับที่ทำงานถ้านั่งวินมาก็50฿ไม่เกินนี้ เเทนที่เเฟนเราจะมาหาเราหรือรีบกลับบ้าน กลับเลือกจะกินเหล้ากับเพื่อนในเย็นวันนั้น เเล้วคือมันก็โควิดอ่ะ เราก็ยังไม่อยากให้เเฟนเราไม่นั่งสุงสิงกินดื่มอะไรตอนนั้น เราก็โมโหๆๆๆๆๆ จนเเฟนเราในวันนั้นไม่ทนเราอีกต่อไปแล้ว เเฟนเราจะขอเลิก เค้าบอกว่าเค้าเหนื่อย เค้าไม่มีสังคมเพื่อนสังสรรนอกเวลาเเบบนี้เลย กลับไปบ้าน(คอนโดเวลาอยู่กับเรา)เค้าก็ไม่มีความสุขเลย เค้าบอบช้ำทางจิตใจมาเยอะ เค้าเสีความรู้สึกกับเรามาเยอะมากเเล้ว เพราะเราขี้บ่นเเละอารมณ์ร้อน เค้าบอกเค้าอยากลองไม่มีเราในชีวิตดู เพราะที่ผ่านมาเค้าทนการกระทำเเย่ๆมาเยอะมาก จนเราก็สตั้นไปเหมือนกัน วันนั้นเราก็ปล่อยให้เค้าได้อยู่กับเพื่อน ได้ลองใช้เวลาคิดอีกที ซึ่งตัวเราเองก็ดเวยก็คืดมาตลอดเออใช่ว่ะ ที่ผ่านมาเราปฏิบัติกับเค้าเเย่มากๆๆๆมาตลอดเลย ทั้งทำให้เจ็บตัว ทั้งพูดทำร้ายความรู้สึกต่างๆ ไม่ดูเเลใส่ใจความรู้สึกเค้าเลย อยู่กันเเบบให้วันเวลามันผ่านไปวันๆ เพราะเราก็เขื่อเสมอว่าเเฟนเราจะไม่ไปไหน เพราะเค้ารักเรา ขนาดเราทำร้ายเค้า เค้าก็ยังอยู่เราก็ได้ใจเเละติดนิสัยในการทำเเย่ๆใส่เค้ามาเป็นระยะเวลาหลายๆปี จนวันนี้มันคงสุดทางที่เค้าอดทนเเล้ว ประมาณนี้!!! พอวันรุ่งขึ้นเราโทรหาเค้าเลย เคลียใจกัน เค้าก็มาหาเราที่คอนโด นั่งคุยกัน วันนั้นคือวันที่เราเเละเค้าโดยเฉพาะตัวเราคือไม่เเม้เเต่จะตะโกนแหกปากตะคอกใส่หรือทำร้ายเค้าเลย เรานั่งคุยกับเค้าบอกเค้าว่าเราพึ่งคิดได้ว่าที่ผ่านมาเราทำเเย่กับเค้ายังไง เค้าก็ร้องไห้เราก็ร้องไห้ เราก็ขอโอกาสเค้าในการเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีขึ้น ซึ่งเค้าก็ให้โอกาสเราอีกครั้ง ทีนี้!! เมื่อต้นเดือนมกราที่ผ่านมา ทั้งเค้าเเละเราได้กลับมาอยู่คอนโดร่วมกันอีกครั้ง โดยเราคือบอกตรงๆว่าเรียบร้อยเเละใจเย็นมากจากหน้ามือเป็นหลังมือเลย เราเริ่มจะใส่ใจเค้า เเสดงออกในทางที่ดีกับเค้า เค้าทำอะไรนกๆเราก็ไม่บ่นเลย เราก็ทำๆๆตามเก็บปกติ เราอารมณ์เย็นขึ้นเเบบความโมโหร้ายในตัวเราหายไปเลย ซึ่งเเฟนเราก็บอกเออชอบเราในเเบบนี้ เเฟนเราก็เหมือนจะเริ่มฮีลตัวเองได้ เพราะเราก็อยู่ด้วยกันอาทิตย์นั้น กินข้าวก็มีบทสนทนาร่วมกันเยอะมากขึ้น เเต่เเล้วคืออาทิตย์ต่อมาหลังจากอยู่กับเราเเฟนเราก็กลับบ้านที่เสาชิงช้า ไม่รู้อะไรจู่ๆเมื่อเมื่อสองวันก่อน เเฟนพิมพ์เเชทมาบอกว่า ให้เราห่างกันซักพักได้มั้ย เราก็ถามเค้าเลยว่าอ้าวทำไมอีกอ่ะ เค้าบอกว่าอาทิตย์ที่ผ่านมาเค้าอยู่กับเราเค้าโอเคดีนะ เเต่เวลาที่เค้าหัวเราะร่วมกับเราเค้าสงสัยในตัวเค้าเองว่าที่เค้าหัวเราะนี่คือเค้ามีความสุขจริงๆหรอ หรือยังไง เค้าบอกเราว่าเค้าอึดอัดเวลาอยู่กับเรา ไม่มีความสุขเวลาอยู่กับเรา เค้าบอกเค้าลังเลว่าควรทำยังไง ใจนึงก็อยากจะลองเริ่มใหม่หรืออาจจะเปิดใจให้คนใหม่ อีกใจนึงเค้าก็ยังไม่อยากเลิกกับเรา เราก็ร้องไห้เลย เเล้วถามเค้าว่าอ้าวเเล้วอาทิตย์ที่ผ่านมาล่ะ มันไม่ดีหรอ เค้าก็พยายามเปลี่ยนตัวเองให้ดีขึ้นนะ มันต้องใช้เวลาหน่อยไม่ใช่หรอ เเฟนเราก็บอกว่าก็ใช่ มันต้องใช้เวลา เเต่เหมือนกับว่าเค้าชอบเวลาที่เค้าไม่ได้อยู่กับเราอ่ะ เค้ารู้สึกว่าเออจะไปไหนทำอะไรก็ไม่ต้องรายงานใคร มีสังคมเพื่อนที่คอยซัพพอร์ท รักตัวเองมากขึ้นอะไรเเบบนี้ เราก็บอกเค้านะว่าเรารักเค้ามาก รักเเบบมากๆ เราไม่เคยคิดเลยว่าจะต้องมีวันที่เราเเละเค้าเลิกกัน เราคงอยู่ไม่ได้ เราขอโอกาสอีกซักครั้งได้มั้ย เค้าก็เงียบไปแล้วเค้าก็บอกว่า อืม เค้าจะลองพยายามอีกครั้งเเล้วกัน นี่ก็คืออัพเดทล่าสุดนะ ซึ่งตอนนี้ก็ต่างคนต่างอยู่เเต่คุยกันทุกวันนะ คุยเเชท เเละโทรหากัน เเต่บทสนทนามันไม่ค่อยเหมือนเดิมเเบบเเต่ก่อนมากกกกก ทุกวันนี้เราก็เเบบต้องภาวนาตลอดเลยว่าอย่าให้เค้าบอกเลิกเราอีกเลย เราคงรับไม่ไหวเเน่ เรายังไม่พร้อมเลิก ส่วนเเฟนเราตอนนี้ก็เนิ่บๆ ค่อยเป็นค่อยไป ไม่หวานไม่เข้าหาหรือโหยหาเราเเบบเเต่ก่อน เรากลัวอ่ะ ว่าวันนึงเค้าจะไปจากเรา เราไม่อยากเสียเค้าไปเลย เพื่อนๆว่าเราควรให้เวลาเค้าอีกนานมั้ยในการที่เค้าจะกลับมาปกติเเละรักเราเเบบเดิม เยี่ยเดี๋ยววันอาทิตย์นี้เค้าก็จะมาอยู่คอนโดกับเรานะ ก็คงต้องลองอีกซักตั้งนึงว่าเเฟนเราจะดีขึ้นมั้ยหรือยังไง เพื่อนๆว่า เราควรทำยังไงดี เราควรปล่อยเค้าไปมั้ย หรือเราควรมำยังไงเเบบไหนดี เพื่อให้เค้าไม่ไปจากเรา เราไม่รู้ว่าต้องทำวิธีไหนให้เค้ากลับมารู้สึกดีเเละรักเราได้เเบบเดิม เราคิดถึงเค้าคนนั้นมากเลย เราผิดเองที่เราละเลยความรู้สึกเค้ามาโดยตลอด มองข้ามในตัวเค้ากับทุกๆเรื่อง เเถมยังทำร้ายร่างกายเค้าอีก เเต่ตัวเราอ่ะ เราเปลี่ยนได้ เพราะตอนที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน เราก็ดูเเลเทคเเคร์เค้าปกติอ่ะ ไม่เคยทำร้ายร่างกายเค้าเลย เถียงกันเราก็ง้อตลอดๆ พอเริ่มมาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน เราก็กลายเป็นอีกคนเลยอ่ะ เเต่เค้าไม่ได้เปลี่ยนนิสัยอะไรเเย่ๆเลยนะ เค้าก็ทำในส่วนของเค้าได้ดีปกติ มีเเต่เราเองที่จากเป็นคนอารมณ์ดี สดใส กลายเป็นคนขี้บ่น อารมณ์ร้าย เพื่อนๆช่วยคิดวิธีต่างๆอื่นๆหน่อยว่าถ้าเรายังอยากมีเค้าอยู่ ซึ่งเราอยากมีเค้าอยู่ เราควรทำยังไง ควรปรับตรงไหนอีก เพราะถ้าครั้งนี้ครั้งสุดท้ายถ้ามันไม่มีอะไรดีขึ้นเเล้ว เราก็คงต้องจำใจปล่อยเค้าไปจริงๆเเล้ว เรารั้งเค้าไว้ครั้งที่สองเเล้วตอนนี้ ซึ่งมันก็ยังไม่มีอะไรคืบหน้าหรือดีขึ้นเลย 😢