ชีวิตเราต้องเจอความเศร้า ความผิดหวัง และความเสียใจมากแค่ไหนคะ

สวัสดีค่ะ เป็นกระทู้แรกที่เราเข้ามาเขียนเรื่องราวของเรา ก่อนอื่นขอแนะนำตัวเราคร่าวๆ เราอายุย่าง 28 ปี เราไม่มีอะไรเป็นของตัวเองเลย
ขอย้อนกลับไปอดีตก่อนนะคะ พ่อแม่เราแยกทางกันตั้งแต่เรา ป.4 เรามีน้องสาว 1 คนค่ะ อายุห่างกัน 2 ปี
พอพ่อแม่แยกทางกัน พ่อก็ย้ายไปอยู่ที่อื่น ที่บ้านเหลือแค่เรา แม่ และน้องสาว บ้านเราค้าขายค่ะ แม่ต้องตื่นตั้งแต่ตี 3-4 นอนทีก็เที่ยงคืน
แต่บ้านที่อยู่ตอนนั้นเป็นบ้านเช่าค่ะ เช่าจากญาติฝั่งแม่ พอตอนเรา ม.2 เราไม่รู้ว่าแม่มีปัญหาอะไรถึงได้กู้เงินนอกระบบมา 3-4 เจ้า จนเหมือนไม่ไหว 
แม่ตัดสินใจทิ้งเรากับน้องไว้ที่บ้านของเพื่อนที่เรารู้จัก น่าจะเพราะเรื่องหนี้นอกระบบ ก่อนวันที่แม่จะทิ้งไว้แม่บอกไว้แค่ว่าเราจะย้ายบ้านกันนะ 
ตอนนั้นเราก็ไม่ได้คิดอะไรค่ะ ด้วยความยังเด็ก จนแม่มาส่งที่บ้านเพื่อน แม่บอกว่าวันนี้แม่ต้องไปอยู่ที่อื่นนะ คงอยู่ด้วยไม่ได้
ตอนนั้นด้วยความที่แม่อยู่กับแม่มาตลอด  เหมือนโลกทั้งโลกแตกสลายค่ะ คนที่เป็นแม่ทิ้งเราไปวันนั้น ตอนนั้นเด็ก ม.2 กับเด็ก ป.5 ที่อยู่กับครอบครัวมาตลอด ต้องมาอยู่ห้องเช่าหลังเล็กๆของเพื่อนแม่ มันเคว้งไปหมด เรากับน้องแทบไม่กินข้าว ร้องไห้นอนกอดกันเป็นอาทิตย์ค่ะ ตอนนั้นพ่อยังไม่รู้เรื่องนะคะที่แม่ตัดสินใจแบบนี้ มารู้หลังจากผ่านไปอาทิตย์กว่า พ่อรีบมาหาเราเลยค่ะ เป็นครั้งแรกที่เห็นพ่อร้องไห้และโมโห พ่อโทรไปด่าแม่ว่าทำไมทำแบบนี้ ไม่ปรึกษาพ่อ จนพ่อบอกแม่ว่าต่อไปจะส่งเสียเรากับน้องเรียนเอง แม่ไม่ต้องรับผิดชอบค่ะ เราไม่รู้ว่าพ่อและแม่ตลกลงอะไรกันบ้าง แล้วก็จำได้ว่ามีเหตุการณ์ที่เจ้าหนี้ของแม่มาเจอเรากับน้อง แล้วถามเราว่าแม่ไปไหน เราก็ตอบไปว่าไม่รู้เหมือนกัน เพราะแม่ก็ทิ้งเรากับน้องไว้สองคน จากนั้นเหมือนเขาคงรู้กันและสงสารมั้งค่ะ เขาเลยไม่ได้ตามต่อ จากนั้นเรามารู้ที่หลังว่าแม่เราอยู่จังหวัดหนึ่งในภาคเหนือ แม่จะส่งค่ารถให้ไปหาแม่ปีละครั้งตอนปิดเทอมใหญ่แล้วกลับมาเรียนต่อค่ะ นี้คือเรื่องครอบครัวเราแบบคร่าวๆนะคะ
พอเราอยู่ ม.3 ต้องเตรียมตัวสอบเข้า ม.4 แต่มันจะมีโควต้านักเรียนโรงเรียนเดิม แค่สอบวัดระดับว่าจะอยู่ห้องไหน และจะมีห้องโครงการสำหรับนักเรียนที่เรียนเก่งๆ ตอนนั้นเราก็พยายามอ่านหนังสือ และเริ่มมีความรักครั้งแรกค่ะ แอบชอบรุ่นพี่นักบาสคนนึง ทำให้เราตัดสินใจเล่นบาสเพราะเขาเลย จากนั้นเราซ้อมบาสทุกวันตอนเย็นจนติดนักกีฬาโรงเรียน แต่ช่วงนั้นกีฬาบาสยังไม่ฮิตเท่าตอนนี้นะคะ เป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ แต่เราก็ไม่ทิ้งการเรียน จนช่วงสอบคัดเข้า ม.4 เราไม่ติดห้องโครงการแต่ได้ห้องธรรมแต่เป็นห้องคิงค่ะ เราโดนเพื่อนบางคนล้อว่าเพราะเล่นแต่กีฬาจนไม่สนใจการเรียน นี้คือเพื่อนสนิทเราตอนนั้นนะคะ ตอนนี้แยกย้ายไปแล้วค่ะ ตอนนั้นเสียใจอยู่นะคะ ที่โดนเพื่อนพูดแบบนั้น 
พอเราอยู่ ม.5 ตอนนั้นดีหน่อยค่ะ ออกมาอยู่ห้องพักที่ดีขึ้น พ่อออกรถมอไซค์ให้ เพราะว่าก่อนหน้าเราจะเดินไแโรงเรียนบ้าง นั่งรถสายไปบ้าง เพราโรงเรียนกับที่พักห่างกัน 3 โล โดยประมาณค่ะ และก็เริ่มมีแฟนครั้งแรกค่ะ เราชอบรุ่นน้อง ม.3 น้องเขาเด่นมาก เป็นนักกีฬาโรงเรียน สูง ขาว แบบลูกครึ่ง ฝ ด้วยความเล่นกีฬาเหมือนกัน เริ่มรู้จัก ใกล้ชิด และสุดท้ายเขาขอเราเป็นแฟนค่ะ ความรักแบบใสๆ วัยรุ่น เขาจะเดินมาส่งเราที่ห้องพักบ้าง พอมีมอไซค์ก็ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยขึ้น เรามีอะไรครั้งแรกกับน้องคนนี้ แต่ป้องกันนะคะ จนคบกันได้เกือบ 2 ปี เราเข้ามหาวิทยาลัยในจังหวัดเดิม น้องเขาก็อยู่ ม.5 การเจอกันน้อยลง เพราะเราต้องเข้ากิจกรรม เจอกันทีก็ตอนเย็นหรือ 2-3 วันเจอครั้ง จนมีช่วงนึงเพื่อนเราบอกว่าแฟนเราไปกับเพื่อน ผญ ที่เขาเคยชอบ ด้วยความที่เราไว้ใจเราก็บอกไปว่าเพื่อนกันแหละ แต่เพื่อนเราก็ยืนยันว่าเห็นไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยมาก จนเขาเริ่มตีต้วห่าง ไม่ค่อยโทรมา หรือมาหา เราเลยเข้าเฟสบุ๊คเขา ตอนนั้นเรามีรหัสเฟสเขานะคะ เขาเป็นคนให้เรามาเอง จำได้ว่าวันที่เลิกกันเขาบอกเราว่าเขาง่วงนอน ขอนอนก่อนนะ แต่มันพึ่ง 3 ทุ่ม ปกติเขาเป็นคนนอนดึกค่ะ เราเลยเข้าเฟสเขาและเห็นว่าเขาตั้งออฟไลน์ไว้ แต่คุยกับเพื่อน ผญ คนนั้น คนที่เพื่อนเราเตือนมา เราเลยโทรไปหาเขาว่ามันคืออะไร สรุปยังไง เขาเลยบอกเราว่าถ้าบอกว่าเราเลิกกันได้ไหม ตอนนั้นแบบเราทำอะไรผิด เขาก็ย้ำคำถามเดิมๆ จนเขาบอกว่าเข้ามาเฟสเขาแล้วก็เอาสถานะลงให้ด้วยนะ
ตอนนั้นโคตรไม่เข้าใจ และไม่เคลียเลยค่ะ เลยนัดเขามาเจอต่อหน้า เขาก็แบบยังถามคำถามเดิมต่อหน้าเราว่า ถ้าบอกว่าเราเลิกกันล่ะ เราก็ถามเหตุผลเขา เขาก็ไม่ตอบ จนเราถามว่าชอบเพื่อน ผญ คนนั้นใช่ไหม เขาเลยตอบว่า ใช่ เราเลยเข้าใจ และเข้าก็บล็อคช่องทางการติดต่อทั้งหมด แต่จากนั้นเราก็ยังง้อเขานะคะ ง้อหลายเดือนมา 555555 ย้อนกลับไปแบบฉันทำอะไรลงไป ปัจจุบันคือยังคุยกับพี่สาวของเขาบ้างอยู่ค่ะ แต่ไม่ได้ติดต่อเขานะคะ
.
.
.
.
.
.
.
.
เดี๋ยวมาต่อนะคะ
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่