ผมมีปัญหาเรื่องแฟนมาปรึกษาครับ

ผมกับแฟนคบกันได้ประมาณ 2 ปี ครับ ปัญหาคือ เราคุยกันไม่ค่อยรู้เรื่อง เช่น แฟนให้ผมซื้อกล่องพัสดุให้ ผมก็ถามว่าขนาดเท่าไหร่ เขาส่งภาพมาให้พร้อมกับขนาด(ภาพถุงกระดาษ) ผมก็ถามว่าจะเอาเท่าถุงกระดาษเลยใช่ไหม เขาบอกว่าเอาภาพนี้ให้ร้านดูเลยร้านเขารู้ และผมก็ถามว่าจะเอากล่องใส่ถุงกระดาษนี้หรือจะเอาถุงกระดาษใส่กล่อง เขาบอกเอาใส่ถุง ผมก็ไปที่ร้านแล้วบอกร้านตามภาพ พอดีว่าขนาดความลึกมันพอดีกับขนาดของถุงกระดาษที่บอกมา ผมก็โทรถามเขาว่ามันพอจะใส่ได้ไหม เขาบอกว่าได้ๆ แต่ผมก็ถ่ายรูปกล่องพัสดุให้ดูผ่านไลน์ เขาบอกว่าเอามาเลย พอเขาเห็นเขาบอกว่าให้ซื้อกล่องพัสดุที่จะเอามาใส่ถุงกระดาษที่ส่งให้ ไม่ใช่เอากล่องพัสดุใส่ถุงกระดาษ สรุป ผมบอกว่าคุณบอกอย่างนี้ และผมยังถ่ายภาพเพื่อยืนยันอีกเพื่อให้แน่ใจ แต่เขากับไม่ยอมรับว่าเขาพูดแบบนั้น และยังถามผมอีกว่าถ้าไม่เข้าใจทำไมไม่ถาม (ผมถามแล้วนะ)และผมบอกอ้าวถ้าไม่ถูกให้ซื้อมาทำไม เขาบอกว่ารู้แล้วว่าไม่เข้าใจขี้เกียจตอบเลยให้ซื้อมาให้จบๆ ไป  และแฟนผมจะเป็นแบบนี้บ่อยๆ ถ้าเขาผิดพลาดเขาจะบอกว่าลืม แต่ถ้าผมลืมมันคือเรื่องใหญ่ เขาจะไม่ฟังเหตุผลใดๆ บอกเตือนไม่ได้ เขาบอกขนาดพ่อ/แม่ เขายังเตือนไม่ได้เลยแล้วผมเป็นใครมาบอกเขา (ย้อนได้เจ็บมาก) วันสำคัญเขาไม่มีอะไรให้ครับจะถูกหรือแพง แต่ถ้ากลับกันเขาจะทวง ถามตลอด และชอบส่งของที่อยากได้ให้ดูตลอด พอคุยด้วยว่าพี่ค่าใช้จ่ายเยอะ เขาก็เหมือนเข้าใจนะว่าเราควรประหยัด แต่พอทะเลาะกันจะพูดเสมอว่าไม่ซื้ออะไรให้เลย  แต่จริงๆ แล้วซื้อให้ทุกครั้งแต่อาจจะไม่ตรงวันสำคัญซะทีเดียว แต่ชอบพูดเหมารวมว่าไม่เคยซื้อให้ และของชิ้นไหนที่ร่วมกันซื้อเขามักจะอ้างว่าผมไม่ได้ซื้อให้ เพราะเขาก็ออก ผมเคยแยกกันหลายครั้งแต่เขาก็เหมือนจะดีขึ้น แต่พอมาอยู่ด้วยกันเขาก็เหมือนเดิม และผมทำงานกลับมาเขาไม่เคยช่วยเรื่องค่าใช้จ่ายในบ้าน งานบ้านไม่ทำสักอย่าง ผมกับมาจากที่ทำงาน ผมต้องล้างจาน กวาดบ้าน ดูแลต้นไม้ ล้างห้องน้ำ เป็นแบบนี้ประจำ พอผมพูดว่าควรแบ่งเบาภาระบ้าง เขาก็ช่วยล้างจาก 1 ครั้ง ในระยะเวลา 2 ปี เขาล้างจานไม่เกิน 5 ครั้ง ค่าใช้จ่ายภายในบ้านผมออกทั้งหมด ค่าเช่าบ้าน ค่าไฟ ค่าน้ำ ค่าเน็ต ค่าอาหารมื้อเย็นผมจะออก 150 บาท ถ้าเกินเขาออก ส่วนมื้อเช้า กลางวัน ต่างคนต่างกิน ผมใช้เหตุผลในการดำเนินชีวิต แต่เขาใช้อารมณ์ตัวเองเป็นที่ตั้ง เรื่องเงินเขาแทบจะไม่ได้จ่ายอะไร ผมจะบอกให้เขาเก็บเงินบ้าง แต่เขาก็ไม่เคยเก็บได้ เพราะจะนำไปซื้อโทรศัพท์ จัดฟัน เสริมสวย ซื้อรองเท้า กระเป๋า คือใช้เงินแบบเดือนชนเดือน ผมควรทำอย่างไรดีครับ ผมสงสารเขานะแต่บางครั้งก็ไม่ไหวที่จะทน ผมกับเขาอายุต่างกัน 18 ปี เข้าใจว่าต้องทำใจแต่บางครั้งก็สงสารตัวเองกับความรู้สึกที่ทำอะไรไม่เคยถูก มักผิดเสมอ เรายังไม่ได้แต่งงานกันนะครับ ผมอยากรู้เหตุผลของเพื่อนๆ ว่าถ้าเป็นแบบนี้ผมควรปรับปรุง หรือต้องทำอย่างไรดีครับ ผมลองมาหลายวิธีแล้วทั้งไม่สนใจ ปล่อยผ่าน หรือใช้เหตุผล แต่ก็โดนตอกกลับจากคำพูดแบบเจ็บๆ เวลาเขาโมโห แต่พออารมย์ดีขึ้นก็มาง้อผม แต่บางครั้งมันเจ็บลึกครับกับคำพูดเขา