เริ่มแรกเดี่ยวหนูจะเกริ่นตั้งแต่เจอพี่เค้าครั้งแรกเลยนะคะหนูจะเรียกแทนพี่เค้าว่า"พี่พป"ละกันค่ะ คือหนูพึ่งจะขึ้นม.4ค่ะแล้วทีนี้เค้าจะมีการจับพี่รหัสกันใช่ไหมคะทีนี้วันแรกที่หนูเจอพี่พปคือวันที่พวกพี่ๆเค้าเข้ามาในห้องเพื่อแนะนำตัวให้น้องๆรู้จักค่ะแต่จริงๆวันนี้หนูแทบจะไม่ได้มองพี่พปเลยค่ะแบบยังไม่ได้ตกหลุมรักความน่ารักของพี่เค้า555+ข้ามวันนี้ไปเลยแล้วกันค่ะส่วนครั้งที่สองที่ได้มีการพบกับพวกรุ่นพี่คือวันจับสายแล้วค่ะวันนี้เป็นวันที่หนูตื่นเต้นมากๆเลยค่ะเพราะอยากรู้ว่าจะจะได้พี่คนไหนเป็นพี่รหัสนะแต่ใจจริงก็อยากได้พี่ผชเป็นพี่รหัสแหละค่ะความผญอะเนาะ5555แต่แบบหนูก็ไม่ได้หวังอะไรเพราะห้องพวกพี่แกมีผชไม่ถึง10คน ที่นี้พวกพี่แกด้วยสถานะการตอนนี้จะให้เข้าไปจับพร้อมกัน29คนเลยมันก็ไม่ได้ใช่ไหมละค่ะที่นี้พวกพี่แกเลยให้พวกหนูเข้าไปในห้องทีละประมาน6-10คนต่อรอบทีนี้หนุเป็นคนเกือบสุดท้ายในรอบที่หนูไปเลยค่ะทีนี้พี่แกก็เอากล่องที่มีม้วนกระดาษเล็กๆอยู่ข้างในมาให้หนูจับหนุจับไปแบบไม่คิดอะไรแค่จับขึ้นมาอันนึงแล้วพี่แกก็ให้หนูอ่านข้อความในกระดาษให้ฟังหนูก็อ่านไปแล้วก็พอหนูอ่านเสร็จพวกพี่ผชในห้องก็โห่แซวกันจากที่แบบผ่านมากี่คนพวกพี่แกก็ปรบมือเฉยๆตอนนั้นหนูแทบทำไรไม่ถูกเลยค่ะหนูเลยรีบขอบคุณแล้วเดินออกมาเลยค่ะ
แล้วแบบตั้งต่วันที่จับเสร็จพวกเพื่อนๆเค้าก็มีคนเอาของมาวางให้บนโต๊ะกันเกือบทุกวันเลยค่ะแต่แบบหนูไม่เคยได้เลยซักวันที่แรกก็ว่าจะนอยละว่าแบบพี่เค้าไม่สนใจเราเลยแต่ว่ามันก็กลายเป็นเรื่องตลกเพราะว่ามีอีกคนที่ยังไม่ได้อะไรเลยเหมือนกันและคนนั้นคือเพื่อนสนิทหนูเองค่ะ55555 เราสองคนก้เลยคุยกันขำๆว่านี่แหละเราสองคนได้พี่รหัสเป็นผชแน่นอนเพราะดุจากการที่ไม่ค่อยสนใจและไม่ค่อยตื่นเต้นกับการมีน้องรหัสและนั่นแหละค่ะพวกหนูก็เป้นแบบนั้นมาเรื่อยๆจนและแล้ววันนึกหลังจากพวกหนูขึ้นมาบนห้องหลังจากพักเที่ยงในที่สุดก้มีของมาวางไว้บนโต๊ะพวกหนูแล้วค่ะทุกคนและสิ่งที่พี่เค้าเอามาให้หนุก็คือมีเลย์2ห่อ บราวนี่1กล่องแล้วก็ครีมอะไรซักอย่างเอาไว้ทาผิวหลังอาบน้ำ ตอนนั้นคือแบบดีใจมากกกที่แบบพี่เค้าเอาของมาให้วันแรกที่ได้นี่คือวันที่7ธ.ค.ค่ะเป็นไงละจำได้ด้วย55555ใช่เนี่ยแหละหลังจากวันนี้ไม่รู้อะชักจูงให้หนูมองพี่พปทุกวันเลยค่ะแล้วคือห้องเรียนของพี่เค้าอะค่ะมันอยู่ห่างจากห้องเรียนหนูแค่มีห้องนึวคั่นกลางระหว่างเราเท่านั้นแล้วทุกๆครั้งที่พี่แกจะเดินลงอาคารพี่แกต้องเดินผ่านห้องหนูก่อนค่ะเพื่อจะไปลงบรรไดแล้วห้องที่พวกหนูเรียนมันจะเป็นห้องแอร์ค่ะมันก็จะมีประตูที่เป็นกระจกแต่ว่าเป็นกระจกที่ข้างในมองออกไปจะใสแต่ข้างนอกมองเข้ามามันจะมืดหน่อยค่ะแต่ก็สามารถมองเห็นได้อยู๋และแน่นอนค่ะหนูมองพี่พปทุกวันเลยค่ะและทุกครั้งที่พี่แกเดินผ่านที่แรกหนุไม่ได้ชอบพี่พปนะคะแค่ส่งสัยว่าพี่แกใช่พี่รหัสหนูรึเปล่าแต่ว่าอยู่ดีๆหนูเรื่องนี้ไปคุยกับเพื่อนแล้วพอทีน้พี่เค้าเดินผ่านพวกมันก็ชอบแซวเป็นแบบนี้มาเรื่อยๆจนอยู่ดีๆหนูก็ชอบพี่พปซะงั้น55555แล้วในที่สุดข้ามมาวันเฉลยพี่รหัสเลยละกัน วันเฉลยพี่เค้าให้พวกหนูเดินเข้าไปและถ้าคิดว่าใครเป็นพี่รหัสให้เดินไปที่โต๊ะพี่เค้าแล้วขอพี่เค้านั้งที่โต๊ะหนูก้เดินไปหาพี่พปด้วยใจตุ่มๆต่อมๆหนูก็เดินไปหยุดอยู่หน้าพี่เค้าหนูเรียกพี่พปประมาณ3รอบได้แต่แบบพี่พปเค้าไม่สนใจหนูเลยยยก้มหน้าเล่นทรศอย่างเดี่ยวหนูเลยไปฟ้องพี่ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆว่าพี่พปไม่สนใจหนู555555พี่แกเลยเดินไปตีพี่พปแล้วก็บอกว่าสนใจน้องหน่อยสิพี่แกถึงเงิยหน้าขึ้นมาแล้วก็ขำใส่หนูหนูก็เลยถามพี่แกว่าหนูขอนั้งที่ตรงนี้ได้ไหมพี่แกก็ทำหน้ากวนๆใส่หนูแล้วบอกว่าแล้วแต่เลยถ้ามั่นใจก็นั้งลงเลยก็ได้เเล้วก็หันหลังให้พี่แกแล้วมองดูรอบๆห้องว่าเผื่อแบบหนูเลือกผิดแต่สุดท้ายหนูก็นั้งที่พี่แกนั่นแหละแล้วพี่พปแกก็พูดขึ้นมาว่าน้องเค้าเลือกมั่วกันอะหนูนี่แบบกูเลือกผิดแน่ๆเลยแล้วทีนี้พอทุกคนได้ที่นั้งแล้วพี่คนที่เราเลือกก็จะมาเอาผ้ามาปิดตาให้และแน่นอนคนที่ปิดตาให้หนูคือพี่พปและด้วยความที่หนูใส่แว่นและแบบในห้องมันเสียงดังพี่แกก็เลยก้มมาใกล้ๆหูหนูแล้วพูดว่า ถอดแว่นออกหน่อยครับ เชื่อปะตอนนั้นหนูโคตรเขินเลยแต่ต้องเก็บทรงไงยิ้มก็ไม่ได้แบบทรมาณมากกกหลังจากที่ถอดแว่นพี่แกก็เอาผ้ามาปิดตาให้แล้วพี่แกก็ถามว่าแน่นเกินไหมแต่ด้วยความเขินไงเลยไม่อยากพูดมากก็เลยตอบไปว่าไม่ค่ะแต่ความจริงคือโคตรพ่อโคตรแม่แน่นเลยแบบแล้วหนูก็อยู่อย่างนั้นประมาณ10-20นาทีได้เพราะพวกพี่แกถ่ายรูปหรืออะไรกันนี่แหละหนูไม่รู้แล้วพอทีนี้ถึงเวลาเปิดตาหนูก็แบบตื่นเต้นมากกยิ่งกว่าตอนเดินเข้ามาอีกพอเปิดออกมาคนที่หนูเห็นที่เปิดตาให้หนูคือพี่ผญที่หนูไปฟ้องว่าพี่พปไม่สนใจเว้ยตอนนั้นหนูตกใจมากเพราะตอนก่อนปิดพูดกับพี่แกว่าพี่ไม่ใช่พี่รหัสหนูแน่นอน แต่แบบอยู่ดีๆพี่แกก็เปลี่ยนที่กับพี่พปเออก็คือความจริงแล้วพี่รหัสหนูก็คือพี่พปนั่นแหละแต่พวกพี่เค้าแค่แกล้งเฉยๆ หนูนี่แบบสู๋ขิตเลยตอนนั้น พอหลังจากพี่พปแกเดินมาหาหนูเลยพูดว่าเห็นไหมหนูบอกแล้วว่าหนูรู้ว่าพี่เป็นพี่รหัสหนูและด้วยความที่ห้องมันเสียงดังพี่แกก็เลยก้มลงมาฟังแล้วแบบหน้าพี่แกใกล้หน้าหนูมากกกกกกตอนนั้นคือเขินสุดแล้วก็คุยอะไรกันต่อนี่แหละหนูจำไม่ค่อยได้ละแล้วพี่แกก็เอาของให้วันนี้ก็จบลงแค่นี้ แต่ว่าหลังจากวันนั้นหนูก็ทักไปคุยกับพี่แกอยู่บ่อยๆแต่ไม่ถึงขนาดทุกวันเพราะหนูกลัวพี่แกรำคาญแต่แบบหนูอยากคุยกับพี่แกไง
เนี่ยแหละค่ะที่หนูพิมพ์มาทั้งหมดสิ่งที่หนูอยากถามจริงๆคือหนูจะชวนพี่เค้าคุยยังไงดีคะ
ว่าด้วยเรื่องแอบชอบรุ่นพี่
แล้วแบบตั้งต่วันที่จับเสร็จพวกเพื่อนๆเค้าก็มีคนเอาของมาวางให้บนโต๊ะกันเกือบทุกวันเลยค่ะแต่แบบหนูไม่เคยได้เลยซักวันที่แรกก็ว่าจะนอยละว่าแบบพี่เค้าไม่สนใจเราเลยแต่ว่ามันก็กลายเป็นเรื่องตลกเพราะว่ามีอีกคนที่ยังไม่ได้อะไรเลยเหมือนกันและคนนั้นคือเพื่อนสนิทหนูเองค่ะ55555 เราสองคนก้เลยคุยกันขำๆว่านี่แหละเราสองคนได้พี่รหัสเป็นผชแน่นอนเพราะดุจากการที่ไม่ค่อยสนใจและไม่ค่อยตื่นเต้นกับการมีน้องรหัสและนั่นแหละค่ะพวกหนูก็เป้นแบบนั้นมาเรื่อยๆจนและแล้ววันนึกหลังจากพวกหนูขึ้นมาบนห้องหลังจากพักเที่ยงในที่สุดก้มีของมาวางไว้บนโต๊ะพวกหนูแล้วค่ะทุกคนและสิ่งที่พี่เค้าเอามาให้หนุก็คือมีเลย์2ห่อ บราวนี่1กล่องแล้วก็ครีมอะไรซักอย่างเอาไว้ทาผิวหลังอาบน้ำ ตอนนั้นคือแบบดีใจมากกกที่แบบพี่เค้าเอาของมาให้วันแรกที่ได้นี่คือวันที่7ธ.ค.ค่ะเป็นไงละจำได้ด้วย55555ใช่เนี่ยแหละหลังจากวันนี้ไม่รู้อะชักจูงให้หนูมองพี่พปทุกวันเลยค่ะแล้วคือห้องเรียนของพี่เค้าอะค่ะมันอยู่ห่างจากห้องเรียนหนูแค่มีห้องนึวคั่นกลางระหว่างเราเท่านั้นแล้วทุกๆครั้งที่พี่แกจะเดินลงอาคารพี่แกต้องเดินผ่านห้องหนูก่อนค่ะเพื่อจะไปลงบรรไดแล้วห้องที่พวกหนูเรียนมันจะเป็นห้องแอร์ค่ะมันก็จะมีประตูที่เป็นกระจกแต่ว่าเป็นกระจกที่ข้างในมองออกไปจะใสแต่ข้างนอกมองเข้ามามันจะมืดหน่อยค่ะแต่ก็สามารถมองเห็นได้อยู๋และแน่นอนค่ะหนูมองพี่พปทุกวันเลยค่ะและทุกครั้งที่พี่แกเดินผ่านที่แรกหนุไม่ได้ชอบพี่พปนะคะแค่ส่งสัยว่าพี่แกใช่พี่รหัสหนูรึเปล่าแต่ว่าอยู่ดีๆหนูเรื่องนี้ไปคุยกับเพื่อนแล้วพอทีน้พี่เค้าเดินผ่านพวกมันก็ชอบแซวเป็นแบบนี้มาเรื่อยๆจนอยู่ดีๆหนูก็ชอบพี่พปซะงั้น55555แล้วในที่สุดข้ามมาวันเฉลยพี่รหัสเลยละกัน วันเฉลยพี่เค้าให้พวกหนูเดินเข้าไปและถ้าคิดว่าใครเป็นพี่รหัสให้เดินไปที่โต๊ะพี่เค้าแล้วขอพี่เค้านั้งที่โต๊ะหนูก้เดินไปหาพี่พปด้วยใจตุ่มๆต่อมๆหนูก็เดินไปหยุดอยู่หน้าพี่เค้าหนูเรียกพี่พปประมาณ3รอบได้แต่แบบพี่พปเค้าไม่สนใจหนูเลยยยก้มหน้าเล่นทรศอย่างเดี่ยวหนูเลยไปฟ้องพี่ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆว่าพี่พปไม่สนใจหนู555555พี่แกเลยเดินไปตีพี่พปแล้วก็บอกว่าสนใจน้องหน่อยสิพี่แกถึงเงิยหน้าขึ้นมาแล้วก็ขำใส่หนูหนูก็เลยถามพี่แกว่าหนูขอนั้งที่ตรงนี้ได้ไหมพี่แกก็ทำหน้ากวนๆใส่หนูแล้วบอกว่าแล้วแต่เลยถ้ามั่นใจก็นั้งลงเลยก็ได้เเล้วก็หันหลังให้พี่แกแล้วมองดูรอบๆห้องว่าเผื่อแบบหนูเลือกผิดแต่สุดท้ายหนูก็นั้งที่พี่แกนั่นแหละแล้วพี่พปแกก็พูดขึ้นมาว่าน้องเค้าเลือกมั่วกันอะหนูนี่แบบกูเลือกผิดแน่ๆเลยแล้วทีนี้พอทุกคนได้ที่นั้งแล้วพี่คนที่เราเลือกก็จะมาเอาผ้ามาปิดตาให้และแน่นอนคนที่ปิดตาให้หนูคือพี่พปและด้วยความที่หนูใส่แว่นและแบบในห้องมันเสียงดังพี่แกก็เลยก้มมาใกล้ๆหูหนูแล้วพูดว่า ถอดแว่นออกหน่อยครับ เชื่อปะตอนนั้นหนูโคตรเขินเลยแต่ต้องเก็บทรงไงยิ้มก็ไม่ได้แบบทรมาณมากกกหลังจากที่ถอดแว่นพี่แกก็เอาผ้ามาปิดตาให้แล้วพี่แกก็ถามว่าแน่นเกินไหมแต่ด้วยความเขินไงเลยไม่อยากพูดมากก็เลยตอบไปว่าไม่ค่ะแต่ความจริงคือโคตรพ่อโคตรแม่แน่นเลยแบบแล้วหนูก็อยู่อย่างนั้นประมาณ10-20นาทีได้เพราะพวกพี่แกถ่ายรูปหรืออะไรกันนี่แหละหนูไม่รู้แล้วพอทีนี้ถึงเวลาเปิดตาหนูก็แบบตื่นเต้นมากกยิ่งกว่าตอนเดินเข้ามาอีกพอเปิดออกมาคนที่หนูเห็นที่เปิดตาให้หนูคือพี่ผญที่หนูไปฟ้องว่าพี่พปไม่สนใจเว้ยตอนนั้นหนูตกใจมากเพราะตอนก่อนปิดพูดกับพี่แกว่าพี่ไม่ใช่พี่รหัสหนูแน่นอน แต่แบบอยู่ดีๆพี่แกก็เปลี่ยนที่กับพี่พปเออก็คือความจริงแล้วพี่รหัสหนูก็คือพี่พปนั่นแหละแต่พวกพี่เค้าแค่แกล้งเฉยๆ หนูนี่แบบสู๋ขิตเลยตอนนั้น พอหลังจากพี่พปแกเดินมาหาหนูเลยพูดว่าเห็นไหมหนูบอกแล้วว่าหนูรู้ว่าพี่เป็นพี่รหัสหนูและด้วยความที่ห้องมันเสียงดังพี่แกก็เลยก้มลงมาฟังแล้วแบบหน้าพี่แกใกล้หน้าหนูมากกกกกกตอนนั้นคือเขินสุดแล้วก็คุยอะไรกันต่อนี่แหละหนูจำไม่ค่อยได้ละแล้วพี่แกก็เอาของให้วันนี้ก็จบลงแค่นี้ แต่ว่าหลังจากวันนั้นหนูก็ทักไปคุยกับพี่แกอยู่บ่อยๆแต่ไม่ถึงขนาดทุกวันเพราะหนูกลัวพี่แกรำคาญแต่แบบหนูอยากคุยกับพี่แกไง
เนี่ยแหละค่ะที่หนูพิมพ์มาทั้งหมดสิ่งที่หนูอยากถามจริงๆคือหนูจะชวนพี่เค้าคุยยังไงดีคะ