น้ำค้าง

บนใบสน มนตร์น้ำค้าง ยังพร่างอยู่ ชมเช้าตรู่ พรูสะพรั่ง คลังเข็มพู่ หยาดน้ำใส ไล้สะท้าน กานต์พธู ชิดเชิดชู แช่มช้อย คอยตะวัน สนเอื้อเฟื้อ ผีเสื้อ เรื่อลายสวย หมายอำนวย ช่วยชื่น รื่นรังสรรค์ เกาะเลาะเล

0 เสียงไก่ขันแว่วฝ่าอุษาสมัย บอกจันทร์ให้งำรอยแล้วถอยหลบ เพื่อเปิดฟ้าแรกวันให้ครันครบ การบรรจบรูปธรรมแสนอำพน 0 ลมหนาวพลิ้วผ่านอยู่แต่ตรู่สาง หมอกก็คลี่ม่านพรางทั่วทางถนน หนาวเนื้อตัว, หนาวในหัวใจคน นั

0 เมื่อแสงเรื่อรองงามแห่งยามรุ่ง ค่อยค่อยฟุ้งฟายอณูเพรียกตรู่สาง คลี่ปลายปีกปักษินล้อมถิ่นทาง โลกเบื้องล่างก็ค่อยฟื้นขึ้นตื่นตัว 0 ดอกดวงมวลน้ำค้าง .. หยาดวางเม็ด พร่างราวเกล็ดแก้วบน .. ความหม่นหลัว ล

เกล็ดฝนระคนหนาวพราวเพริศพริ้ง กบเกาะกิ่งอิงซบหลบหยาดใส คือมติเมืองฟ้าสุราลัย เปรมปราศัยสื่อสำนึกหนุนเนื่องนำ จะหยาดแย้มแต้มตื่นชื่นคุณค่า มวลพฤกษามาลีล้วนชุ่มฉ่ำ คือของสูงจูงจิตจารจดจำ ละอองธรรมชาติก

ยามราตรีหมอกมัวทั่วพนาศ เสียงจักจั่นขับขานสะท้านไหว แสงจันทร์เพ็ญเย็นชื้นระรื่นใจ แต่เงาไม้กลับเคลื่อนเหมือนมีคน ยินเสียงครวญหวีดแว่วจากแนวป่า คล้ายเสียงผ้าขาวพรายร่ำคร่ำบ่น ผีตายโหงโศกเศร้าระทมทน ยั

กรุ่นอายอวลยวนถวิลมิสิ้นสร่างกลีบบอบบางบานแย้มแต้มหยาดใสน้ำค้างพราววาววับจับกลางใจ-เกสรไล้ชโลมต้องละอองนวล รำเพยลมฉมรื่นชื่นนาสาแทรกอุราเร้ารึงคะนึงหวนแนบจุมพิตชิดพร้อมถนอมนวลมิลามลวนรุกเร่งเกรงช้ำรอย

แสงสุรีย์ สาดส่อง ต้องไอหมอก ดอกไม้งอก งามชื่น ระรื่นไหว ลมอ่อนพัด พาพร่าง ละอองไพร กลิ่นหอมไกล โรยรื่น ชื่นอารมณ์ ยามตะวัน ทาบฟ้า สีครามแจ่ม ดอกไม้งาม แซมโลก สวยสุขสม รอยยิ้มแย้ม แต้มผ่าน ม่านสายลม