น้ำค้าง

.... " เสียงรำพึง..จากแดนใต้ " .... ยามอรุณ รุ่งฟ้าสาง กลางผาเขา ภูทอดแล แผ่เงายาว พราวตาเห็น มวลพฤกษา พาพริ้วใบ ไหวลมเย็น มนต์ธรรมเร้น เร้นซ่านซึ้ง ตรึงวิญญาณ ชะเงิบผา ผาหินย้อย ลอยจากฟ้า

หมาดน้ำค้างกลางยอดเจ้าดอกหญ้าหยาดมาจากสวรรค์หรือไรนี่จึงเรียงเกล็ดเม็ดแก้วแตะราตรีทักทายท่าทีช่วงดวงอรุณ กรุ่นกรุ่นกลิ่นฝัน ณ ที่นั้นยังค้นตั้นหายอดดอกหญ้ากรุ่นแรงแดดแผดเผาเจ้าไม่คุ้นเป็นจุณลับหายสลาย

« ดวงดาวจะคอยอยู่เป็นเพื่อนเจ้าเสมอ » - เด็กสาวเหม่อมองฟ้าคราม ในวันที่ไม่มีเมฆบัง - พึมพำกับตัวเองว่าวันนี้อากาศแจ่มใส คงดีหากเราได้พบกัน  - และเมื