น้ำค้าง

0 เมื่อคืนคำ .. ใจชายมาป่ายปัด ย่อมแจ่มชัด .. เกินเปรียบ .. ถูกเหยียบย่ำ หลงรูปเยาว์สุดแก้เปลี่ยนแปร .. กรรม ใจเอยจำเถิดว่า .. จักลาร้าง 0 เป็นหญิงที่มีรัก .. มีศักดิ์ศรี จึงแต่นี้ใจหนอ .. จักขอห่าง ข

เปล่งปลั่งนภา ดาราล้วนต่างพราวพร่าง แสนอ้างว้าง เส้นทางยังไม่ถึงไหน หนฟากฟ้า แววตาเพ่งได้แต่ไกล ขวากหนามขวักไขว่ ระเนนพุ่มไหวรุ่มราย หยดกำลังใจ หยาดย้อยเพียงไม่กี่หยด เหมือนจะรันทด กลับทดไว้ได้หลากหล

𓂃 ོ☼𓂃✵°⋆.ೃ࿔*:･ รอนรอนแสงบูรพาทิศ           สุริยะทะนุสถิตทาบสะท้อนพิศ                         ชโลมเรือง เรื่อย

ปีกน้อยพร้อยบินผกผินร่าง เรื่อสอางค์เหลืองดำดูคมขำ ยังชีพด้วยน้ำหวานหยาดหยดพรำ ดื่มด่ำมวลมาลีคลี่แย้มบาน สามัคคีกลมเกลียวรักรังรวง เลี้ยงชีพช่วงด้วยปีกหาอาหาร เซาะไซ้ไต่ตอมดอมดอกกุสุมาลย์ แสนเบิกบานร

O ดูเถิด .. หมอก, น้ำค้าง .. ตอนสางตรู่ แดดทอดสู่โลมต้อง .. ก็มองเห็น- หยดหยาดเพชรเรียงระเบียบ .. กลางเยียบเย็น ย่อมจักเร้นเลือนสลาย .. กับสายลม O เยี่ยงแววตาเขินอายชม้ายสบ ยอชาติภพตอบตื่น .. ทิ้ง-ขื่

 ขอบคุณแรงบันดาลใจจากกระทู้ "ดอกไม้ยามดึก"  ของครูเปี๊ยก  26  ตค.2564ค่ะ (คอมไม่สามารถcopy  URLมาวางได้ ขออภัยด้วยค่ะ) จันทร์จวงสวยแจ่มจ้า..................นวลจันทร

🌸วิมานดิน​ ถิ่นรัก🌸 🌷เย็นสายลมพัดหยอกม่านหมอกขาวน้ำค้างราวหยาดเพชรเป็นเม็ดใสเกาะกอดยอดพฤกษากอหญ้าใบแลวิไลงามรับกับละออง 🌷บุษบาเบ่งบานริมธารใสช่อไสวไพรสนฑ์สิ้นหม่นหมองผีเสื้อเริงลีลาพาชวนมองสุรีย์

ยามฝนรินดินอุ้มแสนชุ่มฉ่ำ ห้วงธารน้ำเอ่อท้นล้นฝั่งสอง พฤกษาดื่นชื่นหยาดสาดละออง ดั่งรักปองครองสมรื่นรมย์ใจ ครั้นเหมันต์ฝันหวานวิมานแก้ว น้ำค้างแวววาวรับอรุณใส หญ้ายอดอ่อนร่อนพริ้วปลิวลมไกว ปานท่องในส