ชอบนอนคนเดียว ผิดมั๊ยคะ

เราเริ่มแยกห้องนอนคนเดียวตั้งแต่ ม.ปลายแล้วค่ะ  ช่วงนั้นยังไม่มีห้องเป็นของตัวเองก็ยึดห้องลุง(ตอนนั้นลุงนอนข้างล่าง ปัจจุบันแกกลับมานอนห้องตัวเองแล้ว)  นอนห้องเดียวกับแม่(แต่คนละที่นอน)   พอเราได้นอนห้องเป็นห้องของตัวเองมันก็ชินในการนอนคนเดียวอ่ะเนาะ   ปกติอยู่ในห้องตัวเอง ก็นอนเล่น  นั่งเล่น  ดูยูทูป  มีงานก็นั่งทำ  นั่งคิดอะไรคนเดียว นอนดึกนอนเร็วก็เรื่องของเรา  จะจัดห้องยังไงก็ได้    พอเวลามีคนมานอนในห้องด้วยแล้วมันรู้สึกไม่เป็นส่วนตัวเท่าไหร่อ่ะค่ะ  ต่อให้เป็นคนในครอบครัวก็เถอะ    แม่เรานอนในห้องด้วยเรายังไม่ค่อยชอบเลยค่ะ เพราะเวลานอนไม่ตรงกันด้วยบวกกับเวลาแม่อยู่ในห้องป้าโทรมาหา เค้าก็จะคุยกัน แต่ตัวเราชอบอยู่เงียบๆอะไรอย่างนี้ เวลาตื่นแม่ตื่นก่อนแต่เรายังง่วงๆอยู่เค้าจะเปิดไฟหาของอะไรของเค้าไป    ตอนเด็กๆคือมันก็อยากนอนกับแม่เป็นเรื่องปกติ  พอโตมาจนตอนนี้ อายุ 23 จนจะ 24  แล้ว  คนเราก็ต้องการพื้นที่ส่วนตัวบ้าง  ช่วงเดือนเมษาป้าเราจะกลับมาบ้าน  เค้าชอบมานอนห้องเรา  รู้นะคะว่า เออป้าแกทำห้องอะไรให้เราเค้าก็เสียเงินนะ  เค้านอนไม่กี่วันเค้าก็กลับแต่มันรู้สึกไม่ค่อยชอบอ่ะค่ะ  เวลาใครเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัว  ไม่รู้เราโลกส่วนตัวสูง อินดี้เกิน   หรือยังไง   ใครเป็นยังไงบ้างคะ  กับการนอนคนเดียว