เราซื้อบ้านกับสามีมา 10 ปีแล้วค่ะ ผ่อนร่วมกันจนหมดหนี้
ตอนแรกอยู่กันเอง 2 คนค่ะ แต่ตอนมีลูก เราจ้างพี่เลี้ยงมาดูแลตอนเราออกไปทำงาน และแม่สามีมาช่วยอยู่เป็นเพื่อนพี่เลี้ยง จันทร์-ศุกร์ แล้วเสาร์-อาทิตย์กลับบ้าน (แม่สามีอายุเยอะแล้วค่ะ เลี้ยงหลานไม่ไหว แต่มาอยู่ด้วยช่วงเราออกไปทำงาน) สามีไปรับ-ส่งแม่จากที่บ้านแม่
ตอนนี้เราออกจากงานแล้วเลี้ยงลูกเอง 100% เลยไม่จ้างพี่เลี้ยงแล้ว แม่สามีจึงไม่ได้ทำอะไรแล้วค่ะ
ปกติช่วงที่ให้ช่วยอยู่เป็นเพื่อนพี่เลี้ยง แม่สามีจะลงมาช่วงบ่าย ทานข้าว และสลับให้พี่เลี้ยงไปทานข้าวค่ะ
หลังจากนั้นก็พี่เลี้ยงดูยาวๆจนเรากลับจากที่ทำงาน 

เรารู้สึกอึดอัด ไม่เป็นส่วนตัวเวลาแม่สามีอยู่ด้วย ไม่ใช่แม่เค้าไม่ดีนะคะ แต่เราอยากอยู่กันเองครอบครัวเล็กๆมากกว่า
บ้านเรามีแค่ 2 ห้องนอน 
ห้องใหญ่เรา สามี และลูกนอน
ห้องเล็ก แม่สามีนอน
ปกติเราออกไปทำงานก็จะไม่ได้รู้สึกว่าบ้านอึดอัด เพราะออกเช้าทำงาน ตกเย็นกลับมาก็พาลูกทำกิจกรรม และขึ้นห้องนอนเลย แต่พอมาอยู่ด้วยกันตลอดทั้งวัน มันรู้สึกอึดอัดคับแคบมากเลยค่ะ

รถที่บ้านมี 1 คันเป็น vios ค่ะ หลังรถจะเป็น car seat เด็ก 2 อัน
ด้านหน้าจึงนั่งได้อีกแค่ 2 คนค่ะ เวลาจะไปไหนที สามีก็อยากให้แม่เค้าไปด้วย ต้องถอดคาร์ซีสเด็กออก เรารู้สึกไม่สบายใจ แต่พอบอกเค้าไป ก็ทะเลาะกัน เค้าก็ว่าจะซื้อรถใหม่ให้แม่ได้นั่งด้วย ทั้งๆที่การเงินที่บ้านก็เรียกว่าตึงมากแล้วค่ะ

สามีให้เงินเดือนแม่ + ถ้ามาอยู่ที่บ้านจะให้อีกเป็นรายอาทิตย์
ค่าอาหารและอื่นๆเวลาแม่มาอยู่บ้านนี้ สามีรับผิดชอบค่ะ (แม่สามี มีรายได้จากค่าเช่าบ้านเช่า + เงินเดือนที่สามีให้)

เรารู้สึกค่าใช้จ่ายมากไปด้วยค่ะ เพราะเราเองจะซื้ออาหารลูกยังต้องเบิกทุกครั้ง (ขนาดกดสั่ง mk ยังโดนว่ากินแพง) แต่พอกับแม่ เค้าจะมือเติบมาก ทานร้านอาหารเกือบทุกมื้อที่ออกจากบ้าน

เคยพูดกันแล้วว่าอยากอยู่ส่วนตัว เค้าก็ถามว่าแล้วแม่จะไปอยู่ไหน ทั้งๆที่แม่ก็มีบ้านของเค้านะคะ อยู่กับน้องชายสามีอีก 1 คน (ทำงานแล้ว) 
เราควรพูดยังไงให้ไม่เข้าใจผิดกันดีคะ

แม่สามีดีนะคะ ไม่ได้ก้าวก่าย แต่เราอึดอัดหลายๆอย่าง เช่นการตื่นสายมาก (บ่ายโมง) เพราะติดละครตอนดึก กับชอบให้สามีจ่าย คชจ ให้น้องแม่(น้าชาย) ที่ไม่มีรายได้ ซึ่งพอเราพูดส่วนนี้ สามีจะว่านี่เงินเค้าค่ะ แต่ถ้าแม่ไม่มาอยู่ที่บ้าน สามีจะไม่ได้ยุ่งตรงนี้ เพราะงานเค้ายุ่งมากๆ แต่แม่อยู่บ้าน เดินเจอกัน ก็จะบอกให้โอนนั่นนี่ให้หน่อย เดี๋ยวแม่โอนคืน แต่สามีไม่เคยเอาเงินคืนค่ะ

เพิ่มเติมข้อมูลในส่วนที่เป็นคำถามนะคะ
- ลูก 2 คนค่ะ คนโต 3 ขวบกว่า อยู่ อ.1 คนเล็ก 6 เดือนค่ะ
- การมองว่าแก่ตัวไปให้ลูกดูแล ส่วนตัวเราเองไม่ได้มองตรงนี้ค่ะ
จากที่บ้านเราเอง พ่อ/แม่ ขออยู่บ้านตัวเอง ลูกๆ 2 คนแวะเวียนไปหา  เราและน้องขายแต่งานแยกบ้านออกมามีครอบครัว เราแวะไปหา 2 อาทิตย์ครั้ง เพราะอยู่คนละจังหวัด ส่วนน้องขายแวะบ่อย เพราะอยู่ใกล้กันทานข้าวพร้อมกันทุกเทศกาล ลูก หลาน ภายในบ้านเราเอง (ญาติพี่น้องคุยกันปกติ เจอกันตามงานต่างๆ)
ทุกครั้งที่เจ็บป่วย พ่อแม่จะนอน admit โรงพยาบาล เรากับน้องสลับวันกันไปเฝ้าค่ะ
- เงินเกษียณเรามีส่วนเก็บไว้จำนวนนึงค่ะ พอเกษียณตัวเองได้ รวมบ้านและที่ดินที่เป็นทรัพย์สินก่อนแต่งงาน เรามองว่านี่คือเงินที่เราวางแผนเพื่อไม่รบกวนลูกหลานค่ะ จึงบอกว่าเรามองไว้จะอยู่กันเอง (ส่วนนี้เรากับสามีเห็นตรงกันค่ะ ให้ลูกรับผิดชอบตัวเอง สอนให้เค้ารักครอบครัว รักตัวเอง ตามแพลนคือส่งไปอยู่ ตปท ช่วงมหาลัยค่ะ แบบไปอยู่ได้เลย ไม่ต้องห่วงทางนี้ เราสอนเองที่บ้านตอนนี้เน้นเป็นภาษาอังกฤษและญี่ปุ่น
- ปกติเรียนในระบบ เราจะมีค่าเรียนเสริม ภาษาอังกฤษ และพวกกิจกรรมเด็กเล็กต่างๆ แต่ตอนนี้ตัดออกหมด เพราะเราสอนเอง
- เราและสามีไม่ได้เกลียดกัน และไม่คิดจะเลิกกันค่ะ ส่วนที่ไม่อยากให้แม่อยู่ เราคุยกันแล้วก่อนหน้านี้ค่ะว่าเพราะอะไร แต่ตอนนี้เหมือนเค้ากลับคำ
- แพลนเปลี่ยนรถ และขยายบ้านมีตอนลูกขึ้น ป.1 ค่ะ เพราะรอดูว่าลูกจะเข้าเรียนที่ไหน จะย้ายไปอยู่แถวโรงเรียนลูกค่ะ
- ปัญหาเงินคือปัญหาหลัก เราไม่อยากนำเงินเก็บที่วางแผนขีวิตไว้แล้วมาใช้ เพราะมันจะดึงกันทุกเรื่อง
- เรื่องการออกไปทำงาน ตัวเราเองเป็นคนชอบออกไปทำงานเจอผู้คนอยู่แล้วค่ะ แต่สถานการณ์โควิด เราไม่อยากให้ลูกเสี่ยงออกไปโรงเรียน หรือตัวเราเสี่ยงออกไปรับเชื้อ
- งานเราปกติทำที่บ้านเป็นหลักค่ะ มีบางครั้งออกไปประชุม จึงจำเป็นใช้พี่เลี้ยง ช่วงแรกแม่สามีไปๆกลับๆ ระยะหลังอยู่ถาวรค่ะ
- ไม่เคยบอกให้สามีทิ้งแม่ การดูแลแม่เป็นสิ่งที่ดี แต่ควรแยกแยะและจัดการค่ะ พูดง่ายๆว่าเอาตัวเองให้รอดก่อน
- แม่สามีมีรายได้ที่มั่นคง ถึงจะอายุมากแต่ก็เป็นคนที่แข็งแรงดีค่ะ แต่ไม่ได้ให้เลี้ยงหลาน เพราะห่วงสุขภาพแม่ด้วยค่ะ การเลี้ยงเด็กต้องทั้งวิ่งตาม ห้ามละสายตา อุ้ม ควบคุมเด็กต้องร้องไห้ อ่านหนังสือให้ฟัง ท่านดูแลไม่ไหวค่ะ