สวัสดี เราเป็นเด็กผู้หญิงอายุ 17 ปี เราเริ่มทำงานหาเงินตั้งแต่ป.5 หรืออายุประมาณ10-11ปี ครั้งแรกที่เริ่มทำงาน เพราะพ่อผู้เป็นเสาหลักของบ้านเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ระหว่างกลับบ้านทำให้ไม่สามารถกลับไปทำงานเดิมได้ เลยเริ่มทำงานก่อสร้าง งานแรกของเราคืองานก่อสร้างค่ะ รายได้เป็นรายวัน เราได้วันละ150-200บาท เพราะเราค่อนข้างเเรงเยอะ ไม่กลัวความสูง เลยใช้งานได้ดีกว่าเด็กทั่วไป และได้รายได้เสริมเล็กๆน้อยๆจากการรำ บางงานก็10-20บาท บางงานก็200-300บาท(น้อยมากที่จะเจอเคสแบบนี้) ซึ่งเป็นชุมนุมในโรงเรียน ทำก่อสร้างมาได้ประมาณ2ปี รายได้ไม่สามารถเลี้ยงดูทั้งครอบครัวได้ เนื่องจากตอนนั้นพี่ชายเราต้องเข้ามหาลัย ทำให้มีค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้น พ่อเลยต้องกลับไปทำงานขับรถส่งน้ำมันเหมือนเดิม ตอนนั้นเราอยู่ประมาณม.ต้น เราเป็นคนว่างงาน แต่ก็ได้รายได้เล็กๆน้อยๆ จากการรับจ้างทำรายงาน จนเราอยู่ม.3

เหมือนชีวิตวนลูป พ่อประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ระหว่างกลับบ้าน เลยต้องออกจากงานอีกครั้ง พ่อเลยโน้มน้าวให้ป้าช่วยออกทุนในการสร้างแพท่องเที่ยว แล้วหารกันคนละครึ่ง ป้าออกเงิน ครอบครัวเราออกแรง พ่อไม่ชอบทำงานร่วมกับคนอื่นเนื่องจากไม่ชอบใช้คน เราเลยทำกับพ่อแค่2คนค่ะ ทำตั้งแต่เริ่มจนเสร็จ เคยจ้างคนมาช่วยเเค่ตอนเราพลาดท่าขาหักแค่นั้น เราทำแพท่องเที่ยวด้วยระบบหารครึ่งมาประมาณ2ปี ช่วงนั้นเป็นช่วงนี้รู้สึกรวยที่สุดตั้งแต่ใช้ชีวิตมาเลยค่ะ เเต่ก็ไม่มีเงินเก็บเลยสักบาท เพราะพ่อเราเป็นคนเก็บเงินไม่อยู่ และพี่เราเป็นคนใช้เงินฟุ้มเฟือยเพราะไม่เคยทำงานหาเงินเองเลย แต่เราเก็บเงินจนมีสร้อยทอง 1 เส้น แหวน 1 วง ทำมาเรื่อยๆจนเกิดเหตุการณ์โควิด ผู้คนบ้าคลั่ง แตกตื่น พ่อกับลุงเราทะเลาะกันเกือบยิงกันตาย พ่อเราเลยยกเลิกระบบหารครึ่ง เเละเลิกทำแพค่ะ ตั้งแต่โควิดพ่อเรากลายเป็นคนไม่มีรายได้ ได้แต่ทำฟอร์นิเจอร์อยู่บ้าน แม่เราผันตัวมาเปิดร้านขายของชำ ขายน้ำ ขายข้าว ซักผ้า เย็บผ้า ถ่ายเอกสาร (ร้านไม่ได้ใหญ่โต เพราะใช้ครัวของบ้านไม่มีโต๊ะให้นั่งกิน ถ่ายเอกสารก็แค่เครื่องปริ้นเครื่องเล็กๆ 1 เครื่องแค่นั้น ส่วนเครื่องซักผ้ามีอยู่แล้วตั้งแต่ตอนยังทำแพอยู่) เปิดได้มาประมาณ 1ปี(มั้ง) แพเริ่มเปิดให้ท่องเที่ยว ป้าเราสงสารเราเลยหารายได้ให้เราโดยการจ้างเราไปทำความสะอาด ได้เป็นชุดๆ 1ชุดใช้เวลา2วัน ค่าเเรงเลยได้แบบ 2วัน /450-500บาท ช่วงนี้เป็นช่วงเดียวกับที่พี่ชายเราเริ่มทำงาน เลยต้องใช้เงินในการเช่าห้อง ค่าน้ำมันย้ายของ ค่าเสื้อผ้าในการทำงาน เงินที่หามาได้เลยไปลงที่พี่ชายเราหมด แต่แม่เราอยากให้พี่ชายเรากลับมาทำงานที่เขื่อน ซึ่งที่เขื่อนต้องใช้คะแนนโทอิค พี่เราเลยขอเงินเพื่อไปติว(พี่เราเรียนจบวิศวะ เขาเป็นคนเรียนเก่งมาก แต่ใช้ชีวิตไม่เป็น เพราะเรียนอย่างเดียว) พี่เราเลยขอยืมทองกับแหวนเราไปจำนำเพื่อเอาไปจ้างค่าเรียนโทอิค พ่อเราเริ่มเครียด เพราะเขาคือหัวหน้าครอบครัวแต่ไม่สามารถหาเงินได้เลย เขาเลยเริ่มเล่นคริปโต เนื่องจากต้นทุนเรามีน้อยเกินไปที่จะเล่นแบบเห็นกำไร เขาเลยแอบไปยืมเงินดอกจากเพื่อนของเขา (เรารู้อีกทีเราก็เป็นหนี้แล้ว) เล่นอยู่ประมาณ2-3เดือน หัวหน้าเก่าของพ่อเขาเปิดบริษัทขับรถเอง แต่ไม่มีคนขับ เลยโทรมาชวนพ่อเรา อ้างว่าได้รายได้30,000บาท พ่อเราเลยไปขับ แต่กว่าจะได้เริ่มทำงาน พ่อเราต้องเสียเงินค่าอบรม ค่าโน่นนี่นั่น+ค่าน้ำมัน รวมเเล้วเป็นหมื่นๆ ซึ่งเงินส่วนนี้ ครอบครัวเราทั้งยืม เอารถเข้าเเน๊ต(3คัน) พอได้เริ่มทำงานจริง เงินเดือนกลับได้แค่15,000 แถมยังงกน้ำมันรถ พ่อเราเลยต่อรองว่าถ้าไม่ยอมเพิ่มน้ำมันรถในแต่ละเที่ยวให้เขาจะลาออก ใช่ค่ะเขาไม่ยอม พ่อเราเลยกำลังจะลาออกค่ะ เราจะไม่เครียดเลยถ้าเรื่องมันเกิดขึ้นตอนที่เราไม่ใช่เด็กม.6 ที่กำลังจะเข้ามหาลัย ตอนนี้เราเป็นหนี้เงินดอก หนี้ทอง หนี้รถ ปกติครอบครัวเราจะมีรายได้สองทาง คือพ่อ 6,000 พี่6,000(แต่เขาให้ได้แค่ต้นเดือน ช่วงกลางๆเดือนเราต้องโอนค่ากินให้เขาอยู่ดี) พี่เราเงินเดือนแค่18,000 จ้างค่าห้อง+น้ำ ไฟ ก็4,000-4,500แล้ว ตอนนี้พ่อนั้นต้องออกจากงานอีกทำให้รายได้ลดลงเป็นเท่าตัว เราเป็นเด็กม.6ค่ะ ตอนนี้กำลังยื่นโควต้าไปม.มหิดลกาญฯ ซึ่งปีเเรกเราต้องไปเรียนที่ศาลายา ทำให้ต้องมีค่าใช้จ่าย+ค่ากินอยู่เพิ่มขึ้นค่ะ แม่บอกเราว่า ถ้าพ่อออกจากบ้าน เรื่องเรียนมหาลัยของเรานั้นแค่คิดยังยากเลย เราเสียใจมากค่ะ เราพยายามมาโดยตลอด หาเงิน+เรียน เราเลยน้ำตาไหล ไม่รู้ว่าแม่ห็นมั้ย แต่เรากลัวแม่ห็นเลยหนี้เข้าห้องนอน แม่เราตะโกนถามเราว่า ม.มหิดลเขาประกาศผลวันไหน เขาบอกว่า เอ็งต้องเรียนนะ ห้ามสละสิทธิ์เด็ดขาด กู้เรียนเอา 

เราก็อยากเรียนไปทำงานไปน่ะค่ะ เเต่เราเป็นคนสมองช้า แถมคณะที่เราส่งไปไม่ใช่ทางเราเลย ที่เราส่งเพราะมันใกล้บ้าน และมีโอกาสติดสูงที่สุดจะได้ไม่เสียค่าสมัครมหาลัยอื่นอะไรมากมาย เราเลยรู้สึกว่าถ้าเราจะเรียนคือเราต้องทุ่มเวลามั้งหมดไปกับการเรียน ไม่สามารถเอาเวลามาทำงานได้เหมือนตอนนี้แน่ เราเลยจะออกมาทำงานล้างหนี้ให้หมดก่อน แล้วค่อยกลับไปเรียนใหม่ แต่ตอนนี้ยิ่งคิดความคิดเรายิ่งดิ่งค่ะ เราอยากไปให้พ้นๆ เราเหนื่อยจากการทำงาน จากการเรียน เราน้อยใจพ่อแม่ที่ไม่ยอมปล่อยให้เราไปใช้ชีวิตบ้าง เรารู้สึกไม่มีตัวตนเพราะพ่อแม่ชอบพี่ชายที่เรียนเก่งมากกว่าเราที่หาเงินให้เขา (เราชอบรำค่ะ แต่พ่อแม่อยากให้ไปสายวิทย์-คณิต เราเลยเรียนสายนี้เผื่อพ่อแม่จะรักเราบ้าง แต่ก็ไม่เลยค่ะ) ตอนนี้เราอยากตายมากๆเลย แต่มาคำนวณเงินค่าประกันของทางโรงเรียนแล้ว มันน้อยเกินไปค่ะ เหมือนอาจจะสร้างหนี้ให้พ่อแม่และทิ้งภาระหนี้สินให้เขาอีกด้วยซ้ำ เพราะมันเหมือนเขาก็ต้องขาดรายได้ไปอีก1ทาง ตอนนี้เราควรทำยังไงดีค่ะ เราต้องการคนห้ามเราค่ะ และคนที่เข้าใจเรามากเลยค่ะ เราเลยเลือกที่จะเขียนกระทู้นี้ขึ้นมา