"ไม่มีหมอกหยอกเหงาเช้ากรกฎา เพียงแต่ว่าน้ำตาไหลในคืนฝัน หนาวเหน็บเจ็บถึงเช้าเท่าเท่ากัน เพียงพ้นวันฉันเห็นทราบภาพบางใคร คล้ายรอยต่อประวัติศาสตร์ขาดสะบั้น ความคิดบิดความฝันห้ำหั่นไห้ ความจริงใจคล

ส่วนตัวไม่เคยมีคนคอยรับฟังเมื่อเวลาเราดิ่งสุด ขึ้นสุดลงสุด และเราเหมือนจะไม่ได้ต้องการให้ใครมาคอยรับฟังด้วยซ้ำ แปลกป่ะ ปัญหาอยู่ตรงหน้าเราแค่เฉยๆ ความสุขอยู่ตรงนี้ตรงนั้นเราก็อ๋อๆ ฉานทำไมด้านชาจุงเ

ฉันเหนื่อย ฉันเพลีย ฉันเหงา ฉันเศร้า ระทม ขมขื่น ฉันหวัง รักอัน หวานชื่น ฉันฝืน ยิ้มอยู่ สู้ทน ฉันเคย มีรัก อันยิ่ง ฉันเคย ทอดทิ้ง หนึ่งหน ฉันเคย หวังใน ใจตน ฉันเคย เห็นคน เข้ามา เขาโศก เขาเศร